รู้สึกเหมือนตัวเองป่วยทางจิตทำยังไงดีคะ
ขอเล่ายาวๆหน่อยนะคะ เพื่อเป็นการระบายไปในตัวด้วย
เราว่าเราคิดไม่ผิดว่าเราอาจจะป่วยทางจิตนิดหน่อย ถ้าทุกคนอ่านข้อความเรา คงเห็นด้วยไม่น้อย
เราบอกก่อนนะคะว่า เราเป็นคนใจร้อน อารมณ์เสียง่าย เอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์ ปากไว คิดอะไรพูดแบบนั้น ไม่ชอบคือไม่ชอบ บางทีตรงจนไม่รักษาน้ำใจคนอื่น ชอบโวยวาย แหกปาก โมโหใครก็พาลไปทั่ว ใช้อารมณ์เหนือเหตุผล ยอมรับว่าแย่มากค่ะ เป็นคนสันดานแย่มากจริงๆ พ่อแม่คอยสอนตลอด แต่แก้ไม่หาย โดนตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ ใครห้ามอะไรก็ไม่ฟัง เกเร ดื้อมาก
บางทีเราก็รู้สึกผิดต่อตัวเอง ต่อเพื่อนๆ ต่อคนอื่น เรายอมรับว่าเราเป็นเด็กมีปม(เยอะ) เราเป็นเด็กเก็บกฏ คือรู้ตัวหมดนะคะ
บางทีเพื่อนเราหวังดี แต่เรากลับตะโกนซะเละ จนเพื่อนบอกกับเราว่า อุส่าหวังดี ทำไมพูดไม่รักษาน้ำใจเลย คือเรามาคิดแล้วแบบ เราทำเกินไปอะ ทุกอย่างเลย ทุกอย่างจริงๆ
เวลาเราสำนึกเราจะไปขอโทษเพื่อนตลอด ไม่รู้ว่าในสายตาทุกคนดีหรือไม่ แต่เราก็อยากทำ คือเราอะนิสัยไม่ดี สันดานแย่มาก ใครมาอยู่ด้วยอาจจะบ้าตาย
แต่เวลาเราอารมณ์ดี เราก็กลายเป็นอีกคนไปเลยนะ ร่าเริง ยิ้มทั้งวัน ใครแกล้งอะไรไม่โกรธ ใครพูดจาไม่เข้าหูก็ไม่โกรธด้วย คือแบบนางฟ้าดีๆนี่เอง ใจกว้าง ยิ้มง่าย ไปทางไหนก็ยิ้ม เจอปัญหาก็ยิ้ม วันนั้นจะเป็นวันที่มีความสุขมากจริงๆ คนรอบข้างเข้าหา มีแต่เพื่อน
แต่ด้วยเหมือนคนแบบไม่ปกติ บางวันก็ผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อารมณ์แปรปรวน พอนึกจะดีก็ดีทะลุปรอท พอนึกจะแย่ก็แย่สุดๆ
เราสงสัยว่าเราเป็นโรคจิตมั้ย คือเราเป็นคนที่แบบพอโมโหใครสักคน หรือว่า โดนจี้จุด จี้ปม เราจะโมโหแบบ ตรูไม่สนใครหน้าไหนแล้ว ใครเข้ามาตรูด่าหมด ไม่สน ไม่มีสติแล้ว อย่ามายุ่งกับตรู ตรูอยากอยู่คนเดียว!! ประมาณนี้ เท่าที่เล่าบางคนอาจจะคิดว่าก็ปกติอ่ะ คนเราก็มีโมโหบ้าง
แต่คือเราไม่ใช่แบบนั้น บางคนเขาดีกับเรามาก มากจริงๆ แต่เราเผือกไปด่าเขางี้ ไปว่าเขา ไปดึงหน้าใส่ ทำให้คนที่หวังดีกับเราไม่อยากมายุ่ง เพราะเราทำตัวเราเอง บางทีโกรธคนนั้น เผือกไปพาลหาคนนี้ ในชีวิตนี้ไม่มีใครอยากมาคบเป็นเพื่อนแล้ว แต่ก็สมควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้ คือสันดานแย่มาก
คนอ่านกระทู้นี้บางคนเกลียดเราไปแล้ว
ด่าเราได้แต่อย่าแรงนะ อยากได้คำปรึกษา
กำลังใจเราไม่เอาก็ได้ คงไม่มีใครอยากให้
แต่ขอคำปรึกษาจริงๆ เราป่วยมั้ยหรืออะไร ต้องทำตัวยังไง...
มีวิธีไหนดัดสันดานดีๆบ้างคะ คนสันดานแย่ๆก็อยากปรับตัวบ้าง รู้ตัวตลอดว่าทำไม่ดีกับหลายคน(มาก) เป็นไปได้อยากจะยกมือไหว้ขอโทษทีละคนที่เคยดุด่าตะโกนทั้งชีวิต ทั้งๆที่คนพวกนั้นไม่เคยทำอะไรให้เลย
ไปพบจิตแพทย์ดีมั้ยคะ ไปทำให้ใจเย็นขึ้น ทำให้ใจสงบขึ้น ใครเคยไปบอกหน่อยนะคะ
ยอมรับค่ะว่ามีปมเยอะ
เฮ้อ เราไปอ่านมา ของเราน่าจะเป็นโรคจิตทางอารมณ์ชนิดครึกครื้น ไปหาข้อมูลมาอ่านกันได้นะคะ
ขอระบายและปรึกษาหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากที่ให้พื้นที่นะคะ..
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโรคจิต ทำยังไงดีคะ ขอคำปรึกษาค่ะ
ขอเล่ายาวๆหน่อยนะคะ เพื่อเป็นการระบายไปในตัวด้วย
เราว่าเราคิดไม่ผิดว่าเราอาจจะป่วยทางจิตนิดหน่อย ถ้าทุกคนอ่านข้อความเรา คงเห็นด้วยไม่น้อย
เราบอกก่อนนะคะว่า เราเป็นคนใจร้อน อารมณ์เสียง่าย เอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์ ปากไว คิดอะไรพูดแบบนั้น ไม่ชอบคือไม่ชอบ บางทีตรงจนไม่รักษาน้ำใจคนอื่น ชอบโวยวาย แหกปาก โมโหใครก็พาลไปทั่ว ใช้อารมณ์เหนือเหตุผล ยอมรับว่าแย่มากค่ะ เป็นคนสันดานแย่มากจริงๆ พ่อแม่คอยสอนตลอด แต่แก้ไม่หาย โดนตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ ใครห้ามอะไรก็ไม่ฟัง เกเร ดื้อมาก
บางทีเราก็รู้สึกผิดต่อตัวเอง ต่อเพื่อนๆ ต่อคนอื่น เรายอมรับว่าเราเป็นเด็กมีปม(เยอะ) เราเป็นเด็กเก็บกฏ คือรู้ตัวหมดนะคะ
บางทีเพื่อนเราหวังดี แต่เรากลับตะโกนซะเละ จนเพื่อนบอกกับเราว่า อุส่าหวังดี ทำไมพูดไม่รักษาน้ำใจเลย คือเรามาคิดแล้วแบบ เราทำเกินไปอะ ทุกอย่างเลย ทุกอย่างจริงๆ
เวลาเราสำนึกเราจะไปขอโทษเพื่อนตลอด ไม่รู้ว่าในสายตาทุกคนดีหรือไม่ แต่เราก็อยากทำ คือเราอะนิสัยไม่ดี สันดานแย่มาก ใครมาอยู่ด้วยอาจจะบ้าตาย
แต่เวลาเราอารมณ์ดี เราก็กลายเป็นอีกคนไปเลยนะ ร่าเริง ยิ้มทั้งวัน ใครแกล้งอะไรไม่โกรธ ใครพูดจาไม่เข้าหูก็ไม่โกรธด้วย คือแบบนางฟ้าดีๆนี่เอง ใจกว้าง ยิ้มง่าย ไปทางไหนก็ยิ้ม เจอปัญหาก็ยิ้ม วันนั้นจะเป็นวันที่มีความสุขมากจริงๆ คนรอบข้างเข้าหา มีแต่เพื่อน
แต่ด้วยเหมือนคนแบบไม่ปกติ บางวันก็ผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อารมณ์แปรปรวน พอนึกจะดีก็ดีทะลุปรอท พอนึกจะแย่ก็แย่สุดๆ
เราสงสัยว่าเราเป็นโรคจิตมั้ย คือเราเป็นคนที่แบบพอโมโหใครสักคน หรือว่า โดนจี้จุด จี้ปม เราจะโมโหแบบ ตรูไม่สนใครหน้าไหนแล้ว ใครเข้ามาตรูด่าหมด ไม่สน ไม่มีสติแล้ว อย่ามายุ่งกับตรู ตรูอยากอยู่คนเดียว!! ประมาณนี้ เท่าที่เล่าบางคนอาจจะคิดว่าก็ปกติอ่ะ คนเราก็มีโมโหบ้าง
แต่คือเราไม่ใช่แบบนั้น บางคนเขาดีกับเรามาก มากจริงๆ แต่เราเผือกไปด่าเขางี้ ไปว่าเขา ไปดึงหน้าใส่ ทำให้คนที่หวังดีกับเราไม่อยากมายุ่ง เพราะเราทำตัวเราเอง บางทีโกรธคนนั้น เผือกไปพาลหาคนนี้ ในชีวิตนี้ไม่มีใครอยากมาคบเป็นเพื่อนแล้ว แต่ก็สมควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้ คือสันดานแย่มาก
คนอ่านกระทู้นี้บางคนเกลียดเราไปแล้ว
ด่าเราได้แต่อย่าแรงนะ อยากได้คำปรึกษา
กำลังใจเราไม่เอาก็ได้ คงไม่มีใครอยากให้
แต่ขอคำปรึกษาจริงๆ เราป่วยมั้ยหรืออะไร ต้องทำตัวยังไง...
มีวิธีไหนดัดสันดานดีๆบ้างคะ คนสันดานแย่ๆก็อยากปรับตัวบ้าง รู้ตัวตลอดว่าทำไม่ดีกับหลายคน(มาก) เป็นไปได้อยากจะยกมือไหว้ขอโทษทีละคนที่เคยดุด่าตะโกนทั้งชีวิต ทั้งๆที่คนพวกนั้นไม่เคยทำอะไรให้เลย
ไปพบจิตแพทย์ดีมั้ยคะ ไปทำให้ใจเย็นขึ้น ทำให้ใจสงบขึ้น ใครเคยไปบอกหน่อยนะคะ
ยอมรับค่ะว่ามีปมเยอะ
เฮ้อ เราไปอ่านมา ของเราน่าจะเป็นโรคจิตทางอารมณ์ชนิดครึกครื้น ไปหาข้อมูลมาอ่านกันได้นะคะ
ขอระบายและปรึกษาหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากที่ให้พื้นที่นะคะ..