เก็บ ใจ ซ่อน อ่อน ไหว ใน ความ เหงา
ทุก คืน ร้าว หวั่น ไหว ให้ คัน หา
แอบ ปิด ซ่อน รัก เร้น เช่น นั้น มา
ทุก ทิ วา รา ตรี ไหน ให้ หวั่น ทรวง

                            
เก็บ เอา ไว้ เรื่อย ไป ใน ใจ นี้
ดวง ฤดี มี แต่ เศร้า คราว ห่าง หวง
พูด ไม่  ออก อยาก บอก ไป  ใช่ รัก ลวง
เหมือน เป็น บ่วง ที่ เก็บ งำ ย้ำ หนัก ใจ

                            
เธอ จะ รู้ หรือ ไม่ ใจ ฉัน เจ็บ
ร้าว หนาว เหน็บ ยาม ใกล้ กัน มัน หวั่น ไหว
ไม่ อาจ บอก ความ จริง สิ่ง เป็น ไป
อึด อัด ใน ความ รู้ สึก ที่ ตรึก ตรม

                          
รัก ที่ พูด ออก ไป ไม่ ได้ นั้น
ดั่ง เส้น คั่น ขวาง กาง ทาง รัก ขม
เจ็บ ปวด แปลบ แสบ นัก รัก ระ ทม
เป็น ปุ่ม ปม ทด ท้อ ทร มาน

                          
ความ อ้าง ว้าง สาน ทาง อย่าง แน่น หนา
ความ อ่อน ล้า ลึก ล้ำ นำ สืบ สาน
ทุก อย่าง มัน เกิน กล่าว ช่าง ร้าว ราน
ชั่ว กัลป์ กาล มี ทาง ไหน เข้า ใจ กัน...

            
  " เพ็ญพิชญา "