วันนี้ไม่สะดวกให้คำปรึกษใครเลยมาตั้งกระทู้ชวนคุยครับผม  หายไปหลายวันเพราะ มัวแต่อ่านหนังสือที่ซื้อมาใหม่

อ่านจบปั๊บ เลยอยากเอาข้อคิดบางอย่างที่ได้จากหนังสือมาแชร์ (หนังสือชื่อ : ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต เรื่องสั้นรางวัลซีไรต์ปี 2558 )

สิ่งที่ผมชอบคือ ข้อดีของคำว่า "เวลา"  

ณ วันหนึ่งวันใดในชีวิตนี้ เราคงต้องประสบพบเจอกับเรื่องราวที่ทำให้เจ็บปวด บางทีมันก็เจ็บเสียจนทำให้คิดว่า "ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร"

แต่มันก็น่าแปลกที่หลังจากวันนั้น เมื่อเวลาผ่านไปจากครั้งแรก ที่เราเริ่มนับมันเป็น "วัน" เราก็จะค่อยๆนับมันเป็น "เดือน" และสุดท้ายก็เป็น "ปี"
แน่นอนว่าเราจำเหตุการณ์นั้นได้ดี แต่เรากลับไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดมากมายอย่างตอนนั้นแล้ว เหมือนเรื่องนั้นมันได้อยู่ห่างไกลออกไปแล้ว
บางทีหากตอนนี้ท่านกำลังทุกข์ใจอยู่ ก็ปล่อยให้เวลาได้ทำหน้าที่ของมัน พร้อมๆไปกับยาขนานเอกที่เรียกว่า "การลืม"

เป็นกำลังใจให้แก่ทุกคนที่กำลังมีความทุกข์นะครับ

ปล. สัญญาว่าพรุ่งนี้จะมาเปิดกระทู้ฟรี เวลาน่าจะราว 10 โมง - 11 โมง

คิดถึงนะครับ