วันนี้ก็นึกอยากจะตั้งกระทู้ถามและแชร์ประสบการณ์เพื่อน ๆ พี่ ๆ ชาวพันทิปที่เป็นโรคนี้หรือพบเจอญาติหรือคนรู้จักเป็นโรคนี้อยู่ ว่าการเป็นโรคนี้เคยเจอผลข้างเคียงมียังไงบ้าง และผลข้างเคียงจากการใช้ยากันชักเป็นยังไงบ้าง
คือเล่าของเจ้าของกระทู้ก่อนเลยนะคะ จขกท.เป็นโรคนี้อยู่ค่ะ เริ่มชักครั้งแรกตอนอายุ 13 ตื่นมาแบบสะลึมสะลือนั่งงงว่าตัวเองเป็นอะไร ทำไมมีคนล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เต็มไปหมด (ก็ญาติพี่น้องเธอนั่นแหละ) สักพักก็มีรถโรงพยาบาลมารับ อ่าวเฮ้ยย!!! งงหนักขึ้นอีก แม่ก็บอกว่า หนูต้องไปโรงพยาบาลนะ แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนูเป็นอะไร อยู่ดี ๆ หนูก็ร้องกึก ๆ มือเกร็ง ปากสั่น จนแม่มาบีบมานวด เช็ดตัว หนูถึงหยุด ตอนนั้นเราก็งง ๆ ตกลงตรูเป็นอะไรฟะ!! ตอนที่ไป รพ. ตอนนั้นก็ตีสองกว่า ๆ หมอเลยให้น้ำเกลือและให้นอนที่ รพ. คืนนึงรอดูอาการ พอตอนเช้ามาเราตื่น แม่ก็เล่าให้ฟังว่าตอนราว ๆ ตีห้าก็ชักอีกรอบนึง จนหมอมาฉีดยาที่ทำให้หมดสติถึงหลับ (ไอเราก็นึกในใจ ชักตอนไหนฟะ ไหงตรูหลับอยู่ตลอด ไม่รู้เรื่องเล้ยยย) แต่ตอนตื่นมาก็มึนหัวนิดหน่อย คล้าย ๆ มีอะไรถ่วงอยู่ในหัวตลอด
พอหมอโรงพยาบาลในอำเภอเห็นท่าว่าอาการไม่ดีก็ส่งเราเข้าไป รพ. ในตัวเมือง เข้าไปสแกนสมอง แล้วก็นอนพักที่นู่นระหว่างรอผลอีก 3 วัน แล้วผลก็ออกมาค่ะ เราเป็นลมชัก ตอนนั้นก็ร้องไห้เลย ไม่รู้ว่าไอโรคนี้มันเป็นยังไง ร้ายแรงแค่ไหน ทำไมต้องเป็น ตอนนั้นคำถามเทือก ๆ นี้ วนอยู่ในหัวเต็มไปหมด หมอกับแม่ก็เข้ามาปลอบ ไม่เป็นไรนะลูก โรคนี้มันรักษาหายได้นะ ถ้ากินยาสม่ำเสมอ
หลังจากวันที่รู้ว่าจะต้องมีไอโรคนี้มาเคียงข้าง หมอก็ให้ยาตัวนี้มากินค่ะ Phenobarbital 60 มิลลิกรัม กินวันละ 3 เม็ด เช้า 1 เย็น 2 ซึ่งก็เท่ากับว่าวันนึงได้รับยาทั้งหมด 180 มิลลิกรัม โอวว!! มันเยอะขนาดนี้เลยหรือนี่ จากนั้นเราก็กินมาเรื่อย ๆ ค่ะ ประมาณสองปี หมอเลยลองให้หยุดยา หลังจากที่หยุดยาเราก็ไม่ได้มีอาการเสพติดยานะคะ เพราะหมอบอกว่ายาตัวนี้เป็นยากลุ่ม barbiturate มีฤทธิ์กดประสาทหน่อย ๆ จะทำให้ง่วงนอน (คล้าย ๆ เป็นยาเสพติดอ่อน ๆ ชนิดนึงเลย) เข้าเรื่องต่อ หลังจากหยุดยามาประมาณสามเดือน ไม่มีผลข้างเคียงอะไรกับยา แต่กลับมาชักค่ะ โอ้ววตาเถรร น้ำตาไหลพราก ๆ เพราะว่าการชักเกิดขึ้น นั่นเท่ากับว่าต้องนับระยะเวลากินยาใหม่
เอาล่ะทำใจละ ก็มาเริ่มนับกินยากันใหม่ กินมาจนได้สามปี คราวนี้นานกว่าเดิมเพิ่มเติมขึ้นมาอีกหนึ่งปี หมอก็จำได้ว่าเคยให้เราหยุดยาแล้วเราชัก คราวนี้หมอเลยลองลดขนาดยาลง จากที่แต่เดิมกินวันละ 3 ลดเหลือวันละ 2 เป็นเช้า 1 เย็น 1 ลดมาเดือนนึง หลังจากนั้นก็เหมือนเดิมเลยค่ะ ร้องไห้หนักมาก กลับมาชักอีก ก็ไปหาหมอบอกว่ามีอาการชักอีกแล้ว หมอก็เลยให้กินขนาดเท่าเดิม
คราวนี้กินมาได้ประมาณปีครึ่ง ก็ชักอีก เมื่อ 12 สิงหาคมที่ผ่านมานี่เอง (ชักตอนคุยโทรศัพท์ด้วยนะเออ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกตัวตอนชัก จะบังคับร่างกายไม่ได้เลย) เหตุเนื่องมาจาก ลืมกินยาตอนเช้าบ่อยเกินไป!! ลืม!! (แต่ก่อนจะอยู่บ้าน เวลากินยาแม่จะคอยเตือนทุกวัน ไม่มีลืมซักวัน คราวนี้มาเจอชีวิตเด็กหออย่างเต็มรูปแบบที่ต้องอยู่คนเดียวบ่อยๆ) ซึ่งอาจจะเป็นผลข้างเคียงจากการชัก หรือใช้ยากันชักมานมนานหลายปี คือจะมีอาการลืมไวมาก อย่างของ จขกท.จะเป็นแบบ สมมติคาบนี้เรียนคณิต ตอนอยู่ในห้องคือจำสูตรได้ ทำได้หมด พอออกจากห้องจะลืมไปทันที ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ คือมันเป็นซะทุก ๆ เรื่องในชีวิตประจำวันเลย อย่างเช่นตั้งใจจะทำสิ่งนี้ พอมีอีกสิ่งหนึ่งเข้ามารบกวนจะลืมเรื่องก่อนหน้านี้ทันที ก็เคยเห็นหลาย ๆ คนก็เป็นแบบนี้ แต่ จขกท. จะเป็นบ่อยมากและเกือบทุกวันเลย คือเริ่มเข้าใจละว่าเป็นอาการข้างเคียงจากโรคแน่ ๆ (แม่เคยพูดว่าถ้าชักบ่อย ๆ สมองจะฝ่อ อันนี้ไม่รู้แม่หลอกให้เรามีวินัยเรื่องกินยาหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเรากลัว) เพราะเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ชักครั้งแรก แต่เรื่องที่อยู่ในจิตใต้สำนึกจะจำได้ไม่มีลืม คือจากที่สังเกตุ ตั้งแต่เด็ก ๆ จขกท. ไม่ใช่คนแบบนี้ ตอนก่อนจะชัก เป็นเด็กหัวดี ความจำเป็นเลิศ เรียนเก่งมากจนถึง ม.2 เกรดตกเรื่อย ๆ คือมันแย่ลงเรื่อย ๆ กับเรื่องความจำ กินวิตามิน น้ำมันตับปลาอะไรก็แล้ว ไม่ช่วยเลยยย
พอขึ้น ม.ปลาย ต้องเลือกเรียนสายศิลป์ค่ะ เพราะคิดว่าเรียนวิทย์คงไม่ไหว ความจำปลาทองซะแบบน้านน!! แต่ถ้ามีสูตรให้มาคำนวณ แก้สมการก็ทำได้หมดค่ะ เพียงแต่จะจำสูตรเอ็กซ์วายเท่ากับนั่นนู่นนี่โน่นไม่ค่อยได้ เลยเลือกศิลป์ดีกว่า
นี่แหละค่ะคือผลข้างเคียงจากการเป็นโรคนี้ที่ จขกท. ได้รับมันอย่างเต็มรูปแบบ ได้เรียนอะไรที่ไม่ต้องใช้ความจำมากเพียงแค่มีพรสวรรค์ ซึ่ง จขกท. ไม่มี มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนไม่ชอบ คือไอตัวเราก็รู้ดีอยู่แล้วว่าตัวเองชอบคำนวณ
ทุกวันนี้ก็ยังหลง ๆ ลืม ๆ กินยาแล้วบางทีก็นึกว่าตัวเองยังไม่ได้กิน บางทียังไม่ได้กินก็นึกว่ากินแล้ว ทุกวันนี้ในห้องเลยมีโพสต์อิทแปะเต็มไปหมด รอบห้อง ตั้งแต่ทางเข้าประตูยันห้องน้ำห้องส้วม "อย่าลืมกินยา" กับสมุดโน้ตที่ต้องมาบันทึกว่าวันนี้วันที่เท่าไหร่ กินยาแล้วก็ติ๊กเครื่องหมายถูก ถ้ายังก็ว่าง บางทีก็คิดว่าชีวิตตัวเองตลกไปนะ ใครกันมันมาเล่นตลกอะไรแบบนี้ ซึ่งไม่มีใครเขาตลกนะ ทุกวันนี้ก็พยายามมีวินัยในเรื่องการกินยาที่สุด อยากหาย เห็นบางคนเขาเล่ากินสองปี หายขาด บางคนห้าปี บางคนสาม ไอเรานี่สิต้องมาเริ่มนับ 0 อีกละ
อ้อออ!! ละอาการที่เป็นบ่อย ๆ อีกอย่างนึงคือ จะปวดหัวคล้าย ๆ ไมเกรน แต่ไม่ใช่ไมเกรน ปวดจุดเดียวตรงท้ายทอยตอนตื่นนอน แต่ไม่แรงมากเท่าไหร่ หรือเราเป็นบ่อยจนชินก็ไม่รู้ อาทิตย์นึงจะเป็น 2-3 ครั้ง เวลาใช้ชีวิตประจำวันก็จะหายและลืมไปเอง
ปอลอ.อาจจะพิมพ์งงซักนิด ยังเรียบเรียงประโยคไม่เก่งแฮะ แต่ก็อยากแชร์ประสบการณ์ อาการที่ตัวเองเป็น ว่าเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในพันทิปที่เป็นโรคนี้หรือมีญาติเป็น มีอาการแบบนี้กันบ้างไหม
ปอลอสอง.กระทู้นี้ใช้เวลาเรียบเรียงเกือบ 2 ชม.
ผลข้างเคียงจากโรคลมชัก การใช้ยากันชัก
คือเล่าของเจ้าของกระทู้ก่อนเลยนะคะ จขกท.เป็นโรคนี้อยู่ค่ะ เริ่มชักครั้งแรกตอนอายุ 13 ตื่นมาแบบสะลึมสะลือนั่งงงว่าตัวเองเป็นอะไร ทำไมมีคนล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เต็มไปหมด (ก็ญาติพี่น้องเธอนั่นแหละ) สักพักก็มีรถโรงพยาบาลมารับ อ่าวเฮ้ยย!!! งงหนักขึ้นอีก แม่ก็บอกว่า หนูต้องไปโรงพยาบาลนะ แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนูเป็นอะไร อยู่ดี ๆ หนูก็ร้องกึก ๆ มือเกร็ง ปากสั่น จนแม่มาบีบมานวด เช็ดตัว หนูถึงหยุด ตอนนั้นเราก็งง ๆ ตกลงตรูเป็นอะไรฟะ!! ตอนที่ไป รพ. ตอนนั้นก็ตีสองกว่า ๆ หมอเลยให้น้ำเกลือและให้นอนที่ รพ. คืนนึงรอดูอาการ พอตอนเช้ามาเราตื่น แม่ก็เล่าให้ฟังว่าตอนราว ๆ ตีห้าก็ชักอีกรอบนึง จนหมอมาฉีดยาที่ทำให้หมดสติถึงหลับ (ไอเราก็นึกในใจ ชักตอนไหนฟะ ไหงตรูหลับอยู่ตลอด ไม่รู้เรื่องเล้ยยย) แต่ตอนตื่นมาก็มึนหัวนิดหน่อย คล้าย ๆ มีอะไรถ่วงอยู่ในหัวตลอด
พอหมอโรงพยาบาลในอำเภอเห็นท่าว่าอาการไม่ดีก็ส่งเราเข้าไป รพ. ในตัวเมือง เข้าไปสแกนสมอง แล้วก็นอนพักที่นู่นระหว่างรอผลอีก 3 วัน แล้วผลก็ออกมาค่ะ เราเป็นลมชัก ตอนนั้นก็ร้องไห้เลย ไม่รู้ว่าไอโรคนี้มันเป็นยังไง ร้ายแรงแค่ไหน ทำไมต้องเป็น ตอนนั้นคำถามเทือก ๆ นี้ วนอยู่ในหัวเต็มไปหมด หมอกับแม่ก็เข้ามาปลอบ ไม่เป็นไรนะลูก โรคนี้มันรักษาหายได้นะ ถ้ากินยาสม่ำเสมอ
หลังจากวันที่รู้ว่าจะต้องมีไอโรคนี้มาเคียงข้าง หมอก็ให้ยาตัวนี้มากินค่ะ Phenobarbital 60 มิลลิกรัม กินวันละ 3 เม็ด เช้า 1 เย็น 2 ซึ่งก็เท่ากับว่าวันนึงได้รับยาทั้งหมด 180 มิลลิกรัม โอวว!! มันเยอะขนาดนี้เลยหรือนี่ จากนั้นเราก็กินมาเรื่อย ๆ ค่ะ ประมาณสองปี หมอเลยลองให้หยุดยา หลังจากที่หยุดยาเราก็ไม่ได้มีอาการเสพติดยานะคะ เพราะหมอบอกว่ายาตัวนี้เป็นยากลุ่ม barbiturate มีฤทธิ์กดประสาทหน่อย ๆ จะทำให้ง่วงนอน (คล้าย ๆ เป็นยาเสพติดอ่อน ๆ ชนิดนึงเลย) เข้าเรื่องต่อ หลังจากหยุดยามาประมาณสามเดือน ไม่มีผลข้างเคียงอะไรกับยา แต่กลับมาชักค่ะ โอ้ววตาเถรร น้ำตาไหลพราก ๆ เพราะว่าการชักเกิดขึ้น นั่นเท่ากับว่าต้องนับระยะเวลากินยาใหม่
เอาล่ะทำใจละ ก็มาเริ่มนับกินยากันใหม่ กินมาจนได้สามปี คราวนี้นานกว่าเดิมเพิ่มเติมขึ้นมาอีกหนึ่งปี หมอก็จำได้ว่าเคยให้เราหยุดยาแล้วเราชัก คราวนี้หมอเลยลองลดขนาดยาลง จากที่แต่เดิมกินวันละ 3 ลดเหลือวันละ 2 เป็นเช้า 1 เย็น 1 ลดมาเดือนนึง หลังจากนั้นก็เหมือนเดิมเลยค่ะ ร้องไห้หนักมาก กลับมาชักอีก ก็ไปหาหมอบอกว่ามีอาการชักอีกแล้ว หมอก็เลยให้กินขนาดเท่าเดิม
คราวนี้กินมาได้ประมาณปีครึ่ง ก็ชักอีก เมื่อ 12 สิงหาคมที่ผ่านมานี่เอง (ชักตอนคุยโทรศัพท์ด้วยนะเออ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกตัวตอนชัก จะบังคับร่างกายไม่ได้เลย) เหตุเนื่องมาจาก ลืมกินยาตอนเช้าบ่อยเกินไป!! ลืม!! (แต่ก่อนจะอยู่บ้าน เวลากินยาแม่จะคอยเตือนทุกวัน ไม่มีลืมซักวัน คราวนี้มาเจอชีวิตเด็กหออย่างเต็มรูปแบบที่ต้องอยู่คนเดียวบ่อยๆ) ซึ่งอาจจะเป็นผลข้างเคียงจากการชัก หรือใช้ยากันชักมานมนานหลายปี คือจะมีอาการลืมไวมาก อย่างของ จขกท.จะเป็นแบบ สมมติคาบนี้เรียนคณิต ตอนอยู่ในห้องคือจำสูตรได้ ทำได้หมด พอออกจากห้องจะลืมไปทันที ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ คือมันเป็นซะทุก ๆ เรื่องในชีวิตประจำวันเลย อย่างเช่นตั้งใจจะทำสิ่งนี้ พอมีอีกสิ่งหนึ่งเข้ามารบกวนจะลืมเรื่องก่อนหน้านี้ทันที ก็เคยเห็นหลาย ๆ คนก็เป็นแบบนี้ แต่ จขกท. จะเป็นบ่อยมากและเกือบทุกวันเลย คือเริ่มเข้าใจละว่าเป็นอาการข้างเคียงจากโรคแน่ ๆ (แม่เคยพูดว่าถ้าชักบ่อย ๆ สมองจะฝ่อ อันนี้ไม่รู้แม่หลอกให้เรามีวินัยเรื่องกินยาหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะเรากลัว) เพราะเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ชักครั้งแรก แต่เรื่องที่อยู่ในจิตใต้สำนึกจะจำได้ไม่มีลืม คือจากที่สังเกตุ ตั้งแต่เด็ก ๆ จขกท. ไม่ใช่คนแบบนี้ ตอนก่อนจะชัก เป็นเด็กหัวดี ความจำเป็นเลิศ เรียนเก่งมากจนถึง ม.2 เกรดตกเรื่อย ๆ คือมันแย่ลงเรื่อย ๆ กับเรื่องความจำ กินวิตามิน น้ำมันตับปลาอะไรก็แล้ว ไม่ช่วยเลยยย
พอขึ้น ม.ปลาย ต้องเลือกเรียนสายศิลป์ค่ะ เพราะคิดว่าเรียนวิทย์คงไม่ไหว ความจำปลาทองซะแบบน้านน!! แต่ถ้ามีสูตรให้มาคำนวณ แก้สมการก็ทำได้หมดค่ะ เพียงแต่จะจำสูตรเอ็กซ์วายเท่ากับนั่นนู่นนี่โน่นไม่ค่อยได้ เลยเลือกศิลป์ดีกว่า
นี่แหละค่ะคือผลข้างเคียงจากการเป็นโรคนี้ที่ จขกท. ได้รับมันอย่างเต็มรูปแบบ ได้เรียนอะไรที่ไม่ต้องใช้ความจำมากเพียงแค่มีพรสวรรค์ ซึ่ง จขกท. ไม่มี มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนไม่ชอบ คือไอตัวเราก็รู้ดีอยู่แล้วว่าตัวเองชอบคำนวณ
ทุกวันนี้ก็ยังหลง ๆ ลืม ๆ กินยาแล้วบางทีก็นึกว่าตัวเองยังไม่ได้กิน บางทียังไม่ได้กินก็นึกว่ากินแล้ว ทุกวันนี้ในห้องเลยมีโพสต์อิทแปะเต็มไปหมด รอบห้อง ตั้งแต่ทางเข้าประตูยันห้องน้ำห้องส้วม "อย่าลืมกินยา" กับสมุดโน้ตที่ต้องมาบันทึกว่าวันนี้วันที่เท่าไหร่ กินยาแล้วก็ติ๊กเครื่องหมายถูก ถ้ายังก็ว่าง บางทีก็คิดว่าชีวิตตัวเองตลกไปนะ ใครกันมันมาเล่นตลกอะไรแบบนี้ ซึ่งไม่มีใครเขาตลกนะ ทุกวันนี้ก็พยายามมีวินัยในเรื่องการกินยาที่สุด อยากหาย เห็นบางคนเขาเล่ากินสองปี หายขาด บางคนห้าปี บางคนสาม ไอเรานี่สิต้องมาเริ่มนับ 0 อีกละ
อ้อออ!! ละอาการที่เป็นบ่อย ๆ อีกอย่างนึงคือ จะปวดหัวคล้าย ๆ ไมเกรน แต่ไม่ใช่ไมเกรน ปวดจุดเดียวตรงท้ายทอยตอนตื่นนอน แต่ไม่แรงมากเท่าไหร่ หรือเราเป็นบ่อยจนชินก็ไม่รู้ อาทิตย์นึงจะเป็น 2-3 ครั้ง เวลาใช้ชีวิตประจำวันก็จะหายและลืมไปเอง
ปอลอ.อาจจะพิมพ์งงซักนิด ยังเรียบเรียงประโยคไม่เก่งแฮะ แต่ก็อยากแชร์ประสบการณ์ อาการที่ตัวเองเป็น ว่าเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในพันทิปที่เป็นโรคนี้หรือมีญาติเป็น มีอาการแบบนี้กันบ้างไหม
ปอลอสอง.กระทู้นี้ใช้เวลาเรียบเรียงเกือบ 2 ชม.