พอดีเป็นพนักงานเอ้าซอร์สบริษัทแห่งหนึ่ง ทำงานมาได้เกือบปีแล้วค่ะ แต่รู้สึกอึดอัด
ทุกวันนี้ทานข้าวคนเดียวตลอดไม่ค่อยมีใครอยากคุยด้วย เราก็เฉยๆถึงเวลาทำงานของเรา
ก็ทำไม่ค่อยได้สนใจใครสักเท่าไหร่ แต่คนเราทำมาเกือบปีค่ะ น้อยคนที่จะมาคุยกับเรา
ถ้าไม่ได้ประสานงานกันจริงๆ แต่ช่วงหลังมานี่เราคิดจะหางานใหม่ เราเรื่อมเบื่อสังคมเอ้าซอร์ส ก
วันอาทิตย์ก่อนดิฉันเดินเข้าห้องแลปปกติเค้าจะไม่ให้คนนอกเข้า ดิฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นคนนอก
เพราะทำงานที่นี่แต่เป้นเอ้าซอร์ส เข้าไปให้ฝ่ายแลปเซ็นต์เบิกของ สักพักดิฉันเดินไปชงกาแฟทาน
ได้ยินหัวหน้าฝ่ายแลปพูดกับคนในห้องแลป ....
"ปล่อยให้(ดิฉัน)เข้าไปในห้องแลปได้อย่างไรเค้าคนละบริษัทกับเราเดี๋ยวของหาย"
เท่านั้นและเขาอ่อนค่ะปกติดิฉันไม่เคยเข้าห้องแลป และไม่รู้เลยว่าเค้าห้ามเราเข้าปกติทางแลปจะออก
มาเซ็นต์เอกสารเองดิฉันเผลอเดินเข้าไป วันนั้นทั้งวันดิฉันแอบน้ำตาซึมเหมือนกันแต่ก็ทำได้แค่นั่งทำงาน
ต่อไปแอบน้อยใจหัวหน้าแลป ปกติก็คุยกันบ่อยๆและคิดในใจการที่เราเป็นเอ้าซอร์สมันน่ารังเกลียด
สำหรับคนในบริษัทเลยหรอ กลับบ้านมาคุยกับแฟน อยากจะลาออก แต่ด้วยที่ว่าเป็นเอ้าซอร์ส
รายได้ดี ธุรการถ้าเป็นบริษัททั่วไปได้ไม่ถึงหมื่นห้า แต่เอ้าซอร์สที่นี่ได้สองหมื่นกว่า เครียดเจอคำพูด
ของคนแบบนี้ทำงานที่นี่มาเกือบปีเจอคำพูดแบบนี้เข้าไปหงอยเหมือนกันค่ะ