ผมเห็นว่า ทุ่มเถียงกัน ด้วยศึกพระสูตรบทสมาธิ  อย่างไรเป็นสัมมาสมาธิ อย่างไรเป็นฌาณ อย่างไรเป็นสมาธิ  ที่ทุกท่านฝึกสมาธินั้นถูกทางมั้ย  ผมมีข้อเสนอว่า ไปดูที่ผลของสมาธิเลย ว่า กิเลสลดลงมั้ย เราฝึกสมาธิ. แล้วสติรู้เท่าทันจิตมั้ย จิตใจเราดีขึ้นมั้ย  สติเราไวเท่าทันกิเลสเพิ่มขึ้นหรือเปล่า  ฝึกแล้วเป็นคนโกรธง่ายมั้ย โลภขึ้นมั้ย หลงมากขึ้นหรือเปล่า  สติเราจมอยู่กับอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งมั้ย ข้อสำคัญคุณต้องอย่าโกหกตัวเอง  อย่าโลภในสมาธิ