เครียดมากครับคือพ่อของผมดื่มเหล้า สูบบุหรี่ทุกวันมาหลายปีเพราะไม่มีงานทำ พอจะให้ไปหางานทำก็อ้างนู่นอ้างนี่ไปเรื่อยทั้งๆที่มีมือมีตีนครบ
ตอนอยู่ประถมผมอยู่ในห้องของผมเฉยๆ แต่พ่อมาตุบ,เตะประตูผมแล้วก็ด่าตะโกนเสียงดังถ้าไม่ทำตามที่พูดก็จะทำเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจและก็ขู่อะไรสารพัด(พ่อชอบบังคับให้ทำอะไรหลายๆอย่างแต่ลืมไปแล้วจำได้นิดหน่อย) พอขึ้นม.1ก็เป็นเหมือนเดิม คือตอนม.ต้นพ่อผมร่างกายยังมีแรง สติดีอยู่นิดหน่อยมั้ง และก็ชอบทำตัวเหมือนเด็กอะครับ แบบพอเถียงไม่ได้ก็ทำเสียงล้อเลียน บลาๆๆ ยกตัวอย่างนะครับ ตอนนั้นแม่ผมด่ากับพ่ออยู่แล้วแม่ก็บอกว่ากูทำงานหาเงิน แต่เอาแต่นอนแดกเหล้าไปวันๆไม่ทำห่าอะไร พ่อก็จะพูดตามแม่แล้วก็ทำเสียงสอง พ่อผมชอบเปิดเพลงกับคลิปเล่าเรื่องผีโดยใช้ลำโพงเสียงดังมากกกกกกก(ก.ไก่แบบ ∞)คือดังมากจนเพื่อนบ้านได้ยินกันหมด แล้วคือไม่ได้เปิดวันสองวันนะ เปิดเป็นปีอะ ผมไม่มีสมาธิมากๆ
พอตอนม.ปลาย พ่อก็เริ่มอาการไม่ปกติกว่าเดิมมาก คือ ข้าวไม่กิน อ้วกเกือบทุกวัน ตื่นมาตี5ก็ขอตังแม่ไปซื้อเหล้า ขอทั้งวันอะ แรงก็ไม่มี ตอนนี้ล้มบ่อยมาก คือเมื่อก่อนอะพ่อด่าผมตลอดทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ตอนนี้ไม่ค่อยด่าแล้ว ตอนนี้ผมนับได้เลยว่าคุยวันละกี่คำกับพ่อ พ่อน่าจะเล่นยาด้วยแหละมั้ง ผมไม่ชอบพ่อมาก พ่อไม่เคยส่งผมเรียนไม่เคยช่วยแม่ผม(อื่นๆอีกเยอะ) ตอนนี้ผมเหมือนใช้ชีวิตโดยไม่มีพ่อเลยครับ พอกลับบ้านมาผมก็ปิดประตูเข้าห้องเลย แทบไม่ได้คุยกันหรือไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตหรืออาจจะเป็นเดือน คือผมจะเกลียด ก็ไม่รู้จะเกลียดลงมั้ยเพราะตอนนี้พ่อก็ไปตรวจมาอาจจะเป็นตับแข็งตอนี้ต้องรออัลต้าซาว แล้วเมื่อหลายวันก่อนก็เมาจนร่วงตกบันได3ขั้น ดังตุ้บบบ!!! จนข้างบ้านได้ยินเลยมาช่วย พอตกมาปุ๊ปผมก็ถามว่าเจ็บมั้ย แต่พ่อดันนอนกรน🤔 คือยังไง สรุปเจ็บไม่เจ็บ แต่คือยังไงผมก็ไม่ชอบพ่ออยู่ดีอะ ผมร้องไห้เพราะเรื่องพ่อทะเลาะกับแม่มาตั้งแต่ประถมจนมัธยม แต่ร้องตอนที่เหนื่อยและท้อกับชีวิตแต่ไม่รู้จะปรึกษาใครนอกจากเพื่อนกับแม่ สรุปแล้วตอนนี้พ่อก็เซ็นเหล้าร้านค้าเหมือนเดิม ขอตังแม่เหมือนเดิม ขอทุกอย่างแม่ก็ซื้อให้ตลอดเพราะกลัวพ่อทำร้าย ส่วนผมก็อยากให้แม่หยุดให้ซะทีแต่แม่ไม่เคยหยุดให้เลย ผมหงุดหงิดมากแต่ทำไรไม่ได้เลย
ผมอยากมีพ่อที่ไม่ทำตัวแบบนี้ ผมไม่มีความสุขมากนักเวลาอยู่บ้าน นี่คือเรื่องส่วนน้อยที่ผมเอามาเล่านะครับ เล่าไปก็ไม่หมด มีเรื่องที่พ่อผมโกรธผมที่ไม่ทำตามคำสั่งพ่อจนเอาขวดเหล้าปาใส่ประตูห้อง จนแก้วแตกเต็มพื้นหน้าห้องผมเลย ถ้าออกมาก็คือเหยียบเต็มๆ แต่ตอนนั้นผมรู้ว่ามันแตกเลยไม่เหยียบ สุดจะทนมากครับเครียดมากปัญหาเรื่องเงินก็เยอะ
พ่อติดเหล้าสูบบุหรี่หนักมาก
ตอนอยู่ประถมผมอยู่ในห้องของผมเฉยๆ แต่พ่อมาตุบ,เตะประตูผมแล้วก็ด่าตะโกนเสียงดังถ้าไม่ทำตามที่พูดก็จะทำเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจและก็ขู่อะไรสารพัด(พ่อชอบบังคับให้ทำอะไรหลายๆอย่างแต่ลืมไปแล้วจำได้นิดหน่อย) พอขึ้นม.1ก็เป็นเหมือนเดิม คือตอนม.ต้นพ่อผมร่างกายยังมีแรง สติดีอยู่นิดหน่อยมั้ง และก็ชอบทำตัวเหมือนเด็กอะครับ แบบพอเถียงไม่ได้ก็ทำเสียงล้อเลียน บลาๆๆ ยกตัวอย่างนะครับ ตอนนั้นแม่ผมด่ากับพ่ออยู่แล้วแม่ก็บอกว่ากูทำงานหาเงิน แต่เอาแต่นอนแดกเหล้าไปวันๆไม่ทำห่าอะไร พ่อก็จะพูดตามแม่แล้วก็ทำเสียงสอง พ่อผมชอบเปิดเพลงกับคลิปเล่าเรื่องผีโดยใช้ลำโพงเสียงดังมากกกกกกก(ก.ไก่แบบ ∞)คือดังมากจนเพื่อนบ้านได้ยินกันหมด แล้วคือไม่ได้เปิดวันสองวันนะ เปิดเป็นปีอะ ผมไม่มีสมาธิมากๆ
พอตอนม.ปลาย พ่อก็เริ่มอาการไม่ปกติกว่าเดิมมาก คือ ข้าวไม่กิน อ้วกเกือบทุกวัน ตื่นมาตี5ก็ขอตังแม่ไปซื้อเหล้า ขอทั้งวันอะ แรงก็ไม่มี ตอนนี้ล้มบ่อยมาก คือเมื่อก่อนอะพ่อด่าผมตลอดทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ตอนนี้ไม่ค่อยด่าแล้ว ตอนนี้ผมนับได้เลยว่าคุยวันละกี่คำกับพ่อ พ่อน่าจะเล่นยาด้วยแหละมั้ง ผมไม่ชอบพ่อมาก พ่อไม่เคยส่งผมเรียนไม่เคยช่วยแม่ผม(อื่นๆอีกเยอะ) ตอนนี้ผมเหมือนใช้ชีวิตโดยไม่มีพ่อเลยครับ พอกลับบ้านมาผมก็ปิดประตูเข้าห้องเลย แทบไม่ได้คุยกันหรือไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตหรืออาจจะเป็นเดือน คือผมจะเกลียด ก็ไม่รู้จะเกลียดลงมั้ยเพราะตอนนี้พ่อก็ไปตรวจมาอาจจะเป็นตับแข็งตอนี้ต้องรออัลต้าซาว แล้วเมื่อหลายวันก่อนก็เมาจนร่วงตกบันได3ขั้น ดังตุ้บบบ!!! จนข้างบ้านได้ยินเลยมาช่วย พอตกมาปุ๊ปผมก็ถามว่าเจ็บมั้ย แต่พ่อดันนอนกรน🤔 คือยังไง สรุปเจ็บไม่เจ็บ แต่คือยังไงผมก็ไม่ชอบพ่ออยู่ดีอะ ผมร้องไห้เพราะเรื่องพ่อทะเลาะกับแม่มาตั้งแต่ประถมจนมัธยม แต่ร้องตอนที่เหนื่อยและท้อกับชีวิตแต่ไม่รู้จะปรึกษาใครนอกจากเพื่อนกับแม่ สรุปแล้วตอนนี้พ่อก็เซ็นเหล้าร้านค้าเหมือนเดิม ขอตังแม่เหมือนเดิม ขอทุกอย่างแม่ก็ซื้อให้ตลอดเพราะกลัวพ่อทำร้าย ส่วนผมก็อยากให้แม่หยุดให้ซะทีแต่แม่ไม่เคยหยุดให้เลย ผมหงุดหงิดมากแต่ทำไรไม่ได้เลย