เกิดจากดิน  แต่ขอบินให้สูงสุด
ลืมมองจุดเล็กหนึ่งซึ่งเคยหา
ลืมตัวตนลืมคนที่สร้างมา
เพียงเพื่อว่าจะก้าวหน้ายิ่งขึ้นไป

  ลืมไปว่าที่ได้มาถึงวันนี้
เคยเริ่มมีจุดเล็กๆที่ส่องฝัน
ลืมคนที่อุ้มชูอยู่ทุกวัน
พอถึงฝันก็ผลักไสไม่ไยดี

  พลุที่จุดส่องประกายสว่างจ้า
ไม่เคยมาอยู่ค้างกลางสวรรค์
สว่างแล้วย่อมดับเพียงฉับพลัน
คงสักวันรุ่งแล้วร่วงไปตามกาล

  ความซื่อสัตย์จริงใจนี่ซิแท้
ยังแน่วแน่ผ่านคืนวันไม่แปรผัน
เวลาเปลี่ยนหมุนเวียนไปทุกคืนวัน
ชื่อตรงนั้นยังคงอยู่ไม่ลืมเลือน