ตั้งกระทู้รัตนาวดีเป็นกระทู้ที่สอง หลังจากคราวก่อนลงทุนแกะเพลงประกอบละครเล่นเปียโนและจิ้นตัวเองเป็นหญิงรัตน์
วันนี้ขอมาอวยฉากที่ประทับใจในตอนจบวันนี้ค่ะ
อย่างที่ติ่งวินเทจรู้กันว่าจุดเด่นที่สุดจุดหนึ่งของรัตนาวดีคือการแสดงผ่านทางแววตา
โดยที่ไม่ต้องมีบทพูดอะไรมากมาย แต่คนดูสามารถนำแววตากิริยาท่าทางของตัวละครมาตีความได้ลึกซึ้ง

วันนี้ตอนอวสาน  ชอบการแสดงของน้องทั้งสองในฉากความจริงเปิดเผยจริงๆค่ะ คืองานสายตาละเอียดมาก
โดยไม่มีบทพูดสำหรับพระนางเลย แต่สื่อให้คนดูเข้าใจอารมณ์ได้ มันไม่เยอะแต่มันเรียล เหมือนในชีวิตจริงค่ะ
เพราะในชีวิตจริงเราเคยอยู่ในสถานการณ์ความจริงเปิดเผยแบบนี้
คนที่โกหกกับคนที่รู้ความจริง อารมณ์มันประมาณนี้เลยค่ะ


ช็อตแรกของน้องหญิงก่อน  แรกๆยังงงๆเอ๋อๆ อะไร คุณนพพูดอะไร หญิงงง หันไปมองนายเล็กช็อตแรกคือยังรอฟังอยู่ แก้ตัวสิจ๊ะ
ช็อตสองนี่คือนายเล็กหลบตา หญิงชักทัยแป้ว  มันจริงเหรอ ไม่นะ
ช็อตสามน้ำตาเริ่มคลอละ  ทำไมนายเล็กไม่ปฏิเสธเขาไปล่ะว่านายเล็กไม่ใช่ท่านดนัย!


มาทางฝั่งท่านพี่กันบ้าง เริ่มลุกลี้ลุกลนตั้งแต่เห็นคุณนพ  อาการของคนมีชนักติดหลัง มันเป็นอย่างนี้เลยค่ะ
น้องกรรณแสดงได้ดีมากๆ  สังเกตที่ใบหน้า จะเป็นสีแดงเข้มผิดจากตอนแรก ด้วยความหวาดกลัว หายใจแรง
ตาเริ่มแดงมีน้ำคลอนิดๆ หน้าหดเหลือนิ้วครึ่ง ไม่กล้าสบตาน้องหญิงตรงๆตามประสาคนมีความผิด
อาการแบบนี้ไม่ต้องพูดไม่ต้องยอมรับอะไรน้องหญิงก็จุกแล้วค่ะ  แววตาท่าทางมันฟ้องความผิดของท่านพี่ออกมาเอง


กลับไปที่น้องหญิงบ้าง อื้อหือออ ช่วงท้ายพีคมากค่ะ น้องจีน่า หนูอายุเท่านี้เล่นได้ยังไงคะ
เล่นได้เหมือนคนเข้าใจชีวิตผ่านประสบการณ์ทำนองนี้มามาก คือเราเคยอยู่ในสถานการณ์รู้ความจริงแบบนี้
หน้าตามันคืออย่างนี้เลยค่ะ
ช็อตที่ 4 เมื่อเห็นอาการท่านพี่ชัดรู้ละว่าถูกหลอกมาตลอดแน่ ความโกรธเริ่มมาละค่ะ ดูที่แววตา
แล้วค่อยๆบิ้วความโกรธไปในช็อตต่อๆไป สังเกตที่ดวงตานะคะ  น้องค่อยๆไล่ระดับไปจนถึงจุดพีคสุดแล้วก็สะบัดตัวเดินไป
น้ำตาเริ่มเอ่อคลอมากขึ้นเรื่อยๆ ตาแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ
และไม่ใช่ที่ดวงตาอย่างเดียว มุมปากก็มีความเปลี่ยนแปลงด้วยนะคะ
ที่นับถือตรงการไล่ระดับความพีคนี่ละค่ะ เพราะตัวนักแสดงรู้อยู่แล้วว่าถูกหลอก แต่ตัวท่านหญิงในเรื่องไม่ได้รู้มาก่อน
มันต้องค่อยๆไล่จากงง สับสน ไม่แน่ใจ ตกใจ เสียใจ โกรธ (ผสมน้อยใจ)
ต้องละเอียดจริงๆถึงจะได้ขนาดนี้  ชื่นชมน้องจีน่ามากๆค่ะ


กลับมาที่ท่านพี่บ้าง หลังถูกน้องหญิงมองแรงมาก ท่านพี่ก็ต้องรวบรวมความกล้า ทีแรกไม่กล้าสบตา
ตอนหลังรวบรวมกำลังใจ เอาวะ ทำผิดต้องกล้ายืดอกยอมรับ เงยหน้าสบตาละ
อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่พอเห็นสายตาน้องหญิงแล้วมันจุกพูดไม่ออก
จนกระทั่งน้องหญิงหมุนตัวเดินออกไป ท่านพี่ก็มองตามตาละห้อย เหมือนอยากจะตามไป
แต่รู้ว่าไปไม่ได้ ไปแล้วจะพูดอะไรดี เพราะความจริงมันเปิดเผยตอนตั้งตัวไม่ติด

ย้อนกลับดูฉากนี้หลายรอบมาก มากกว่าฉากง้องอนอีกค่ะ
ฉากง้องอนไม่อยากดูบ่อยเพราะเขิลค่ะ
ท่านพี่เรียกน้องหญิงคะน้องหญิงขานี่ระทวยทุกที 55555555555555


งานเลอค่ารัตนาวดี
ขอบคุณศรีคำรุ้ง ทีมงานและนักแสดงทุกคนสำหรับละครคุณภาพที่จะตราตรึงใจเราไปอีกนานค่ะ