ดิฉันอายุ40ปี แต่งงานกับพ่อม่ายอายุ48ปี ซึ่งมีลูกติดเป็นลูกผู้หญิง อายุ 17 ปี ซึ่งในตอนแรกที่คบหาและเปิดตัวว่าเป็นแฟนกับพ่อก็ไม่มีปัญหา เข้ากันได้ดี ไปเที่ยวกันสองต่อสองประจำ เหมือนแม่กะลูก อยากได้อะไรดิฉันซื้อให้ตามใจด้วยเพราะตัวเองรักเด็ก โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง ยังแอบดีใจว่ามีลูกโตเลยไม่ต้องเลี้ยง แต่เมื่อดิฉันแต่งงานกับพ่อเด็กเหตุการณ์ก็เริ่มเปลี่ยนไปจากที่แม่เด็กไม่เคยไปมาหาสู่ เพราะก็แต่งงานกับสามีใหม่ไปร่วมเกือบสิบปีแล้ว มาวันนี้เริ่มเข้ามามีบทบาทจนเมื่อต้นปี 58 ลูกสาวคนนี้ก็ได้ก่อวีรกรรม เอาผู้ชายที่เป็นรุ่นพี่วิทยาลัยเดียวกัน เด็กเรียน ปวช. เด็กผู้ชาย ปวส. มาร่วมหลับนอนภายในบ้าน ซึ่งคนที่จับได้คือพ่อเด็ก พ่อเด็กก็โทรเรียกแม่เด็กมาให้รับรู้และเอาไปอยู่ด้วย เผื่อจะอบรมสั่งสอนได้ดีกว่านี้ เด็กไปอยู่กับแม่ 6 เดือน ร่ำร้องอยากกลับมาอยู่บ้านซึ่งพ่อเด็กก็ได้ทำข้อตกลงคือ ไปไหนให้บอกห้ามโกหก งานบ้านให้ช่วย ก็ตกลงรับกลับเข้าบ้าน แต่เวลาผ่านไปสองเดือน เด็กก็สร้างเรื่องอีกคือไปนอนกับเด็กผู้ชายคนเดิมถึงหอพัก คนที่จับได้ก็คือพ่อเด็ก จับได้คาหนังคาเขา อยู่บนเตียง อันนี้ยอมจำนนด้วยหลักฐาน พ่อเด็กก็โทรเรียกแม่เด็กมารับทราบ สอบถามเด็กบอกแม่เป็นคนขับรถมาส่งเด็กเองที่หอพักผู้ชาย อันนี้น่าประหลาดใจมากว่าทำไมแม่เด็กทำอย่างนี้ ทางเราก็โทรแจ้งตำรวจมาจัดการเพราะแม้ทางเราซึ่งเป็นผู้หญิงมาหาเขาเองก็ตามแต่เด็กผู้ชายอายุ 20 ปี ซึ่งบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ทางเราอายุแค่ 17 ปี ไม่ถึง18 ยังไงก็คือเยาวชน ไปถึงโรงพัก พ่อแม่ฝ่ายชายก็มาตกลงกับแม่เด็กว่าจะมีการหมั้นหมาย ฝ่ายพ่อเด็กคือสามีดิฉันไม่ว่ากระไร ทำอะไรก็ทำเพราะเสียใจมากที่ลูกทำแบบนี้ บอกให้ไปอยู่กับแม่ ฝ่ายแม่เด็กก็บอกให้เด็กฝึกงานเสร็จก่อน จะเอาไปอยู่ด้วย แต่สรุปว่าสุดท้ายวันนี้ฝึกงานเสร็จไปสองเดือนแล้ว แม่เด็กไม่มีวี่แววจะเอาเด็กไปอยู่ด้วยแต่อย่างใด กลับบอกว่ารอให้จบ ปวช. จะเอาไปอยู่ด้วย ตอนนี้เด็กสมัครเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ค่าเทอมก็ไม่ช่วย ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้วกับคนแบบนี้ เพราะทำข้อตกลงที่โรงพักไว้ไม่ทำตามสักอย่าง แถมยังมาด่าว่าดิฉันในโรงพักว่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ อ้าว...อันนี้มันเรื่องเล็กสำหรับเขาหรือ งงจริงๆ และยังส่งข้อความมาระรานดิฉันและสามีเป็นประจำ สามีดิฉันก็ขอร้องว่าให้เงียบ อย่าเอาทองไปลูบกระเบื้อง บางทีนะก็แอบสมน้ำหน้าตัวเองมาแต่งงานกับพ่อม่ายลูกติด ถ้าดิฉันรู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกคงไม่เอาแล้ว แต่มันเพิ่งจะมีเรื่องตอนที่ดิฉันจดทะเบียนสมรสไปแล้วเรียบร้อย ทางฝ่ายเด็กอยู่กับพ่อจนถึงวันนี้ งานบ้านไม่เคยหยิบจับ อยากไปไหน กลับเมื่อไหร่ ไปนอนไหน ตามใจตัวเด็กเอง ไม่เห็นทางเราอยู่ในสายตา มาเพื่อขอเงินเท่านั้น ทำอย่างไรกับปัญหานี้ เคยปรึกษาทนายก็บอกให้ฟ้องเรียกค่าเลี้ยงดูจากแม่เด็กได้เพราะมีข้อตกลงหลังใบหย่า มีข้อตกลงที่สถานีตำรวจ จริงๆเราแค่อยากเรียกจิตสำนึกของคนที่เรียกตัวเองว่าแม่ให้รับผิดชอบลูกบ้าง ส่วนเด็กเองก็อยากให้เขากลับมาเหมือนเดิม เขาตั้งป้อมเกลียดดิฉันแบบจริงจังว่าทำให้พ่อเขาสามารถจับผิดเขาได้ ผิดที่ขับรถพาพ่อเข้าไปถึงหอพักล่ะ ทำให้พ่อไม่ตามใจเหมือนเก่าบ้างล่ะ จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร เป็นเด็กผู้หญิงควรทำอย่างไร นี่เจอแต่เรื่องบัดสีตลอดปี เฮ้อ...ช่วยแนะนำด้วยนะคะ จะหาทางออกยังไง ทำอย่างไรแม่จะเอาลูกไปดูแลบ้าง พ่อควรทำตัวอย่างไรตอนนี้ได้แต่ปลง ญาติพี่น้องก็บอกหลงเมียใหม่คือดิฉันแล้วทอดทิ้งลูก คือสามีจะไม่เล่าเรื่องบัดสีเหล่านี้ให้พี่น้องญาติมิตรฟังเพราะอายในการกระทำของลูก และมองดิฉันว่าร้ายเป่าหูสามีให้เกลียดลูก เฮ้อ....คิดได้เพราะไม่รู้ความจริง และดิฉันเองควรทำอย่างไร มีคนบอกให้เฉย ทำตัวปกติ ทำมาหากินไป ค่ะ .... ทำได้ แต่คนที่อยู่ข้างนอนก่ายหน้าผากจะให้ดิฉันนิ่งดูดายคงไม่เข้าทีค่ะ จนทุกวันนี้ดิฉันบอกให้ขายบ้านนี้หนีกลับต่างจังหวัด หรือไปหาซื้อคอนโดเล็กๆอยู่ เขาก็บอกทำไมต้องทำขนาดนั้น ขอถอนหายใจอีกที เฮ้อ....ไม่ทราบมีใครจะพอแนะแนวทางบ้างคะ เผื่อมีช่องทางสว่างบ้าง