เราเคยติดอ่างมาก่อนหน้านี้แล้วตอนประถม1-3แต่พอขึ้นป.4อาการพูดติดอ่างเราเลยหายไปเราเลยชอบพูดชอบพรีเซนต์งานแต่อาการติดอ่างนี้กลับมาอีกตอนเราย้ายโรงเรียนตอนม.4 เราเริ่มโดนเพื่อนว่าพูดติดอ่างหรอซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเลยจากนั้นเรากลายเป็นคนเกลียดการพรีเซต์งานมาก ตอนนี้เราอยู่ม.6 วันนี้มีพรีเซนต์โครงงานแน่นอนค่ะเราติดอ่าง ตอนเราซ้อมคนเดียวเราไหลลื่นมากพอพรีเซ็นต์ให้กรรมการฟังดันติดอ่างซะงั้นกรรมการถามเราว่า ทำไมต้องพูดว่าชะ...ราด้วยเราก็ไม่รู้จะตอบเขายังไงเหมือนกันค่ะเรารู้สึดแย่มากเพราะนี่เป็นงานกลุ่มแต่เราพรีเซนต์พลาด เราสังเกตตัวเองเราจะติดอ่างตอนที่ตื่นเต้นมากๆ ตั้งใจที่จะพูดมากๆ เวลาพูดคำไหนไม่ออกเราจะพูดพยางค์หน้าแล้วเว้นระยะที่ค่อนข้างนานละพูดพยางค์หลังตาม เช่นคนชะ...รา หรือบางทีเราก็พูดพยางค์ซ้ำกันหลายครั้งเช่ป้าคะหนูเอา หมี่หมี่เหลือง เราควรทำยังไงดีคะเราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วเราพยามที่จะไม่พูดติดอ่างพยามตั้งสติแต่บางทีสถานการณ์มันบีบบังคับเราตื่นเต้น กดดัน เราก็พูดอ่างอยู่ดี เราไม่เคยรู้สึกดีเวลามีคนถามว่าทำไมพูดแบบนั้นพูดติดอ่างหรอ หรือเขาพูดคำที่เราติดอ่างแทนเราตอนที่เราคุยกันอยู่ เราไม่เคยรู้สึกดีเวลาทีรายการล้อเลียนการพูดติดอ่างหรือคนรอบข้างล้อเลียนTTเราควรทำยังดีคะเราอยากหายจากอาการนี้เราควรไปพบแพทย์มั้ย