ที่ทำงานผมมีพี่ผู้หญิงคนนึงเป็นคนอีโก้สูงมากกกกก คือนิสัยเยอะ เรื่องมาก ต้องเอาชนะทุกเรื่องให้ได้ เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง
ทั้งออฟฟิศไม่มีใครสนิทใจกับเค้าซักคนเลย ผมอยากเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ครับ
- ยกตัวเองเหนือคนที่การศึกษาต่ำกว่า เช่นแม่บ้าน พี่คนขับรถ น้าๆพนักงานที่เค้าไม่ได้เรียนปริญญา
ทั้งๆที่คนอื่นเคารพคนพวกนี้จากความอาวุโส แต่ผู้หญิงคนนี้จิกหัวใช้!! ใช้คำว่าจิกหัวใช้จริงๆครับ ไม่เคยนอบน้อม และคนพวกนี้แทบไม่มีใครชอบเค้า
- เรียกร้องสิทธิที่ตัวเองควรได้เก่งมาก บริษัทให้โอทีช้าหรือยังใช้วันลาไม่หมดก็ต้องทำให้มันถูกต้องเป๊ะๆ
และยังจำวันลาคนอื่นได้แม่นกว่าเจ้าตัวอีก ถ้าใครลาเกินหรือมีอะไรผิดปกติเค้าจะแย้งทันที ทั้งๆที่ไม่มีใครซีเรียสเลย
- ชอบพูดถึงบุญคุณที่ตัวเองทำให้คนอื่น แต่เวลาคนอื่นให้เค้าไม่เคยสำนึกเลย
- ไม่เคยง้อใครแม้ตัวเองเป็นฝ่ายผิด จะต้องหาข้ออ้างจนคนอื่นแพ้ ..เถียงอะไรเค้าต้องชนะ เถียงทุกคนแม้อีกฝ่ายจะอายุมากกว่า
(พี่เค้าอายุ 29 เองครับ และเกินครึ่งออฟฟิศจะ30up) แบบนี้ทำให้ผู้ใหญ่ก็เอือม แต่ใครๆก็ขี้เกียจมีปัญหากับเค้า
- ใครจะขอยืมเอกสารหรือของอะไรเค้าต้องเอามาคืนให้ตรงเวลาเป๊ะๆตามที่ขอไว้ ถ้าวันรุ่งขึ้นไม่เอามาคืนเค้าจะตำหนิทันที
จากบ่นให้คนอื่นฟังก่อนถ้าเจ้าตัวไม่เอามาให้ก็จะโดนวีนใส่ แต่เวลาเค้าเอาของใครไปแล้วคืนช้าเค้าก็เฉยๆ ถ้าใครมาขอคืนก็จะบอกว่า รีบหรอ
- กฎทุกอย่างสำหรับเค้าต้องเที่ยงตรง ถ้าเค้าเห็นใครทำโอทีน้อยกว่าที่เขียนจะโดนแขวะ บางทีก็ต่อหน้าบางทีก็มาแขวะให้คนอื่นฟัง
ทั้งๆที่เรื่องนี้ไม่มีใครซีเรียสซักคนแม้แต่หัวหน้า
- ออฟฟิศเราอยู่กันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย อะไรหยวนได้ก็หยวนกัน หย่อนๆให้กันเป็นบางเรื่อง แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยหย่อนให้ใครเลย
มีแต่ตึงกับตึง อย่างที่บอกว่ากฎสำหรับเค้าต้องเป๊ะ แต่พอถึงเวลาตัวเองต้องการหย่อนบ้างก็ทำโดยไม่ละอายเลย
รายละเอียดที่ทุกคนเจอมีเยอะมาก ทั้งเล็กน้อยและเรื่องใหญ่ๆ และกรรมที่เค้ารับก็คือ โดนขอให้ออกจากงานสิ้นปีนี้
ด้วยความที่เค้าเรียกร้องสิทธิตัวเองมากไปนั่นแหละครับ มันถูกต้องตามกฎก็จริงแต่มันไม่เป็นที่พอใจกับเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าเลย
เงินโบนัสที่ควรจะได้มันไม่ถึงตามที่บริษัทคาดว่าจะให้ เค้าเรียกร้องเอาเป็นเอาตาย แต่ทุกคนรู้ว่าบริษัทกำไรไม่ดีขนาดนั้น
คนอื่นไม่ได้ติดใจมากมาย มีแต่ผู้หญิงคนนี้ที่แย้วๆอยากให้คนอื่นร่วมเรียกร้องกับเค้า สุดท้ายเค้าก็ไปโวยวายกับบอสใหญ่อย่างหาญกล้าเพียงคนเดียว
"บริษัทขอให้คุณออกสิ้นเดือนนี้นะครับ ผมคิดว่าคุณจะได้เจอองค์กรที่ให้ความยุติธรรมกับคุณมากกว่าบริษัทเรานะ"
หนึ่งในประโยคที่บอสใหญ่พูดกับผู้หญิงคนนี้เมื่อไม่กี่วันครับ
ถามว่าทุกวันนี้พี่เค้าอยู่ในออฟฟิศอย่างไร เค้าก็ทำเป็นพูดว่าเค้าไม่แคร์อยู่แล้ว ก็ดีที่เค้าอาจได้งานเงินดีกว่านี้
แทบทั้งออฟฟิศแอบสะใจและก็รู้สึกสบายใจที่จะไม่ต้องร่วมงานกับคนๆนี้อีกครับ
ความอีโก้สูงของคนๆนึง กับกรรมที่เค้าได้รับ
ทั้งออฟฟิศไม่มีใครสนิทใจกับเค้าซักคนเลย ผมอยากเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ครับ
- ยกตัวเองเหนือคนที่การศึกษาต่ำกว่า เช่นแม่บ้าน พี่คนขับรถ น้าๆพนักงานที่เค้าไม่ได้เรียนปริญญา
ทั้งๆที่คนอื่นเคารพคนพวกนี้จากความอาวุโส แต่ผู้หญิงคนนี้จิกหัวใช้!! ใช้คำว่าจิกหัวใช้จริงๆครับ ไม่เคยนอบน้อม และคนพวกนี้แทบไม่มีใครชอบเค้า
- เรียกร้องสิทธิที่ตัวเองควรได้เก่งมาก บริษัทให้โอทีช้าหรือยังใช้วันลาไม่หมดก็ต้องทำให้มันถูกต้องเป๊ะๆ
และยังจำวันลาคนอื่นได้แม่นกว่าเจ้าตัวอีก ถ้าใครลาเกินหรือมีอะไรผิดปกติเค้าจะแย้งทันที ทั้งๆที่ไม่มีใครซีเรียสเลย
- ชอบพูดถึงบุญคุณที่ตัวเองทำให้คนอื่น แต่เวลาคนอื่นให้เค้าไม่เคยสำนึกเลย
- ไม่เคยง้อใครแม้ตัวเองเป็นฝ่ายผิด จะต้องหาข้ออ้างจนคนอื่นแพ้ ..เถียงอะไรเค้าต้องชนะ เถียงทุกคนแม้อีกฝ่ายจะอายุมากกว่า
(พี่เค้าอายุ 29 เองครับ และเกินครึ่งออฟฟิศจะ30up) แบบนี้ทำให้ผู้ใหญ่ก็เอือม แต่ใครๆก็ขี้เกียจมีปัญหากับเค้า
- ใครจะขอยืมเอกสารหรือของอะไรเค้าต้องเอามาคืนให้ตรงเวลาเป๊ะๆตามที่ขอไว้ ถ้าวันรุ่งขึ้นไม่เอามาคืนเค้าจะตำหนิทันที
จากบ่นให้คนอื่นฟังก่อนถ้าเจ้าตัวไม่เอามาให้ก็จะโดนวีนใส่ แต่เวลาเค้าเอาของใครไปแล้วคืนช้าเค้าก็เฉยๆ ถ้าใครมาขอคืนก็จะบอกว่า รีบหรอ
- กฎทุกอย่างสำหรับเค้าต้องเที่ยงตรง ถ้าเค้าเห็นใครทำโอทีน้อยกว่าที่เขียนจะโดนแขวะ บางทีก็ต่อหน้าบางทีก็มาแขวะให้คนอื่นฟัง
ทั้งๆที่เรื่องนี้ไม่มีใครซีเรียสซักคนแม้แต่หัวหน้า
- ออฟฟิศเราอยู่กันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย อะไรหยวนได้ก็หยวนกัน หย่อนๆให้กันเป็นบางเรื่อง แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยหย่อนให้ใครเลย
มีแต่ตึงกับตึง อย่างที่บอกว่ากฎสำหรับเค้าต้องเป๊ะ แต่พอถึงเวลาตัวเองต้องการหย่อนบ้างก็ทำโดยไม่ละอายเลย
รายละเอียดที่ทุกคนเจอมีเยอะมาก ทั้งเล็กน้อยและเรื่องใหญ่ๆ และกรรมที่เค้ารับก็คือ โดนขอให้ออกจากงานสิ้นปีนี้
ด้วยความที่เค้าเรียกร้องสิทธิตัวเองมากไปนั่นแหละครับ มันถูกต้องตามกฎก็จริงแต่มันไม่เป็นที่พอใจกับเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าเลย
เงินโบนัสที่ควรจะได้มันไม่ถึงตามที่บริษัทคาดว่าจะให้ เค้าเรียกร้องเอาเป็นเอาตาย แต่ทุกคนรู้ว่าบริษัทกำไรไม่ดีขนาดนั้น
คนอื่นไม่ได้ติดใจมากมาย มีแต่ผู้หญิงคนนี้ที่แย้วๆอยากให้คนอื่นร่วมเรียกร้องกับเค้า สุดท้ายเค้าก็ไปโวยวายกับบอสใหญ่อย่างหาญกล้าเพียงคนเดียว
"บริษัทขอให้คุณออกสิ้นเดือนนี้นะครับ ผมคิดว่าคุณจะได้เจอองค์กรที่ให้ความยุติธรรมกับคุณมากกว่าบริษัทเรานะ"
หนึ่งในประโยคที่บอสใหญ่พูดกับผู้หญิงคนนี้เมื่อไม่กี่วันครับ
ถามว่าทุกวันนี้พี่เค้าอยู่ในออฟฟิศอย่างไร เค้าก็ทำเป็นพูดว่าเค้าไม่แคร์อยู่แล้ว ก็ดีที่เค้าอาจได้งานเงินดีกว่านี้
แทบทั้งออฟฟิศแอบสะใจและก็รู้สึกสบายใจที่จะไม่ต้องร่วมงานกับคนๆนี้อีกครับ