ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ เราอาจจะแค่สับสนเพราะความรู้สึกนี้มันเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่วันมานี้ เลยมาตั้งถามดูเพราะอยู่ๆความรู้สึกรักก็หายไป กลายเป็นเบื่อขึ้นมาแทน ส่วนพ่อของลูก เราเกลียดจนเลิกเกลียดแล้วค่ะ เขาเป็นผช.คนแรกและคนเดียวของเราค่ะ เราไม่ได้เอาเขามาไว้ในชีวิตเรากับลูก ส่วนที่คนถามเราเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆค่ะ เป็นไมเกรนด้วย เราเบื่อเวลาปวดหัวอยากพักผ่อนแต่ไม่ค่อยมีคนช่วย อยากผ่อนคลาย เราเลยระเบิดออกมาค่ะ ยังไงก็ขอบคุณทุกความเห็นนะค่ะ เราคิดอะไรได้มากขึ้น  
---editคำตอบนะค่ะ  เราอ่านตามเพจต่างๆคือด่าเราเเรงมากเลย คำพูดหยาบมาก แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราค่ะ เราอ่านได้ เพราะเราก็อยากได้คำแนะนำ เราเนี่ยเตรียมใจตั้งแต่ท้องแล้วค่ะ ว่าต้องเลี้ยงเองแน่ ตอนที่รู้คือ อยากเอาออกค่ะ แต่แม่ไม่ให้เอาออก เราก็โอค่ะ ดูแลตัวเองดีตอนท้องยันคลอด ตอนคลอดเราก็เลี้ยงเองตลอด ไม่ได้ดูแลตัวเองเลย ของอะไรก็ให้ลูก เราไม่ค่อยมีอะไรของตัวเองให้แต่ลูก จนมาหลังๆลูกโตขึ้น แต่เราเหนื่อยขึ้น เพราะเริ่มซน ทีนี้เราอยากออกไปผ่อนคลายตัวเองบ้าง แต่ไม่ได้ไปไหนค่ะ แม่ห้าม เวลาว่างดูการ์ตูน โดนว่า เล่นเกมส์ก็โดนว่า สรุป ไม่ได้ไปไหนไม่พอ อะไรที่เป็นความสุขเล็กๆของเราก็โดนว่า บอกเลยเราเครียด เราเรียนจบป.ตรีแล้ว เราก็อยากทำงาน แต่ผ่านมาเป็นปี แม่ก็ไม่อยากให้ไป ทะเลาะกันทุกที เวลาเราจะไปข้างนอก เช่น ไปเดินซื้อของ ก็ไม่ค่อยให้ไป เราจะทะเลาะกับแม่ทุกครั้งเลย ถามว่าเราเกลียดลูกมั้ย?? เราไม่ทราบค่ะ รู้แค่เพราะลูกหรอ ที่ทำให้เราเป็นแม่ที่มีความสุขไม่ได้ ทำไมถึงโดนว่าตลอดทั้งๆที่เราไม่เคยเป็น เราเลยเบื่อกับเรื่องแบบนี้ซ้ำๆ เบื่อกับแวดล้อมที่เป็นอยู่ เราไม่ว่าหรอกค่ะที่ทุกคนจะบอกเราเป็นแม่ที่เลว เราเลวจริงๆที่มีความคิดเบื่อเลี้ยงลูกผุดขึ้นมา เหนื่อยใจมากค่ะ แต่เราไม่เคยตีลูกนะ แค่มีดุบ้าง ส่วนที่บอกว่าอย่ามาทวงบุญคุณลูกตอนแก่นั้น เราไม่ได้มีลูกเพื่อมาเลี้ยงเราตอนแก่นะ เราแค่รู้สึกผิดที่ทำให้เขาเกิดมาทั้งๆที่เราไม่พร้อม ถ้าลูกจะทิ้งเราเราก็ไม่ว่าหรอกค่ะ แล้วเรายังไม่ได้บอกว่าเราจะทิ้งลูกเลยนะคะ แค่มีความรู้สึกอยากหนีไปจากตรงนี้เท่านั้นค่ะ เราถึงมาถามไงคะ เราบาปมั้ยกับความรู้สึกแบบนี้ จริงๆก็อยากได้คำแนะนำด้วยคะ เพราะเรารู้สึกไร้ค่าที่เรายังใช้เงินแม่ ทั้งๆที่คนอื่นไปไกลแล้ว เราผ่านการโดนว่าจากภายนอกมามาก เราไม่เคยแสดงออกมาค่ะ ทั้งคำถามพ่อของลูกล่ะ โตไปเด็กจะมีปม ต่างๆนาๆ แต่มากๆเข้าจิตใจเราก็ไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น พอหลายๆเรื่องรวมกันมันทำให้เราสับสน เหนื่อยด้วย บางอย่างทำให้เราอยากอยู่คนเดียว