ตัว จขกท เองเวลาพูดกับคนที่ไม่คุ้นเคยหรือคุยโทรศัพท์จะพูดติดอ่างมากถึงมากที่สุดยกเว้นพูดกับครอบครัว
แต่ร้องเพลงนี่ไม่ติดนะคะ ชอบมากบางทีอยากจะคุยกับคนอื่นเป็นเพลงเอา   รู้สึกเสียความมั่นใจว่า อายุก็เลข 2
แล้วยังพูดติดอ่าง บางคนก็ล้อเลียน จนบางทีไม่อยากจะพูดอะไรกับใครเลย เหมือนความคิดเราไปแล้วแต่พูดออกไป
ไม่ได้ บางทีก็สมเพสตัวเอง ว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทั้ง ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ เป็นหมด ในใจคือ เฮ้ย ฉันพูดได้ฉัน
คิดได้ฉันรู้ว่าต้องพูดอะไร แต่... ติดอ่าง T T หลายคนบอกว่าลองหายใจเข้าลึกๆ ใจเย็นๆ คือฉันทำมาหมดแล้ว มันก็ยัง
ไม่หายเคยคิดว่าอยากไปหาหมอ เกี่ยวกับจิตเวช ดูสักที เผื่อจะหาย บางทีเครียดจนอยากจะร้องไห้ กับไอ้ อ่างนี่


- เวลาอยากคุยโทรศัพท์กับคนพิเศษ ก็ต้องนั่งทำใจว่าฉันต้องติดอ่างแน่นๆ เขาจะรำคาญฉันไหม  
- เวลาคุยงานกับ Boss ก็รู้ก็เข้าใจ ภาษาฉันก็ไม่ได้ง่อย แต่.... พูดไม่ออก กลายเป็นว่าฉัน ผิดTT
- เวลาติดต่อ ลูกค้า บางทีก็พูดได้ บางทีก็ติดอ่าง จนแบบ ขอโทษแล้วขอโทษอีก
- เวลาคุยกับเพื่อนก็ ติดอีก จนบางทีไม่พูดอะไรเลย น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
- เวลาที่ต้องการอธิบายอะไรสักอย่างให้ คนอื่นฟัง ฉันก็พูดไม่ได้ เพราะไอ้ อ่างนี่หล่ะ TT  


มีใครพอจะแนะนำวิธีดีๆ ให้ จขกท หลุดพ้น จาก ไอ้อ่าง นี้ได้บ้างไหมคะ เหนื่อยใจเหลือเกิน

ปล. บางทีก็อยากจะระบาย อย่าถือสานะคะ ^^