คนๆนั้นที่เราหมายถึง มันคือเด็กผช.ป.4 คนหนึ่งเป็นลูกของน้าเรา เป็นเด็กที่นิสัยไม่มีมากๆ หรือจะเรียกว่าสันดานเลยก็ได้ค่ะ เวลาผู้ใหญ่บอกสอน มันก็จะเถียงคอเป็นเอ็น 
ก้าวร้าว ร้องใส่ตายาย แกล้งน้องเรา แล้วก็บอกไม่ได้ทำ ทั้งๆที่มีคนเห็นกับตาว่ามันทำ แต่ก็ไม่ยอมรับ
ล่าสุดมันเตะกระเป๋ารองเท้าลงจากบ้านไปให้หมากัดจนข้าง และเอารองเท้าเราไปซ่อนข้างหนึ่ง แล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แถมยังแกล้งถามว่าเจอยัง แต่เราก็ใจเย็นไว้เพราะรู้ว่ามันทำ แล้วอยู่ร้องเท้ามันหายเพราะมาคาบไปไว้ใต้ถุนบ้าน มันมาโทษเรา ยายก็มาว่าเรา แล้วมันก็พูดว่าคนสันดานไม่ดี มันไม่ยอมรับหรอก แต่เอ๊ะ คำนี้ต้องด่าตัวเองหรือเปล่า 
ที่เราโมโหมากๆเพราะยายเก็บรองเท้าเรามาจากกำแพงข้างบ้าน ตรงที่หมาไม่คาบไปแน่นอน 
แต่เขากลับบอกตาว่าเจออยู่ที่จอดรถ เราเลยปี๊ดแตกเลย 
แต่ก็ไม่พูดอะไรหรอก แต่เราโมโหจนอยากจะทำให้มันรู้จักความเต็บปวดบ้าง แต่เราทำไม่ได้ เราควรทำยังไงดีคะ ทุกคนคงจะตอบว่าปล่อยมันไปใช่ไหม55
แต่ถ้าคุณมาเจอกับตัวคุณจะรู้เลยว่ามันเลวแค่ไหน มันไม่เคยโดนตีค่ะ พอตายายทำอะไรนิดๆหน่อยๆยังไม่ได้ตีแรง มันก็ว่ามันเจ็บ