ก่อนหน้าที่จะมา เป็นทริปการขึ้นภูสอยสาวครั้งแรกในชีวิต ตื่นเต้นมาก อ่านรีวิวภูสอยดาว หลายรีวิว รวมถึงสิ่งที่มีปัญหาของภูสอยดาว แมลง อันตรายที่ อ่านเจอมาคือ ตัว “คุ่น” หลังจากเห็นสภาพแผลผู้ถูกกัดบอกได้เลยตายๆๆๆๆ ถ้าโดนกัดตอนนั้น เกือบจะยกเลิกแล้ว
หลายคนอาจจะสงสัย “คุ่น” คืออะไร ทำไมมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ ผมบอกได้เลย ให้ท่านเสิร์ชหา ป๋ากรูเกิ้วว ป๋าจะตอบทุกเรื่อง แล้วจะกระจ่างแจ้งแถลงไขว่า ไฉนผมถึงกลัว จนตอนสุดท้ายมาทำใจ เห้ย ถ้าไม่ไปงวดนี้ไม่รู้จะมีโอกาสอีกเมื่อไหร่ เลยจัดการเอาเงินเดือนที่ได้ แบ่งออกมา ไปซื้อกระเป๋าแบบพวก backpacker ใช้กัน กับรองเท้า hiking แต่ประเด็นคือ พอเข้าร้านปุ๊ป ทุกอย่างในหัว blank ไปหมด ไอ้นู้นก็น่าซื้อไอ้นี่ก็น่าซื้อ แผ่นปูรองนอน 20มิล, ไม้เท้า, มีด, ช้อนส้อมอเนกประสงค์, สเปรย์กันตัวคุ่น, ม้วนยากันยุง

อ่ะ! อารัมภบทมาเยอะละ ขอ start แบบกระโดดเลยแล้วกัน
ปล.ตั้งกระทู้หลังจากกลับมา 1 เดือน อาจจะหลงๆลืมไปบ้าง ไม่ว่ากันน้าาาาา T T

ก็ขาไป ไปรถทัวร์ จำเวลาช่วง4ทุ่มครึ่ง เพื่อไปต่อรถทัวร์ อีกคันนึง ตอนตี5 ก็นั่งกันยาวๆฮ่ะ พอถึงแล้ว ก็ต้องจ้างรถผู้ใหญ่บ้าน (ได้ยินคนแถวนั้นเรียกเค้าแบบนี้ฮ่ะ) เพื่อไปเข้าตลาดแม่แดง หรือท่าแดง เนี่ยแหละ เป็นตลาดเดียวที่ต้องหาซื้อของกิน เป็นจุดสุดท้ายก่อน ไม่มีอะไรให้ซื้อแล้นน
ก็ซื้อกัน เต็มที่ครับ! แต่อย่าลืม อย่าให้เยอะเกิน เดี๋ยวจะแบกไม่ไหวนะ 5555




ที่นี่คือ กองอำนวยการข้างล่างสุด เราก็จัดการแจ้งเช่าเต๊น ถุงนอน จ้างลูกหาบ และอื่นๆอีกมากมาย มีจัดให้เป็นเซทเลยหล่ะ
หลังจากแจ้งนู้นนี่นั่นเสร็จทุกอย่าง ก็แวะหาไรกินเติมท้องมื้อสุดท้าย ซึ่งใกล้ๆกับกองอำนวยการมีร้านอาหารกับร้านน้ำขายอยู่ เพื่อนๆในทริป สั่งข้าวผัดมา แต่ละคนบ่นกันเสียงขรม รสชาติ บะบรัยยมากๆ

ระหว่างที่กินอยู่ มีเพื่อนใหม่นั่งกินบนโต๊ะด้วย ไม่ยอมไปไหนเลย สงสัยเพื่อนจะอาย ไอ้เรามันก็หนุ่มกรุงเทพ ไม่ค่อยเห็นอะไรแบบนี้ เลยเล่นอยู่กับเพื่อนใหม่ตั้งนานเลยย ปลื้มมาก


กินเสร็จก็แอบแวบไปแรด ถ่ายรูป ตะแหล๊ดแต๊ดแต๋คนเดียว ระหว่างกองอำนวยการ กับ ตรงที่เป็นร้านข้าว วิว แบบนี้ ก็โอเคร ถ่ายเพลินๆ ธรรมชาติมากๆ







หลังจากพักผ่อนหย่อนใจกันเสร็จแล้ว ก็ขึ้นรถเหมือนอีแต๋น แต่ไม่รู้ใช่หรือเปล่ามีพ่วงหลัง สัมภาระก็ยกขึ้นรถ เพื่อเตรียมตัวไปที่ทางขึ้นภูสอยดาว




























น้องๆกลุ่มนี้ เค้าแยกกัน3ระยะ คือผู้ชาย 2 คนในรูปนำหน้าสุด (ทิ้งห่างมาก) ส่วนน้องคู่ที่ผมเดินด้วยคือ น้องผมทรงเอฟโฟร้ว กับน้องแว่นน้อยเจ้าของ accout ส่วนเพื่อนๆที่เหลือของน้องเค้า ยังค่อยๆตามมาจากข้างหลัง






































ก่อนกลับก็ขอแชะภาพกับ พี่ๆทหาร ที่ช่วยจุดเตาและดูแลพวกเราข้างบน เพราะมันคงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของที่นี่
เนื่องจาก สังขารพี่ มิไหว จีๆ T-T น่วมมมม อ่วม(ต่าย)อรทัย


** รีวิวนี้ ร่วมกันทำกับน้องแว่นน้อยซึ่งเป็นเจ้าของ accout นี้ ดังนั้นสำนวนการเขียน มันอาจจะไม่เหมือนกัน และรูปภาพก็ปนๆกัน และคุณภาพต่างกัน เพราะ ระหว่างมือถือผมกับกล้องใหญ่ของน้อง มันก็ลิบลับอ่ะนะ**

** คำเตือน! ภูสอยดาว มัน-โหด-มาก! **
หนทางเดินขึ้นมันยากลำบากมาก เพราะทางมันชัน เหมือนปีนขึ้น-ลงเขา 3-4 ลูกเลยหล่ะ 6.5กิโลดอย นี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ น้องที่เคยไปภูกระดึงบอกว่า ที่นี่ทางโหดกว่าและข้างบนมันไม่มีอะไรเลย ข้าวก็ต้องทำเอง น้ำยังต้องไปตักจากลำธารมาอาบ ส่วนที่ภูกระดึงมีร้านค้าตลอดทางและข้างบนมีของกินเกือบทุกอย่าง แต่ที่ภูสอยดาว อากาศฟินกว่า แล้วก็เห็นดาวชัดกว่า วันที่ไปโชคดีมากๆได้เห็นทางช้างเผือกด้วย แต่ไม่มีอุปกรณ์จะถ่ายรูป แย่จังๆ

** รองเท้า hiking เป็นสิ่งที่ช่วยลดการกระแทกและการบาดเจ็บที่เท้าได้เป็นอย่างดีแถมเกาะพื้นกับหินดีมาก
อย่าคิดว่ารองเท้าวิ่ง จะใช้แทนกันได้ เพราะผมใส่รองเท้าวิ่งไป เป็นไงหล่ะ ช่วงขา เข่า ฝ่าเท้า ข้อเท้า โบกมือลากันเลยทีเดียว

** ขาขึ้นว่าลำบาก ทรมานสังขาร และยากแล้ว เพราะขึ้นต้านแรงโน้มถ่วง กับความชัน แต่มันไม่ค่อยอันตรายเท่าไหร่
ขาลง นี่บอกเลย ระวัง !!!!!!! ถ้าลื่นไถลตก คือเป็นผีเฝ้าชายแดนอย่างเดียว ถ้ารอดก็อาจจะได้ภรรยาเป็นคนละแวกนั้นเลยครับ แต่คิดว่ารอดยาก  ช่วงเนินมรณะ ขาลงคือความกลัวสุดๆครับ ลื่นทีนี่ถ้าไม่มีคนช่วยจับไว้คือ ไป ไปเถิดทั้งคู่ ไปสู่ประตูสวรรค์เลยล่ะครับ
อย่าซ่า อย่าเล่น ขาลง ระวังกลิ้ง ล่วงตกเขาไม่ใช่เรื่องตลก

** ตอนผมไปนอนแค่ 1 คืน บอกเลยว่า ไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่ เพราะข้างบนก็มีที่เที่ยวเล็กๆ เช่น ต้นน้ำของน้ำตกภูสอยดาว และอีกอย่างขาลง นี่ขาสั่นผับๆเลยครับ ดังนั้น ถ้าใครคิดจะไป ผมแนะนำเป็นนอน 2 คืนครับ เพราะจะได้พักผ่อนขาครับ

ด้วยความปรารถนาดีจาก หนุ่มโสด take me out ตัวน้อยๆ  ขอให้ถ้วกท่านนโชคดี กิกิ