ค่ำคืนนี้มีฝนร่วงหล่นฟ้า
ดาริกาหลบซ่อนนอนที่ไหน
จึงไร้แสงระยิบกระพริบไกล
มีแต่แสงของไฟส่องปลายทาง
นอนฟังฝนโปรยสายใจหนาวเหน็บ
เกินจะเก็บอาการอันหม่นหมาง
ภาวะใจสะดุดเหมือนหลุดวาง
กอดหมอนข้างนอนซมสุดตรมใจ
เพราะอาการตอนนี้ชิปวดนัก
ยากจะหักอารมณ์เพื่อข่มไหว
ปวดตรงนี้นเจ็บตรงนี้ดั่งมีไฟ-
โลกันต์ไหม้แผดร้อนจนอ่อนแรง
"สุนันท์ยา"
สวัสดีค่ะทุกท่านขอโทษด้วยนะคะที่หายไป พอดีหมอให้ไปพักผ่อนในโรงบาลค่ะออกมาเมื่อเย็นนี้ก็หลับยาว ตอนนี้ก็ง่วงอีกแล้วฝันดีทุกคนนะคะ
..... คืนนี้.....
ดาริกาหลบซ่อนนอนที่ไหน
จึงไร้แสงระยิบกระพริบไกล
มีแต่แสงของไฟส่องปลายทาง
เกินจะเก็บอาการอันหม่นหมาง
ภาวะใจสะดุดเหมือนหลุดวาง
กอดหมอนข้างนอนซมสุดตรมใจ
ยากจะหักอารมณ์เพื่อข่มไหว
ปวดตรงนี้นเจ็บตรงนี้ดั่งมีไฟ-
โลกันต์ไหม้แผดร้อนจนอ่อนแรง