ภาพเปิดตอนนี้








- เปิดตอนมาต่อจากตอนที่แล้ว ภาพคนน้องกึ่งเปลือยเมื่อคืนยังติดตาพระเอกอยู่จนเช้า เล่นเอาพระเอกต้องหลบตาคนน้องตลอดเวลาเจอกัน (แต่คนน้องดันเข้าใจผิดคิดว่าพระเอกโกรธ)

- ตัดมาที่โรงเรียนวันรุ่งขึ้น รุ่นน้องหัวทองที่มาทัศนศึกษาชมรมเมื่อตอนที่แล้วมาถึงโรงเรียน ระหว่างทางก็เจอไอ้แว่นหัวดำเดินอยู่ เลยเดินเข้าไปทักพลางจ้อน้ำไหลไฟดับเป็นชุดๆ แต่คุยอะไรไปไอ้แว่นก็เดินนิ่งๆ ไม่คุยตอบซักคำ

- จุดตัดมาถึงตอนที่รุ่นน้องหัวทองบอกจะแนะนำไลท์โนเวลที่ตัวเองชอบ ผลคือเจอไอ้แว่นตอกหน้าว่าไม่อยากให้ไอ้พวกชอบอ่านไลท์โนเวลมาอ้างตัวว่าชอบอ่านนิยายหรอก แล้วตัดบทตีจาก ทิ้งให้ไอ้หัวทองยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

- ไอ้หัวทองโมโห เลยไปบ่นให้รุ่นน้องสาวแว่นที่จะเข้าชมรมด้วยกันฟัง รุ่นน้องสาวแว่นก็พยายามไกล่เกลี่ยว่าอย่าโกรธกันเลยนะ (ฟังจากคำพูดแล้วเหมือนรุ่นน้องสาวแว่นจะเคยรู้จักไอ้แว่นหัวดำมาก่อน)

- ตัดฉากอีกทีมาที่ห้องชมรมวรรณศิลป์ พวกพระเอกกับเด็กปี 1 ที่มาเมื่อวาน (สาวแว่น, ไอ้แว่น, ไอ้หัวทอง) กำลังนั่งคุยกันอยู่ ไอ้แว่นหัวดำก็ถามขึ้นมาว่าชมรมนี้มีส่งงานเข้าประกวดที่ไหนหรือเปล่า น้องประธานก็ตอบว่ามีสิ

- ระหว่างคุยกันก็ได้รู้ว่าไอ้แว่นหัวดำเคยส่งงานเขียนเข้าประกวด ได้รางวัลมาแล้วหลายครั้ง เรียกว่าเป็นขาประจำของผู้เข้าประกวดระดับนักเรียนก็ไม่ผิด ทุกคนในชมรมก็ทำท่าตื่นเต้นกันใหญ่ พระเอกได้รู้เข้าก็ออกปากชมว่าเก่งนะ อายุแค่นี้ก็ได้รางวัลตั้งเยอะแล้ว คงต้องเรียนรู้บ้างแล้วสิ

- เจอพระเอกพูดเข้าแบบนั้น ไอ้แว่นก็โมโหวูบขึ้นมา พูด-ดันพระเอกว่าได้รางวัลใหญ่กว่าตัวเอง (แถมยังระดับมือสมัครเล่น ไม่ใช่ระดับนักเรียนที่ถือว่าอยู่ต่ำกว่า) ยังจะมาพูดแบบนั้นอีก นี่คิดจะดูถูกกันรึไง

- เจอตอกหน้าเอาแบบนั้นพระเอกได้ยินเข้าก็หน้าเสียพูดอะไรไม่ออก ทุกคนในชมรมก็ได้แต่อึ้งกันหมด ไอ้แว่นก็ตัดบทออกจากห้องชมรมไป

- ไอ้แว่นออกไปเสร็จ รุ่นน้องสาวแว่นก็วิ่งตามไปถามว่าทำไมพูดแบบนั้นกับรุ่นพี่ล่ะ ไอ้แว่นก็ตัดบทว่าช่างสิ ตัวเองก็ไม่ได้กะจะเข้าชมรมอยู่แล้ว ที่มาก็แค่อยากรู้ว่าคนที่ได้รางวัลใหญ่ระดับนั้นทั้งที่เพิ่งจะอยู่ระดับนักเรียนจะเป็นคนแบบไหนเท่านั้น แต่สุดท้ายพอได้เจอกันก็ต้องผิดหวัง เพราะเป็นแค่ไอ้โง่บ้องตื้นดีแต่ยิ้มหัวเท่านั้น แถมยังวิจารณ์ไปถึงงานของคนอื่นในชมรมอีกว่ามีแต่ขยะวรรณกรรมทั้งนั้น ชมรมพรรค์นี้ไม่มีค่าพอให้เข้าร่วมเลยแม้แต่น้อย


- ตัดมาวันรุ่งขึ้น พระเอกยังคงคิดมากเรื่องไอ้แว่นไม่หายว่าจะเคลียร์กันยังไงดี เพราะรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายแสดงความเป็นศัตรูแบบไม่ปิดบังยังไงไม่รู้ คนน้องก็บอกๆ ว่าแค่ฮิสทีเรียกำเริบเฉยๆ มั้งรายนั้น

- คุยๆ กันอยู่ก็มาถึงห้องชมรมกันพอดี ระหว่างนั้นพระเอกก็ยังทำท่าหลบตาคนน้องอยู่ตลอด จนคนน้องอดไม่ได้ถามขึ้นมาว่าหมู่นี้เป็นอะไรฮึ จ้องหน้าก็หลบตาตลอด กินข้าวเสร็จก็เผ่นขึ้นห้องทันทีไม่อยู่คุยอะไรเหมือนปกติ ขนาดตอนอาบน้ำด้วยกันคราวขาเดาะคราวนั้นยังไม่เห็นออกอาการแบบนี้เลยนี่นา

- คนน้อง "หรือเพราะทำให้นึกถึงพี่ขึ้นมา?"

- เจอพูดแบบนั้น พระเอกก็เงียบไปไม่ตอบว่าอะไร คนน้องก็ชวนคุยเรื่องของคนพี่ต่อ ทำนองว่าตอนนี้คนพี่จะเป็นยังไงบ้างนะ ย้ายไปอยู่ที่อื่นตอนนี้จะเป็นอะไรรึเปล่า อย่างน้อยถ้าติดต่อมาบ้างก็ยังดี พระเอกก็บอกว่าตัวเองห่วงคนพี่ก็จริง แต่อย่าทำแบบนั้นดีกว่า เพราะขืนไม่ระวังคุยเรื่องคนพี่ในโรงเรียนละก็จะเป็นเรื่องเปล่าๆ ขืนให้คนอื่นรู้ว่าคนพี่คบเป็นแฟนกับตัวเองละก็มีหวังแย่แน่ๆ เขาไม่อยากให้ทุกอย่างที่คนพี่ทำลงไปต้องเสียเปล่า

- คนน้องก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคนพี่ และบอกว่ามีคำถามจะถามเป็นข้อสุดท้ายข้อหนึ่ง นั่นคือพระเอกจะยังรอคนพี่ต่อไปหรือเปล่า ต่อให้คนพี่ไม่คิดจะกลับมาเป็นคนรักกับพระเอกเหมือนเดิม หรือต่อให้พระเอกมีใครอื่นที่แทนที่คนพี่ได้แล้วก็ตาม

- เจอถามแบบนั้น พระเอกก็อึกอักไม่รู้จะตอบว่ายังไง คนน้องเห็นสีหน้าพระเอกแบบนั้นก็ยิ้มแล้วบอกขอโทษที่ถามอะไรแปลกๆ และบอกว่าเลิกคุยเรื่องของคนพี่ที่โรงเรียนแค่นี้เถอะนะ

- โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่าไอ้แว่นหัวดำก็อยู่ใกล้ๆ นั้นด้วย โดยยืนอยู่หลังตู้หนังสืออีกด้านหนึ่งไม่ห่างออกไป และได้ยินเรื่องที่พระเอกกับคนน้องคุยกันทั้งหมด


- ตัดมาวันรุ่งขึ้น ทุกคนในชมรมมารวมตัวกันครบ รวมทั้งเด็กใหม่ 2 คนที่ตอนนี้สมัครเข้าชมรมอย่างเป็นทางการแล้ว แน่นอนว่าไม่มีไอ้แว่นอยู่ในกลุ่มด้วย พระเอกเห็นแบบนั้นก็สลดยกใหญ่

- ตอนนั้นเองไอ้แว่นก็เข้ามาในห้องชมรม คนอื่นในชมรมเห็นเข้าก็ดีใจมากที่ไอ้แว่นมาด้วย

- ไอ้แว่นถามพระเอกถึงตัวนางเอกในนิยายที่พระเอกส่งประกวดจนได้รางวัล ว่ามีต้นแบบมาจากไหนหรือเปล่า

- ไอ้แว่น "พอดีสงสัยนิดหน่อยน่ะครับ ว่าคนที่เคยเป็นแฟนรุ่นพี่จะเป็นคนแบบนางเอกในเรื่องนี้หรือเปล่า...แล้วก็สงสัยด้วยว่ารุ่นพี่เคยคบกับคนที่เคยอยู่ที่โรงเรียนนี้หรือเปล่า"









เอาล่ะสิไอ้พระเอก เพิ่งบอกหยกๆ ว่าห้ามให้ใครในโรงเรียนรู้เข้าไม่ทันไรก็โดนคนที่ไม่ชอบหน้ารู้เข้าดื้อๆ ซะแล้ว

ว่าแต่ไอ้แว่นนี่นิสัยโคตรอ้อนเท้าเลยแฮะ เห็นแล้วแทบอยากเข้าไปบอกพระเอกเลยว่าคนพรรค์นี้ไม่ต้องไปง้อมันหรอก เอ็งไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย แค่เด็กมันอิจฉาเลยเกรียนหาเรื่องแค่นั้น ไม่ใช่เรื่องที่เอ็งจะต้องไปสนเลยซักนิด

เว้นแต่ตอนหลังจากนี้ไปไอ้แว่นนี่จะทำอะไรไม่โสภาละก็นะ