เจอหลายครั้งแล้ว  เซ็งไงไม่รู้   ในชีวิตก็นานๆทีที่จะดู end credit จนจบ ถ้าไม่ใช่โรงลิโด สกาล่า หรือ เฮ้าส์  เพราะโรงเหล่านี้เขารู้ใจคอหนัง นั่งดูไปเลยตามสบาย   -- เป็นที่รู้กัน  

จริงๆก็ไม่ได้ว้อนท์ end credit จนจบทุกเรื่องนะ แต่บางเรื่องอยากนั่งต่อจริงๆ ยิ่งเรื่องที่เพลงเพราะๆหรือเราอยากดื่มด่ำสักพัก  ช่วงหลังเจอหนังที่เราอยากนั่งจนจบหลายเรื่องเลย แต่ก็ไม่กล้านั่ง เพราะประสบการณ์ไม่ดีที่เจอมา   ต้องรีบลุกเหมือนกลัวโดนด่า   คนดูคนอื่นก็ไม่มีใครเป็นเพื่อนกันเลย แต่ละคนรีบลุกเหมือนเพื่อนมาตามหรือรีบไปเก็บผ้าที่บ้าน   ทิ้งเราไว้ให้เผชิญชะตากรรมคนเดียว

ประสบการณ์ที่เจอมาก็คือ  ถ้าเรานั่งดูเครดิตคนเดียวจนจบ หรือแม้ไม่จบแต่ออกช้ากว่าใครเพื่อน พนักงานจะทำหน้าเหมือนเราทำความผิดร้ายแรงเวลาประจันหน้ากันตรงประตูทางออก  เหมือนโกรธและใช้สายตาตำหนิเรา  ไม่ก็มีที่ทำหน้างุนงงว่าดูจนจบทำไมเนี่ย   .... เรื่องยืนกดดันหน้าประตูทุกคนคงเจอ แต่ไฮไลท์จริงๆอยู่ที่ตอนมองด้วยสายตาพิฆาตตรงประตูทางออก  นั่นคือด่านมรณะที่คนใจกล้านั่งดูจนจบต้องฝ่าแดนอรหันต์ไป

ช่วงนี้หนังที่เพลงตอนจบเพราะๆหลายเรื่องเลย   แต่กลัวๆ  หน้าที่คนดูอย่างเราคงต้องไปหาฟังเพลงที่บ้าน ต้องรีบลุกทันทีที่ชื่อผู้กำกับขึ้น ไม่งั้นเดี๋ยวเขาจะเคือง เป็นภาระพนักงานเขา   เขาคงไหว้เราเฉพาะตอนจ่ายเงิน   หนังจบก็หมดโปรเหมือนหมดรัก   มีคนบอกว่าอย่าไปแคร์ อยากนั่งต่อนั่งไปเลย  แต่เป็นคนขี้เกรงใจและขี้กลัว ไม่สามารถจริงๆ  ต้องทำเหมือนรีบเพราะธุรกิจรัดตัวนัดผู้ชายต่อ  ทั้งๆที่ เอิ่ม  ไม่มีใครเอา