เรียนทุกท่านที่อ่านและติดตามกระทู้นี้
      ผมเป็นนครูอยู่ตอนบนสุดของอีสานติดส่วนล่างสุดของภาคเหนือ  หน้าหนาวเริ่มต้นเดือนคุลาคม และบางปีอาจสิ้นสุดลงกลางกุมภาพันธ์  อากาศไม่ต่างกับภาคเหนือที่ว่าหนาวสุดๆ บางช่วงหนาวจัด บางสัปดาห์กรมอุตุวิทยาแจ้งว่าอุณภูมิจะอุ่นขึ้น เราก็แจ้งข่าวดีให้เด็กๆรู้  ช่วงในวันหนาวๆ ชาวบ้านก่อไฟผิงก่อนนอนสักสามสี่ทุ่ม และรีบตื่นเพื่อผิงไฟอีกครั้งก่อนรุ่งสางเพราะจะได้อยู่กับความอบอุ่นนานๆ กลางคืนเชื่อว่าไม่มีอยากมีใครลุกขึ้นมาทำกิจธุระส่วนตัว เพราะมันหนาวเหน็บจริงๆ ช่วงหนาวอนุญาตให้เด็กๆใส่ชุดอะไรก็ได้รวมทั้งนำผ้าห่มมาโรงเรียนด้วย จังหวัดเลยบางพื้นที่ลมพัดไม่แรงนัก บางแห่งลมก็สุดยอด หนาวมันก็สุดทน
      เรื่องการบริจาค ผมอยู่ที่นี่ยี่สิบกว่าปีอยู่หลายโรงเรียน ขอบพระคุณท่านที่มีเมตตา นำสิ่งของและอื่นๆ แทนความรักความอบอุ่นมาให้เด็กๆ ชาวบ้าน บางหมู่บ้านเป็นหมู่บ้านตั้งใหม่ตั้งอยู่บนเขาสูง พื้นที่เพื่อการเกษตรมีไม่มากไม่เพียงพอ ขาดแคลนน้ำเพื่อการเกษตร ฐานะยากจนและไม่สู้ดีนัก บางหมู่บ้านพื้นที่ราบมีพื้นที่เพื่อการเกษตรมาก ทำการเกษตรตลอปี พอมีอยู่ใช้มีกินอยู่บ้าง แต่สิ่งที่ทุกท่านกรุณานำไปมอบให้ ทุกครัวเรือนต้องการตามความจำเป็น บางครอบครัวแจ้งว่าขอสิ่งนั้น ส่วนนี้ให้ครอบครัวอื่นๆ บางครัวเรือนอยู่กันหลายครอบครัว พ่อแม่ ลูกเขย ลูกสะใภ้ก็ขัดสนเป็นธรรมดา ทุกหมู่บ้านที่ผมเคยอยู่ผมดีใจ ปลื้มใจที่เขานำสิ่งที่ได้รับไปใช้ ซักใหม่ทำความสะอาดใหม่ ใส่ทำงาน ไปไร่ ใส่อยู่บ้าน บางครั้งสิ่งที่ได้รับทั้งใหม่ ยี่ห้อสุดยอด แต่บางคร้งชุดกลางเก่ากลางใหม่ เก่าก็มี ต้องนำไปว่อมแซมใหม่ก็มี แต่เชื่อเถิดครับคุณค่าทางจิตใจสำหรับผู้รับไม่ต่างกันเลย เพราะมันคือน้ำใจ ความห่วงใย ความรั ความปรารถนาดีจากท่าน
      สำหรับความเป็นครู ไม่มีสิ่งใดเก่าใหม่ ดีไม่ดี น้อยมากไม่มีว่า การต้อนรับขับสู้ การดูแลไม่ให้ขาดตกบกพร่องเรื่องธรรมดาของคนไทยคอีสาน
อยู่แล้ว พอบ้าง เหลือบ้าง ไม่อิ่มบ้าง บางครั้งนั่งเลือกกับครู นักเรียน ทั้งกระโปรง ชุดชั้นใน ชุดสตรีกว่าจะได้แต่ละตัว แต่ละชุดสำหรับให้คนนั้น คนนี้ ครอบครัวนั้น ครอบครัวนี้ ทั้งวันก็มี แต่มีความสุขกับน้ำใจจากท่านที่มีเมตตา
     บริจาคเถอะครับ ให้ไป มอบไป น้ำใจคนไทยไม่มีวันเหือดแห้ง ทั่วโลกประสบภัยน้ำใจไทยยังส่งไปถึง แล้วพี่น้องร่วมชาติที่ประสพภัย หลายแสนหลานล้านคนทีขาดแคลน ยากไร้ ขัดสน อย่าปล่อยให้เขาหนาวกายและหนาวใจอยู่เลยครับ
     เอ้อ....บางทีท่านอาจจะตกใจว่าสิ่งที่ท่านบริจาคไป เอ๊ะทำไมเห็นครูใส่...ครูใช้  ครูไม่ได้เลือกเอง ไม่ได้มุบมิบแต่เพระพี่น้องชาวบ้านบอกว่าชุดนี้เหมาะสำหรับครู ครูเอาไว้ใช้เองนะ เข้าท่าดี(ว่าเข้าไป...ที่จริงอยากให้เราได้เหมือนเขา....บางคณะท่านก็มีน้ำใจจัดไปให้ทั้งครูใหญ่ ครูน้อย ครอบครัว ลูกหลานครูก็มีนะครับ)  แต่ตัวครูเองก็แทบไม่มีใส่เช่นกันเพราะเราก็ให้พี่น้องในหมู่บ้านเหมือนท่านให้นั่นล่ะครับ

ในฐานะของผู้จัดกิจกรรมมาสิบปี และเติบโตมากับดอยตั้งแต่ปี ๒๕๓๒ เคยเล่าให้เพื่อนฟังว่า

มีคำถามจากหลายๆคน หลายๆครั้ง ในหลายๆปี ว่าทำไมต้องแจกผ้าห่มทุกปี เคยเจอคำตอบกระทั่งว่า
- เค้าเอาไปเผาก่อไฟให้ความอุ่นมั้งครับ
- หมดหนาวแล้วเค้าเอาไปรองขี้ไก่ รองขี้หมูครับ ปีหน้าก็มาแจกใหม่
- เค้าเอาไปขายแล้วครับ ปีหน้ารอรับของแจกใหม่

ขอตอบตามความคิดของตัวเอง เท่าที่ตาตัวเองได้ไปเห็นๆมาในหลายๆสิบปีที่เติบโตมา

- ผ้าห่มที่เราๆแจกกันนั้น มีหลายแบบ ส่วนมากผ้าห่มราคาถูกนั้นมีคุณภาพไม่ได้ดีมากมายอะไรอยู่แล้ว เพราะเป็นแบบเอาเศษผ้ามาอัดทำเป็นผ้าผืน หลายๆครั้งเราเองก็พยายามแล้วที่จะซื้อผ้าห่มที่ราคาสูงขึ้น เพื่อให้ได้คุณภาพที่ดีขึ้น
* แต่ก็มีคำถามอีกว่าทำไมไม่ซื้อดีๆ จะได้ไม่ต้องไปแจกทุกปี
คำตอบคือ เอาเงินที่ไหนไปซื้อผ้าห่มคุณภาพดีๆแบบที่เราๆใช้กันได้ล่ะคะ ทำอย่างไรจะซื้อผ้าห่มดีๆ เพื่อไปแจกให้ทั่วถึงได้ เราทำได้เท่าที่กำลังเราจะทำได้เท่านั้นเอง
- สภาพความเป็นอยู่ของชาวเขาไม่เหมือนในเมืองนะคะ ไม่ได้มีบ้านตึกอย่างดี กันลมได้แบบเราอยู่ บ้านของชาวเขาพื้นบ้านทำจากไม้ไผ่ ส่วนหลังคาทำจากใบตองตึง ความหนาวเย็นนั้น หนาวเหน็บมากมายนะคะ ในขณะที่เราอยู่ในเมืองในหน้าร้อน ชาวเขาตอนกลางคืนก็หนาวเย็นค่ะ ดังนั้นผ้าห่มผืนนึงที่เราแจกนี้ เค้าใช้จำนวนหลายๆเดือนนะคะ ในเดือนที่ไม่ได้ใช้ เค้าพับเก็บไว้ มอดมดก็กินผ้าขาดหมดแล้ว
- ในตอนกลางวัน เมื่อไม่มีเสื้อกันหนาวจะใส่ สิ่งที่เค้าทำคือ เอาผ้าห่มผืนนี้แหละ ห่อตัวเพื่อลงไปทำไร่ทำนา หรือแม้แต่มาห่อตัวนั่งผิงไฟอยู่กับดินในตอนเช้า และตอนกลางคืน แบบนี้ผ้าห่มคุณภาพแย่ๆที่เราบริจาคกันไปนั้น มันอยู่ไม่ได้นานหรอกค่ะ เสื้อกันหนาวที่ท่านไม่ได้ใช้แล้ว ส่งไปเถอะค่ะ บริจาคให้พวกเค้า ที่เค้าใส่ๆกันอยู่แค่เสื้อผ้าธรรมดาก็ขาดจนไม่รู้จะขาดอย่างไร จะไปกันหนาวอะไรได้
- ในแต่ละครั้งที่ไปแจกผ้าห่มนั้น เรามีหมู่บ้านขาวเขาอีกมากมาย ที่เราไปได้ไม่ถึง เราไม่ได้ไปแจกที่หมู่บ้านเดิมนะคะ ปีนี้ไปที่นี่ ปีหน้าเปลี่ยนที่ไป หมู่บ้านไม่ได้ติดๆกันแบบกรุงเทพ วันนึงที่เราไปแจกนั้นไปได้ไม่กี่หมู่บ้านก็หมดวันแล้ว

* นักการเมืองไปแจกมากมาย ตกอยู่ที่ไหนหมด เราตอบไม่ได้หรอกว่าไปไหนหมด แต่บางพื้นที่ที่เราไปนั้น ต้องนั่ง 4wd ไปกว่า 5 ชั่วโมง เดินแบกผ้าห่มไปก็เคย แบบนี้เค้าก็คงเข้าไปลำบากนะคะ บางทีมันอยู่แค่ในเมืองหมดจริงๆ หรือโดยมากมันไปกองอยู่ที่อบต. ชาวบ้านเดินไปอบต.ไม่ไหวก็มีนะคะ อบต.เองเข้าไปไม่ถึงพื้นที่ของตัวเองก็มี
** เราเห็นบริษัทต่างๆทำการตลาดเรื่องแจกผ้าห่มมากมาย พยายามให้เห็นว่าเค้าไปในที่กันดารจริงๆ เราก็ชื่นชมถ้ามันไปที่กันดารจริงๆ จะการตลาดอย่างไร อย่างน้อยเค้าก็ได้ทำ
*** ปกติเวลาจัดโครงการไปแจกผ้าห่ม ยังคิดเลยว่าจะแจกครอบครัวนึงให้ครบจำนวนคน แต่สุดท้ายบางปีก็แจกได้แค่ครอบครัวละผืน เพราะผู้ใหญ่บ้านแต่ละบ้านบอกว่า เอาไว้แจกหมู่บ้านอื่นด้วยเถอะครับ แบ่งๆกันไป เราหนาวเค้าก็หนาว มันไม่มีจริงๆ
**** หลวงลุงที่พาไปแจกผ้าห่มพูดก่อนพาเข้าไปแจกว่า ขอบคุณทุกคนที่มีจิตศรัทธา พากันมาทำบุญ ขอบคุณที่นึกถึงชาวเขาที่ต้องเจอความหนาวเย็น วันนี้เราไปแจกได้ครอบครัวละ ๑ ผื่น หลายๆปีถ้ายังมีคนเอามาแจกอีก ปีใดปีหนึ่งเค้าก็คงมีผ้าห่มครบจำนวนคนทั้งครอบครัว

พูดมายาวหน่อย ไม่ได้ว่าคนที่คิดที่จะมีคำถาม มันคงไม่ได้แปลกอะไรที่จะมีคำถาม เราเองก็มีคำตอบเท่าที่ตาเราเห็นเท่านี้ เท็จจริงของคนอื่นเป็นอย่างไร เราเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

มีการเดินทางอยู่ครั้งนึง คุณยายชาวกระเหรียงคนนึง หลังโก่งงอมากแล้ว เดินลงเขามา พร้อมกับแบกฟักแฟงมาสามสี่ลูก เพื่อจะเอามาให้เราเป็นการตอบแทนสำหรับผ้าห่มที่เราให้ไปหนึ่งผืนถ้วนๆนั้น ......... ฟักแฟงของยายมีค่ามากกว่าราคาผ้าห่มผืนละ 80 บาทที่เราให้ไปมากมายนัก ...มันไม่ใช่แค่นี้ มันมีขาวสาร ข้าวเหนียว และผลผลิตทางการเกษตรมากมายที่เค้าเตรียมมาให้เป็นการขอบคุณพวกเรา

ขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ

คนจำนวนมากซื้อของบริจาคเกรดต่ำกว่าที่ตัวเองใช้มาก บางทีก็ใช้แล้ว มันก็ขาด เป็นธรรมดา ถูกไหม

หรือคุณซื้อผ้าห่มบริจาคดีกว่าของที่ตัวเองใช้อยู่

.



ถ้าอยู่ในที่สูงเช่นภาคเหนือภาคอีสาน
เวลาหนาว ยิ่งกลางคืนคือหนาวมากกกกก
นะคะ ทั้งหนาวทั้งลมแรง ..

แล้วผ้าห่มกันหนาวที่แจกก็ใช่ว่าจะเป็นผ้าห่ม
คุณภาพดีอะไรมากมาย ผืนบางๆห่มแล้ว
ไม่ได้ทำให้อุ่นขึ้นมาเลยค่ะ ยิ่งบางครอบครัว
อยู่กันเป็นสิบคน บางคนต้องห่ม 3-4 ผืน
ถึงจะพอรู้สึกอุ่นขึ้นมาได้บ้าง


แล้วที่เขาแจกๆกัน แต่ละหน่วยงานก็เวียนกันไป
ไม่ซ้ำจุดกัน ปีนี้หมู่บ้านนี้ ปีหน้าหมู่บ้านอื่น
วนกันไปเรื่อย ไม่ได้ไปจุดเดิมทุกปีค่ะ
แต่ถึงไปจุดเดิม ผ้าที่แจกไปบางขนาดนั้นก็ไม่
พอกับความต้องการอยู่ดี


อากาศหนาวบนภูบนดอย กับอากาศหนาว
ในตัวเมืองพื้นที่ราบ มันต่างกันมากกกนะคะ