ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต
ผู้แต่ง : วีรพร นิติประภา
สำนักพิมพ์ มติชน
พิมพ์ครั้งแรก 2556

คำโปรยบนปก - นํ้าเน่า ร้าวราน สามเส้า เพ้อฝัน มายาคติแสนธรรมดาของเรื่องรักกับความขัดแย้ง

เมื่ออ่านจนจบ คนอ่านก็เห็นตามคำโปรยนั้น ส่วนของเรื่องราวไม่มีไรมาก ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกตเป็นเรื่องรักนํ้าเน่าที่ไหลวนอยู่ในห้วงอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร ทุกตัวละครแทบไม่มีการใช้สติสัมปะชัญญะ ต่างคนต่างว่าไปตามอารมณ์หลายหลากล้นทะลัก ใช้ชีวิตพุ่งไปสุดโต่งตามอารมณ์และความรู้สึกในแต่ละห้วงของชีวิต ห้วงนั้นห้วงไหน รู้สึกกับอะไรมากกว่า ก็พุ่งชีวิตไปตามนั้นโดยไม่ลังเลหรือเผื่อทางเลือกให้กับอนาคต เป็นลักษณะของตัวละครที่มีชีวิตโลดแล่นอยู่ในแต่เฉพาะในนวนิยายอย่างชัดเจน
เดาว่า ผู้เขียนเธอคงอ่านหนังสือ/ดูหนัง/ฟังเพลง/ปลูกต้นไม้ดอกไม้/เดินทางท่องเที่ยว/รับประทานอาหาร ฯลฯ มาเยอะ งานเล่มนี้จึงมีลักษณะของการ"ปล่อยของ" ให้คนอ่านได้รู้สึกถึงอาการทำนองนี้อยู่เป็นระยะๆ บางขณะก็เวิ่นเว้อถึงขนาด"เยอะจัด"ไปบ้าง แต่โดยรวมๆแล้วก็เป็นที่ก็เข้าใจได้

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลย คือ ชั้นเชิงในการเขียน การเล่าเรื่อง ลีลาการเล่าเรื่องแบบเขียนไม่กี่ประโยคก็สามารถเก็บกวาดข้าวของได้หมดทั้งห้อง บรรยากาศ สีสัน สรรพสิ่งต่างๆ ทั้งที่เป็นวัตถุสิ่งของ หรือ โมงยามนามธรรม ผู้เขียนเลือกใช้คำต่างๆมาบอกเล่าได้อย่างสวยสดงดงาม อ่านแล้วเห็นภาพชัด มีอรรถรส ได้รู้สึกทั้งสีสัน บรรยากาศ แม้กระทั่งกลิ่น เป็นท่วงทีลีลาการใช้ภาษาไทยที่"มีเสน่ห์"อย่างร้ายกาจ ไม่ได้อ่านงานที่รุ่มรวยชั้นเชิงทางภาษาและลีลาแบบนี้มานานแล้ว  เป็นเสน่ห์ที่มีทั้งจริต งดงาม อ่านแล้วรู้สึกหลงรักภาษาไทยของเรา เป็นเสน่ห์ที่โดดเด่นมากพอที่จะดึงดูดให้คนอ่านสามารถติดตามอ่านเรื่องรัก "นํ้าเน่า ร้าวราน สามเส้า เพ้อฝัน มายาคติแสนธรรมดาของเรื่องรักกับความขัดแย้ง" นี้ได้ตั้งแต่ต้น จนจบในลักษณะ"วางไม่ลง"

แนะนำนะครับ อ่านเล่มนี้แล้วนึกสนุกกับการรออ่านงานชิ้นต่อไปของเธอ คุณวีรพร นิติประภา