ออกตัวก่อนเลยว่าไม่ชอบผู้ชาย แต่คนที่รู้ว่าเราเป็นเลส มีแค่เพื่อนในกลุ่มเท่านั้น เคยมีผู้ชายมาถามว่าชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย เราก็ตอบว่าผู้ชาย ทั้งที่ความจริงไม่ใช่ว่ะ 55555555

เรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง คือนางน่ารักมากกก ขาว เสียงใส สูงกว่าเรา แต่นิสัยไม่โอเค 55555  คือนางชอบเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เอาแต่ใจ ชอบพาล ชักสีหน้า คือนางแทบไม่มีเพื่อนอ่ะ เพื่อนหลายคนไม่ชอบ ไม่โอเค แต่เราเฉยๆ แค่รู้สึกว่านางก็น่ารักดีเท่านั้นเอง ไม่ได้สนิทเท่าไรด้วย

จนม.6 มันมีงานกีฬาสี เรายุ่งมากกกก เพราะอยู่ฝ่ายฉาก นางก็มาช่วยเรา คือค่อยๆ สนิทกัน นางชอบจับเอว จับมือ จ้องตา บอกเราตัวเล็ก บอกเราอยู่เท่ดี 55555 (คือเราห้าวๆไง แต่ไม่ได้เป็นทอมนะ) ซึ่งนางทำบ่อยมากก แต่เราไม่เคยทำแบบนี้กับนางนะ แรกๆ ก็เฉยๆ อ่ะ ไม่ได้คิดอะไร ถึงจะเขินบ้างบางครั้งก็เถอะ มีอยู่ครั้งนึง วันนั้นฝนตก เราต้องอยู่ทำแสตนด์ต่อกลางฝน ตอนนั้นมีเรา นาง (ขอเรียกเพื่อนคนนี้ว่านาง) และเพื่อนผู้ชายอีก 2 คน ตอนแรกเราทำกับเพื่อนผู้ชายคนนึง ทำทั้งที่ฝนตกนั่นแหละ แต่อยู่ดีดีนางก็มากางร่มให้เรา ทั้งที่ร่มก็ไม่ได้ใหญ่มาก แล้วเพื่อนผู้ชายที่เราทำงานด้วยก็ไปทำกับเพื่อนผู้ชายอีกคนแทน เพื่อไม่ให้เปียก เราเลยต้องอยู่ใกล้ๆ กัน คือใกล้มาก ใกล้จนรู้ถึงลมหายใจ เราใจเต้น แต่ก็ทำเป็นเคร่งเครียดทำงานต่อไป เนียนมากกก 55555 อยู่ด้วยจนทำงานเสร็จ แล้วก็หัวเราะกันว่าบ้าป้ะที่ออกมาทำงานกลางฝนแบบนี้ แต่เราทั้งคู่ก็ถึกทน ไม่มีใครไม่สบาย 555555555 จากนั้นมาเราเริ่มรู้สึกดี เวลาอยู่ใกล้ๆ นางเราจะมีความสุขมาก

แล้วบังเอิญว่าช่วงนั้นดันมีรุ่นน้องผู้หญิงสมมติชื่อเอมาชอบนาง นางก็เหมือนจะเล่นด้วย ซึ่งเราทำเป็นไม่อะไร ทั้งที่ในใจก็หึงนิดๆ อ่ะ แต่ก็ปล่อยไปเพราะไม่ได้ชอบมากมายขนาดนั้น จนกระทั่งวันหนึ่งนางกับเพื่อนสนิทนางทะเลาะกัน สมมติเพื่อนสนิทชื่อบี แล้วนางเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เอฟัง ซึ่งมันไม่ควรให้คนนอกโดยเฉพาะรุ่นน้องรู้ เลยทำให้บีโกรธกว่าเดิม และไม่ชอบเอไปด้วยเพราะเอเ-ือก ไม่เคารพรุ่นพี่ และมีผลทำให้เพื่อนในกลุ่มเราพาลไม่ชอบเอไปด้วย จบเรื่องตอนเทอม 1 ที่จะมีผลในเทอม 2

ปิดเทอม ช่วงสอบ gatpat เรามีโอกาสได้ไปเที่ยวห้องพักนาง เพราะเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเราพักอยู่กับนาง อันที่จริงกะจะไปตากแอร์โรงแรมฟรี (ตอนนั้นเราค้างอยู่หอเพื่อน เกรงใจ ไม่กล้าใช้ไฟเยอะ) ตอนั้นเรานอนเล่นอยู่บนโซฟา แล้วนางก็มานอนเบียดกับเรา คือโซฟามันแคบ นอนคนเดียวก็เต็มกลืนละ พอนางมานอนด้วยก็ตัวติดกันมาก หันไปก็แทบจะจูบกันแล้วอ่ะ เราเขินมากก ในหัวแทบคิดอะไรไม่ออกแล้วทำเป็นโวยวาย บอกแคบตายชักแล้วลุกออกไปเลย แล้วนางก็เริ่มจ้องเรามากขึ้น ชอบยื่นหน้ามาใกล้ๆ แล้วยิ้มหวาน เราก็บอกมองไร หาเรื่องอ่อ 555555 (ในใจบอกจ้องขนาดนี้จูบฉันเลยเถอะ)

ทีนี้เปิดเทอมสอง อยู่ดีดีเรากับนางก็สนิทกันดื้อๆ เพราะนางยังไม่โอกับเพื่อนสนิทแล้วมาดึงเราออกจากลุ่ม ยอมรับว่าเรารู้สึกแย่ที่ทิ้งเพื่อน แต่ ณ ตอนนั้นเราติดนางมากก นางก็ติดเรา ไปไหนมาไหนด้วยกันสองคน กินข้าวด้วยกัน ออกไปกินของข้างนอกด้วยกัน ซึ่งทำให้เรากับเพื่อนผิดใจกันมากขึ้น ทำใกเวลาออกไปไหนกับนาง เราต้องแอบไง แล้วนางก็บอกว่าทำไมเราต้องทำเหมือนแอบคบแฟนเลย 5555555555 เราก็ 555555 ตอบไป และเพื่อไม่ให้ปัญหาเรื่องเพื่อนมันบานปลายไปมากกว่านี้ เราเลยตัดสินใจบอกเพื่อนในกลุ่มกับเพื่อนสนิทนางว่าเราชอบนาง คือความรู้สึกตอนนั้นชัดเจนมาก เราชอบนางจริงๆ และเพื่อนทุกคนช็อคค่ะ 555555555 แต่ก็ยอมรับได้ กลับมาคืนดีกัน แฮปปี้

เราไม่ชอบรุกเข้าหาก่อนนะ แต่ก็ตีซี้กับนาง แล้วเป็นนางที่ทำแบบที่เพื่อนเขาไม่ทำกัน และดูไม่ออกว่าเล่นหรือจริงจัง เพราะเราก็ชอบเล่นจับมือ กอด กับเพื่อนคนอื่นแต่ก้ดูออกว่าเล่นอ่ะ แต่นางไม่ไง เพราะอย่างนี้ปัญหามันเลยเกิดขึ้น....

เราเล่นทายคนที่ชอบกับนางในแชทเฟส ซึ่งคนที่นางใบ้มาตรงกับ....

"เอ" รุ่นน้องที่นางรู้จักตอนเทอม 1 และมีปัญหากับเพื่อนเรา

เราอึ้ง สมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบ ความคิดที่ว่าแล้วนางมาทำแบบนี้กับเรามันหมายความว่าอะไรมันวนเวียนอยู่เต็มไปหมด เราโทรไปร้องไห้กับเพื่อนสนิทเรา ระบายว่าทำไมนางถึงเล่นกับความรู้สึกเราด้วย มันไม่สนุกนะ เพื่อนเราก็ให้กำลังใจว่านางอาจจะโกหกก็ได้

พอเราหายร้องเราก้กลับไปทายต่อ แล้วจงใจใบ้ให้ตรงกับนางทุกอย่าง สุดท้ายนางเลี่ยงไม่ทายต่อ บอกกลัวหน้าแตกแล้วชิ่งไปเลย

วันต่อมาเราแทบไม่คุยกับนาง จนกระทั่งตอนเย็นกลับบ้าน เราก็โทรไปบอกนางว่า เราชอบแกนะ รู้ใช่แล้วใช่มั้ย นางบอกอืม รู้แล้ว เราก็บอกว่าเราไม่ได้อะไรมากนะ แต่ถ้าไม่ได้คิดอะไรอ่ะ ช่วยอย่ามาเล่นกับความรู้สึกคนอื่น จะเล่นอะไรอ่ะ ช่วยทำให้รู้ด้วยว่าเล่นไม่ได้จริงจัง เพราะคนที่คิดมันก็คิด นางบอกเราไม่รู้ว่าแกจะคิด (ดอกกก) เราก็เล่นแบบนี้กับทุกคน คือขอโทษนะที่เผอิญว่าเราไม่เห็นว่านางจะเล่นจ้องตา เล่นมือ จับเอว ยิ้มหวานให้เพื่อนคนอื่นเลย เราเสียใจเราโกรธมาก แต่ก็บอกนางว่าไม่เป็นไร เราไม่ซีเรียส อันที่จริงร้องอยู่แต่พยายามไม่ให้นางรู้ หลังจาดตัดสายไปเราก็ร้องไห้หนักมาก ดีที่ตอนนั้นมีเพื่อนเราอยู่ เราเลยยังมีที่พึ่ง เริ่มที่เฉย และหยุดร้องไปเอง

วันต่อมาเราพยายามหาเรื่องคุยกับนางนะ คือพยายามคุยปกติอย่างที่เพื่อนเขาทำกันอ่ะ แต่นางเงียบ ปฏิเสธทุกคำชวน แต่บอกว่าไม่ได้คิดมากที มันตรงข้ามกับการกระทำมากไปป่ะบางที เรายังอยากเป็นเพื่อนกับนางอยู่ไง เราถามนางว่ากลัวเรามั้ย นางบอกไม่ ยังไงก็เพื่อนกัน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราก็แทบจะไม่ได้คุยกันอีกเลย

ตอนนี้เราเริ่มกลับไปคุยละ แต่ก็คุยแบบเพื่อนทั่วไป ปกติเราเป็นคนทักไปก่อน แต่มีวันนึงเหมือนจะจบบมสนทนาละ แต่นางก็ชวนเราคุยเรื่อยๆ เหมือนพยายามรักษาความรู้สึกเรา เราแกล้งล้อนางกับเอว่าคบกันยัง 555555 ทั้งที่ในใจเจ็บมาก จุกด้วย เราล้อเพื่อให้นางเชื่อว่าเราไม่คิดอะไรกับนางแล้ว ทำตัวเป็นที่ปรึกษาที่ดี รับฟังคำบ่น คำระบายของนางทุกอย่างแล้วแนะนำทางออกให้ แม่พระจริง

เราอยากจะถามว่าเราควรทำยังไง ตัดใจไม่คุยเลยดีไหม (โชคร้ายที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ยากหน่อย) หรือดันทุรังคุยกับนางต่อไป เป็นที่ปรึกษาที่ดี ช่วยเหลือนางทุกอย่าง อยู่ข้างนางในวันที่นางไม่มีใครเหมือนเดิมดีไหม?