ในวันนี้ที่อ่อนล้า…………… มีมากมายปัญหาพาสับสน สุดร้าวรอน อ่อนไหวในกมล อยู่อย่างคนทุกข์ท้อทรมาน มองรอบกายดูคล้ายมีเพียงเรา อยู่กับเงาเคล้าคู่ผู้ผสาน เคียงข้างกายม

ปีใหม่เริ่ม หยิบเล่มเดิม หนังสืออ่านปีเก่าผ่าน ตามเวลา ที่พาหมุนแต่หัวใจ ที่ได้มอบ ให้แด่คุณไม่ต้องลุ้น จะปิดจบ เมื่อครบปี ยังเปิดอ่าน ซ้ำอีกครา เหมือนหนังสือเล่มติดมือ อ่านคราใด ใจสุขีถ้อยค

'บานดอกติ้วพลิ้้วลมเช้าเย้าหยอกฝัน ปีเดือนวันลั่นเลื่อนขับเคลื่อนย้าย ทยอยเก็บฝันเหน็บหนาวอันเปล่าดาย ที่เรียงรายหล่นร่วงเรี่ยลานดิน  เช้าหมอกหม่นฝนแปลกหน้ามาเยี่ยมยาม โลกสีงา

เดินกลับมา หาแม่ อย่างแพ้พ่าย รักแหนงหน่าย ห่างไกล เอาใจหนี ลูกแสนเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวฤดี แม่ช่วยที ลูกช้ำ ยากทำใจ เส้นทางรัก หักแล้ว เป็นแนวแยก กายแทบแตก แหลกยับ เกินรับไหว รักทำเจ็บ เหน็บขม ตรมทรวงใ

. รักร้าว รัก....แตกร้าวคราวนี้ชี้ความต่าง รัก....จืดจางรางเลือนเตือนภัยร้าย รัก....สะดุดหยุดสิ้นจินต์ทลาย รัก....กลับกลายยอกย้อนซ่อนหลุมพราง ครั้นฝนโปรยหนาวเหน็บเจ็บปวดยิ่ง รักถูกทิ้งผลักไสให้

... เหมันต์รัญจวน...  (กลบทยมกมัชฌิมา) ลมหนาวพัด​แผ่วแผ่ว​หวิวแว่วหวานดอกไม้บาน พลิ้วพลิ้ว​ลอย ปลิวว่อนหนาวคราวนี้​ มากมาก​อย่าจากจรเหมันต์ย้อน​ครวญครวญ​ รัญจวนจัง ยังคงเฝ้าฝันฝัน

ค่ำคืนนี้มีฝนร่วงหล่นฟ้า ดาริกาหลบซ่อนนอนที่ไหน จึงไร้แสงระยิบกระพริบไกล มีแต่แสงของไฟส่องปลายทาง นอนฟังฝนโปรยสายใจหนาวเหน็บ เกินจะเก็บอาการอันหม่นหมาง ภาวะใจสะดุดเหมือนหลุดวาง กอดหมอนข้างนอนซมสุดตรมใ