ผมเป็นคนไม่ชอบวุ่นวายกับใครครับ ไม่ชอบมีปัญหากับใคร ไม่ชอบยุ่งกับชีวิตใคร แต่ผมก็ไม่เข้าใจทำไมคนแบบผมอยู่แบบสงบๆไม่ได้ ต้องมีคนมาวุ่นวายกับผมตลอด ไม่ก็ดึงผมเข้าไปในความวุ่นวายพวกนั้น
ซึ่งตัวผมก็ไม่ได้อยากเกี่ยวข้องด้วยเลย แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ครับ เพื่อนร่วมงานทั้งนั้น
คนเราอยู่กันแบบสงบๆนี่มันยากยังไงครับ ทำไมต้องคอยไปเดือดร้อนกับชีวิตคนอื่น
ซึ้งไม่ได้มีผลประโยชน์กับชีวิตเลย มองดูในสังคม คนรอบตัว นินทาคนนู้น ว่าคนนี้ ทั้งหญิงทั้งชาย ผมอยากบอกพวกเค้าว่าให้มองดูตัวเองก่อน ที่นั่งว่ากันอยู่ก็ไม่ได้ดีกว่าใครเลย
จริงๆก็ไม่เดือนร้อนหรอกครับ แต่ก็ต้องเดือดร้อนเพราะคนเหล่านั้นทำให้ผมหาความสงบสุขไม่ได้ แต่เข้าใจสังคม
บางทีตัวผมก็มีความรู้สึกแบบนั้นแต่ผมไม่ได้หยิบยกให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่โตจนเป็นปัญหาให้ใครเดือด
เวลามีคนว่าคนด่าหรือคนไม่ชอบก็คงปกติ แต่ถ้าเราอยู่เฉยๆเดี๋ยวเค้าก็เฉยๆกันไปเอง
ความอดทนคนเราก็มีแต่มันมีน้อยแค่นั้นเอง
ผมคิดว่าหลายๆคนก็คงมีแง่มุมแบบนี้ ผมก็มาแชร์ความรู้สึกในชีวิตเฉยๆครับ
ชีวิตมันใช้ไม่ยากหรอกครับ ใครใช้เป็นก็มีความสุขไป
เรื่องอะไรเริ่มจากจุดเล็กๆก็แก้แบบเล็กๆ โตๆกันแล้วนะครับ มีสมองก็ใช้ความคิดเยอะๆ เผื่อโลกจะน่าอยู่มากขึ้น