ไม่เข้าใจเลย ทำไมฉันจึงเป็นคนเดียวที่ยืนรอเธอที่หน้าประตู หรือดอกไม้ของฉัน มันไม่ดีพอ เธอไม่ชอบดอกไม้ของฉันหรอ ฉันคิดว่าฉันเข้าใจเธอนะ ที่มีคนมายืนรอเราหน้าประตูพร้อมดอกไม้ของเขา แต่ฉันกลับรู้สึกไม่สะดวกใจที่จะเปิดประตูต้อนรับเขาและดอกไม้นั้น เหมือนเป็นตลกร้ายเลยเน๊อะ ที่เราเลือกดอกไม้และคนที่เอาดอกไม้มาให้ ทั้งๆที่เขาก็ตั้งใจมอบมันมาให้เรา เหมือนที่เราตั้งใจมอบให้เธอ


เราลองเปรียบเทียบว่าดอกไม้เป็น นิสัย บุคลิกของเราที่เรากล้าเปิดใจให้กับคนคนึง แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกดีไปกับดอกไม้ของเรา เหมือนเขาอึดอัด(หรือเปล่า?) แล้วก็อาจรู้สึกว่าดอกไม้นั้นมันเข้ากับดอกไม้ของเขาไม่ได้


อยากรู้ว่าเพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ เคยเจอแบบนี้ไหม ควรแก้ไขหรือปรับตัวยังไงดีคะ