เมื่อคำว่า "เลิกรา" เข้ามาแทนที่คำว่า "รัก"
ฉันสงสัยว่าทุกคนจะมีความรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า???

ความรู้สึกแบบที่ว่า  ครึ่งหนึ่งก็ดีใจที่จะได้ไม่ต้องมามีปัญหาคอยทะเลาะกับใครอีก
แต่อีกครึ่งหนึ่งก็เสียใจที่ต้องเสียคนที่เคยรักมากไป

ความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่าง  อยากโทร.ไปหา กับ อยากลบเบอร์ของเขาออกจากเครื่อง
ความรู้สึกไม่แน่ใจว่า  เราอยากเจอหน้าเขาอีกครั้งหรือเปล่า
ความรู้สึกลังเลว่า  จะไม่ไปยุ่งกับเขาอีกเลยดี หรือจะยังคงเป็นเพื่อนกันต่อไปดี
ความสงสัยว่า ระหว่างการได้ยินคำว่า "ผมไม่รักคุณแล้ว" กับการเงียบหายไปเลย อย่างไหนมันเจ็บปวดมากกว่ากัน
.....................................
สำหรับฉัน...ความรู้สึกที่ต้องเลิกรักใครสักคนมันยากจริง ๆ
แต่คงง่ายกว่าการคบกันต่อไป  ทั้ง ๆ ที่ต่างฝ่ายต่างรู้ตัวดีว่า ถึงจะคบก็คงไปได้ไม่นาน...
"เมื่อเรารู้ดีว่าสักวันจะต้องโบกมือลากันอยุ่ดี...การลาจากตั้งแต่วันนี้ มันก็เป็นอีกทางเลือกที่ดีไม่เหรอ?"

ก่อนหน้านี้  ที่เรายังคงได้ชื่อว่าเป็น "คนรัก"
ถึงจะทะเลาะกันบ้างบางโอกาส  แต่ต่างฝ่ายต่างก็รู้ว่าอีกไม่นานเราก็จะกลับมาดีกันเหมือนเดิม
ถึงจะเข้าใจผิด แต่การปรับความเข้าใจกันใหม่กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักกัน มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
เพราะเรื่องการผิดใจ หรือขัดใจกันบ้าง มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ใคร ๆ ต่างก็เป็นกัน
มันก็แค่ต้องอาศัยเวลา ความไว้ใจ ความใจเย็น เหตุผล แล้วก็ความอดทนเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อคุยกันใหม่ดี ๆ จะได้ช่วยกันแก้ปัญหา
...................................
แต่ทุกอย่างมันก็มีขีดจำกัด..และในวันหนึ่งที่ความอดทนมันหมดลงแล้ว
ความไว้ใจ ความใจเย็น และเหตุผล ก็พากันหายหน้าไป
เมื่อนั้น...ความรักมันก็ต้องมีอันหมดไป พร้อม ๆ กับความอดทนนั่นแหล่ะ!!!!