ควรทำยังไงดีถ้าชีวิตต้องมาพบเจอคนที่ท็อกซิกอย่างไรดีครับ ที่จู่ๆก็มาพูดแซะหาเรื่องนินทากัน ทั้งๆที่ผมพยายามอยู่ตัวคนเดียวไม่ไปยุ่งวุ่นวายใคร และผมกับพวกเค้าต่างก็ไม่รู้จักกันเลยสักนิด ไม่รู้เค้าเป็นใคร ไม่เห็นหน้า แต่มีเสียงท็อกซิกมาให้ได้ยิน แต่ไม่รู้ว่าพูดให้ร้ายกันคำ ประโยคว่าอะไรนะ ฟังไม่ชัด เพราะพยายามไม่ใส่ใจ พยายามไม่สนใจ อย่างที่ทางนักจิตวิทยาAlljit เค้าให้คำแนะนำมาว่า "พยายามอย่าไปสนใจ ให้โฟกัสกับสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้(เรื่องเรียน, พักผ่อนดูซีรีส์ อนิเมะ, ฝึกซ้อมดนตรีผ่อนคลาย หรืออื่นๆ) ให้อยู่กับตัวเอง ให้เวลากับตัวเอง อย่าเอาสิ่งเหล่านั้นมาใส่ใจให้เสียสุขภาพจิต" หลายครั้งแล้วพวกเค้าก็ให้คำแนะนำกลับมาทุกครั้งว่า "พยายามอย่าไปใส่ใจ แต่ให้อยู่กับตัวเอง"ทุกครั้ง
ผมพยายามทำบุญทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ และอธิษฐานให้กับพวกเค้า ให้อย่ามายุ่งกับชีวิตผมซะที
หรือนี่เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นในสังคมไทยกันครับ? ที่จะต้องมีคนที่เห็นคนอื่นมีดี มีความสามารถ ก็ไปอิจฉา พูดนินทา คนอื่นเค้าซะงั้น? หรือผมมีความสามารถเก่งกว่าเค้า? หรือเก่งกว่าลูกเค้า? ถึงได้มารังควานกัน
ที่ผมมีความสามารถได้นี้ก็เพราะผมเรียน อ่าน ฝึกซ้อม(กีต้าร์)เอานะครับ คนเราไม่ได้เก่งและไม่ได้เป็นมาตั้งแต่เกิด และก็ยังคงเรียน(ภาษาต่างประเทศ) อ่านหนังสืออย่างงี้อยู่เรื่อยๆนะครับ ผมก็เหนื่อยนะครับ
ถ้าคุณ(ที่มาแฝะหาเรื่องผม) อยากมีความสามรถ(พูดภาษา, เล่นดนตรีกีต้าร์ได้) ก็แค่ซื้อหนังสือภาษามาเรียนครับ อยากเก่งดนตรีก็เริ่มเรียน มันคงไม่ยากหรอกครับ เดี๋ยวก็เป็นเองจะช้าจะเร็วก็อยู่ที่ความตั้งใจของคนๆนั้นที่เรียน ตั้งใจฝึกซ้อม ก็เหมือนกับคำที่เค้ากล่าวเอาไว้ว่า "กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว"
ผมพยายามยึดอุดมคติ ตั้งใจเรียน ทำตามฝัน พยายามไม่ใส่ใจกับเรื่องแย่ๆเหล่านั้น และฟังเพลงผ่อนคลายยามว่าง มีเพลงที่ทำให้พอมีแรงบันดาลใจทำตามฝันต่อไปขึ้น อย่างเพลงของทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา เพลง 1.ไม่มีอะไรไกลเกินฝัน 2.To be number one และเพลงของคนอื่นๆ(อย่าหยุดฝัน - บี้ สุกฤษฎิ์, ปาฏิหาริย์ยังมี - โอ๊คสมิทธ์)ที่มีกำลังใจในยามเหนื่อยครับ
แต่ปัญหาคนบุคลิกลักษณะนิสัยเหล่านั้น(เกิดสังคมแบบไหนก็ไม่เข้าใจ) ก็ยังเจอในชีวิตอยู่บ่อยครั้งมาก
อยากทราบว่าคนอื่นเจอปัญหาแบบนี้มีมั้ยครับ? หรือผมเจอเพียงคนเดียว?
ควรหลีกเลี่ยงคนท็อกซิกที่มีลักษณะนิสัยประเภทขี้อิจฉา มาพูดนินทาแซะหาเรื่องกันยังไงดี
ผมพยายามทำบุญทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ และอธิษฐานให้กับพวกเค้า ให้อย่ามายุ่งกับชีวิตผมซะที
หรือนี่เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นในสังคมไทยกันครับ? ที่จะต้องมีคนที่เห็นคนอื่นมีดี มีความสามารถ ก็ไปอิจฉา พูดนินทา คนอื่นเค้าซะงั้น? หรือผมมีความสามารถเก่งกว่าเค้า? หรือเก่งกว่าลูกเค้า? ถึงได้มารังควานกัน
ที่ผมมีความสามารถได้นี้ก็เพราะผมเรียน อ่าน ฝึกซ้อม(กีต้าร์)เอานะครับ คนเราไม่ได้เก่งและไม่ได้เป็นมาตั้งแต่เกิด และก็ยังคงเรียน(ภาษาต่างประเทศ) อ่านหนังสืออย่างงี้อยู่เรื่อยๆนะครับ ผมก็เหนื่อยนะครับ
ถ้าคุณ(ที่มาแฝะหาเรื่องผม) อยากมีความสามรถ(พูดภาษา, เล่นดนตรีกีต้าร์ได้) ก็แค่ซื้อหนังสือภาษามาเรียนครับ อยากเก่งดนตรีก็เริ่มเรียน มันคงไม่ยากหรอกครับ เดี๋ยวก็เป็นเองจะช้าจะเร็วก็อยู่ที่ความตั้งใจของคนๆนั้นที่เรียน ตั้งใจฝึกซ้อม ก็เหมือนกับคำที่เค้ากล่าวเอาไว้ว่า "กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว"
ผมพยายามยึดอุดมคติ ตั้งใจเรียน ทำตามฝัน พยายามไม่ใส่ใจกับเรื่องแย่ๆเหล่านั้น และฟังเพลงผ่อนคลายยามว่าง มีเพลงที่ทำให้พอมีแรงบันดาลใจทำตามฝันต่อไปขึ้น อย่างเพลงของทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา เพลง 1.ไม่มีอะไรไกลเกินฝัน 2.To be number one และเพลงของคนอื่นๆ(อย่าหยุดฝัน - บี้ สุกฤษฎิ์, ปาฏิหาริย์ยังมี - โอ๊คสมิทธ์)ที่มีกำลังใจในยามเหนื่อยครับ
แต่ปัญหาคนบุคลิกลักษณะนิสัยเหล่านั้น(เกิดสังคมแบบไหนก็ไม่เข้าใจ) ก็ยังเจอในชีวิตอยู่บ่อยครั้งมาก
อยากทราบว่าคนอื่นเจอปัญหาแบบนี้มีมั้ยครับ? หรือผมเจอเพียงคนเดียว?