ตอนเเรกฉันมีเพื่อน1คนชื่อว่าอ้อมเราอยู่ด้วยกันทานข้าวด้วยกันเรียนด้วยกันนั่งข้างกันเเต่เเล้ว... ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปฉันกับอ้อมก็ค่อยๆห่างกันเรื่อยๆเพราะนิสันบ้างอย่าง ต่อมาฉันก็มีเพื่อนอีกคนชื่อว่ากี้เราทำทุกอย่างเหมือนตอนที่อยู่กับอ้อมเเต่สุดท้ายก็ค่อยๆห่างกันเวลาผ่านไป2อาทิตย์ได้มีเพื่อนอีกคนเข้ามาในห้องเเละใช้เพื่อนคนนี้ชื่อโม ตอนเเรกเพื่อนในห้องก็ไม่ชอบเธอจนทะเลาะกันเเล้วก็ได้เข้าห้องปกครองวันเวลาผ่านไปไม่นานโมกับเพื่อนที่เคยไม่ชอบหน้ากันก็สนิทกันฉันก็รู้สึกดีด้วยฉันก็ได้เข้าไปอยู่ในกลุ่มด้วยโดยมี เตย โม เเบม อ้อมสิน เเละฉันทุกอย่างเหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดีเเต่ฉันคิดผิดฉันเริ่มรูสึกเเปลกๆเหมือนเป็น ส่วยเกินเเต่ฉันก็ไม่ได้คิดไรต่อมาฉันกับเพื่อนก็คุยกันว่ากันเเต่เพื่อนฉันอาจจะไม่คิดมากเเต่ฉันนะสิ..ตอนที่ฉันเห็นเพื่อนของฉันสนิทกับรุ่นพี่เกือบทุกคนเเต่ฉันไม่สนิทกันใครเลยเเม่กระทั่งลูกพี่ลูกน้องของฉันยังทำเป็นไม่รู้จักกันเลยใช้ฉันเริ่มคิดมากด้วยเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น วันนึงฉันได้คิดว่าถ้าฉันเงียบต้องมีเพื่อนถามฉันบ้างเหละฉันคิดเเบบนั้นเเต่ไม่เลยวันนั้นฉันลองเงียบไปครึ่งวันกลุ่มเพื่อนของฉันก็ไม่มีใครสนใจหรือถามอะไร..หลายต่อหลายครั้งหลายอาทิตย์ฉันไปรร.พยายามเงียบไม่พูดกับใครเเต่ก็ทำไม่ได้ใช้ที่ทำไม่ได้เพราะคำว่า เพื่อน ตลกไหมละ เเละเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดของเพื่อนฉันคือเเบม ฉันกับเตย โม หารตังเพื่อไปซื้อเค้กฉันออกไปมากกว่าเพื่อนคือ60บาทเมื่อวันเกิดเเบมมาถึงฉันก็เห็นทุกคนทานเค้กกันอย่างมีความสุดส่วนฉันน่ะหรอฉันคิดว่าลองนั่งที่โตะเรียนก่อนเดี๋ยวให้เพื่อนๆช่วนฉันไปทานเเล้วค่อยบอกว่าไม่ทานฉันเป็นคนไม่ชอบทานเค้กเเต่ผิดขาดเพื่อนไม่มีใครเอ่ยปากช่วนฉันเลย...ก่อนวันเกิดเเบมกลางคืนฉันคิดว่าฉันอยากมีใครซักคนไม่ว่าจะเป็นเพื่อน พี่ น้อง เเฟนหรือใครก็ตามใครซักคนที่จะถามเราได้ว่า เป็นไรไหม ไม่เป็นไรน่ะ สู้น่ะ ใช้...เเต่เมื่อฉันมองไปข้างไม่ว่าจะที่ไหนกลับไม่มีใครซักคนที่ตามหาได้เเต่คิดไปวันๆ ฉันรู้สึกเเย่น่ะถามว่ารักเพื่ินกลุ่มนั้นเหมือนเดิมหรือป่าวหรอตอบได้เลยว่าเหมือนเดิม ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมเเต่...ฉันกลับไม่ไว้ใจพวกเธออีกเเล้วตอนที่ฉันยังอดทนได้อยู่เเต่ถ้าเมื่อไรฉันหมดความอดทนฉันจะถ่อยออกมาเองไม่ใช้ว่าฉันไม่ปรับตัวน่ะฉันปรับเเล้วเเต่ก็เหมือนเดิม หลังจากนี้อยากบอกพวกว่า กูรักพวกน่ะเว้ยยอย่าให้หมดความอดทนอีกเลยหลายครั่งที่พยายามจะเป็นคนเย็นชาเเต่ทำไม่ได้เพราะคำว่า เพื่อน กูไม่รู้ว่าพวกรักกูรีป่าวเเต่กูรักพวกน่ะเเต่ถ้ามันเปลี่ยนไปหรือว่ากูไม่รักพวกเเล้วเเต่กูก็จะเห็นพวกเป็นเพื่อนอยู่เสมอ ถามว่ามีในห้องไม่ใช้เพื่อนหรอตอบเลยว่าใช้เพื่อนเเต่ขึ้นอยู่กับว่าความไว้ใจกูไว้ใจพวกอย่าทำให้กูความไว้ใจนี้ไปเพราะคำว่าหักหลัง...
เราควรถอยออกดีไหม