สิ่งที่พ่อแม่กังวลใจที่สุดก็เรื่อง เลี้ยงลูกโตแล้วพูดไม่ได้
ผมมีความเชื่ออย่างนึงว่า จิตใต้สำนึกที่ดีของมนุษย์คือ ความรัก ความผูกพัน โดยเฉพาะระหว่าง "แม่กับลูก"
ผมโตมา แม่เลี้ยงลูกทั้งหมด 5 คน พ่อเสียผมยังจำความไม่ได้
แต่ผมและพี่น้องทุกคน ไม่เคยมีความรู้สึกมีปมด้อยเรื่องพ่อ เรื่องความอบอุ่น

กรณีที่ลูกเกเร หรือมีปัญหา
คำถาม การที่ ครอบครัวไม่สมบูรณ์ไม่ใช่ต้นเหตุที่แท้จริง
เพราะ เราเห็นบางครอบครัว พ่อแม่ครบที่บ้านมีฐานะดี ยังมีปัญหา
คำถาม แล้วสิ่งที่เป็นวัคซีนป้องกัน หรือเสริมภูมิคุ้มกัน  เรื่องความรักและสายสัมพันธ์ในครอบครัวคืออะไร

ถึงเวลายังครับ ที่ เราพ่อแม่จะตั้งคำถามใหม่ ว่าความรักความผูกพันในครอบครัว
ใครจะต้องสร้างและทำให้เข้มแข็ง
ลองถามตัวเองครับ เวลาเรามีปัญหาเราต้องการคุยกับใคร มากที่สุด  ... คนที่เราไว้ใจและเชื่อใจที่สุด...

ความเชื่อใจหรือไว้ใจ มันคือ ความรู้สึก มัน คือ GUT Feeling ที่ต้องใช้เวลาสะสมและเพาะบ่ม
ตอนเด็กๆ พ่อแม่ทุกคนคือฮีโร่ของลูก เสมอครับ แต่เมื่อใดที่เค้าเติบใหญ่ มีสังคมใหม่

คำถาม ฮีโร่คนเดิมของเค้ายังอยู่ไหมครับ

คำถาม ตัวพ่อแม่เอง ยังคงเป็นฮีโร่คนเดิมไหมครับ หรือเป็น ใครก็ไม่รู้ที่ ขี้บ่น บังคับ ชี้นำ เปรียบเทียบ ไม่เคยรับฟังความต้องการของลูก

ไม่มีคำว่าสายครับ สำหรับ การกลับไปเป็นฮีโร่คนเดิม แค่ พ่อแม่ เอง ให้รู้สึกเห็นคุณค่าตัวเองก่อน ว่าคุณคือฮีโร่ของเค้าครับ
ลูกยังรอสัมผัสรักเดิมๆที่เคยได้รับ   หิวไหมครับ มาพ่อกอดหน่อย มาให้แม่อุ้มหน่อย
คำถาม ครั้งสุดท้ายที่พ่อแม่ลูกได้มีความสุขร่วมกันเมื่อไหร่ และทำอะไรร่วมกัน ถ้าคิดคำตอบไม่ออก กลับไปอ่านตั้งแต่บรรทัดแรกอีกครั้งครับ

เอี๊ยบไค ใบไม้ที่เบิกบาน