ความรู้สึกที่มีให้กับเพื่อนสนิทที่เป็นเพศตรงข้ามในวัยเรียน

......สวัสดีครับ วันนี้ผมอยากจะมาแบ่งปันประสบการณ์ในวัยเรียนให้เพื่อนๆครับ ผมจะเริ่มจากตัวผมนั้นเป็นนักเรียนที่ศึกษาอยู่ในระดับชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียนแห่งหนึ่งครับ นิสัยของผมนั้นจะเป็นคนเงียบๆ เข้ากับคนไม่ค่อยเก่งครับ ขี้กลัวนิดหน่อย แต่ตอนผมอยู่กับเพื่อนนั้นผมมักจะร่าเริง กวนตีนเพื่อนๆตลอดเวลาครับ และอีกอย่างครับพวกผมจะออกแนวเป็นเด็กหลังห้องนิดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับเกเรซักเท่าไหร่ครับ
......ทีนี้ผมจะเข้าเรื่องเลยนะครับ เรื่องมันมีอยู่ว่ามีอยู่วันหนึ่งคุณครูท่านหนึ่งได้สั่งการบ้านที่สำคัญต่อเกรดมากๆ ซึ่งผมในวันนั้นไม่ได้ตั้งใจฟังหลับในคาบเล่นเกมฟังเพลง บลาๆครับ พอถึงคาบต่อไปผมก็จะชอบแกล้งเพื่อนในห้องไม่เว้นผู้ชายหรือผู้หญิง แต่จะมีอยู่คนหนึ่งที่ผมแกล้งเค้าไม่ได้ เพราะพอผมแกล้งเค้ามักจะแกล้งสวนผมเลย เธอเป็นผู้หญิงครับแต่นิสัยของเธอนั้นจะออกแนวห้าวๆเหมือนผู้ชายเลย เธอเป็นคนที่เรียนอยู่ในระดับที่ค่อนข้างจะเก่งมากเลยทีเดียวแถมยังน่ารักอีกด้วย แต่เวลาผมแกล้งเธอ เธอก็มักจะด่าพ่อล่อแม่สวนกลับมาทำให้ผมคิดเลยว่าผมจะต้องหาทางแกล้งเธอให้ได้
.......พอกลับมาถึงบ้านพวกผมก็คุยกันในแชทกลุ่มครับ ละก็จะมีหนึ่งคนในกลุ่มที่จะคอยเตือนเรื่องงานเสมอ เอาแล้วไงหล่ะผมซึ่งไม่รู้เรื่องงานเลยก็ไม่รู้หล่ะครับว่าจะไปขอลอกของใครดี พวกเพื่อนๆของผมก็คงจะเป็นเหมือนกับผม ผมก็ไล่มองในแชทเลยครับว่าห้องผมใครขึ้นสถานะออนไลน์อยู่บ้าง มองไปมองมาผมก็เห็นเธอคนนั้นออนไลน์อยู่ แต่ผมก็ไม่อยากทักเธอเท่าไหร่คิดว่าเธอคงจะไม่บอกเพราะผมไปแกล้งไว้เยอะพอสมควร แต่มันก็สุดความสามารถที่จะถามงานคนอื่นผมเลยจัดสินใจทักเธอไปครับ ตอนแรกที่ทักไปเธอคุยกับผมดีมากจนผมไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือคนที่ผมชอบแกล้งอยู่บ่อยๆ พอเธอคุยดีด้วยกับผม เอาแล้วไงหล่ะด้วยความที่เป็นสุภาพบุรุษของผมจะไปกวนตีนเค้าก็คงไม่เป็นการเหมาะสมซักเท่าไหร่ ผมเลยคุยกับเธอแบบดีๆ เราสองคนถามงานกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยก็แยกย้ายกันไปทำธุระอย่างอื่นครับ
........หลังจากวันนั้นมาผมคิดว่าเวลาผมมีการบ้านอะไรก็คงจะถามเธอได้เพราะเธอคุยกับผมดีอธิบายงานก็เข้าใจง่าย ทีนี้ผมก็ทักไปทุกครั้งที่มีการบ้านครับ หลังจากที่ทักไปทุกครั้งที่มีการบ้านก็กลายเป็นว่าผมและเธอก็ทักคุยกันทุกวัน ถึงแม้บางวันจะไม่ค่อยมีการบ้านอะไร เราสองคุยกันสนุกสนานจนกระทั่งผมคิดว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงคนแรกที่ผมสามารถคุยได้ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามครับ แต่สำหรับเธอผมไม่ทราบว่าเธอจะมีเพื่อนสนิทผู้ชายคนอื่นหรือป่าว แต่เธอก็ปรึกษาผมในเรื่องต่างๆเช่นกัน เราสองคนคุยกันคุยกันมาก็เริ่มมีชวนกันไปเที่ยวบ้างอะไรบ้างแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าเพื่อนสนิทคนนึง ซึ่งเธอก็คงอาจจะคิดเช่นเดียวกันกับผม
.......ความสัมพันธ์ของเราก็ดำเนินมาได้ด้วยดี จนกระทั่งเมื่อ 5-6 เดือนที่ผ่านมาเธอเริ่มคุยกับผมน้อยลงผมก็แปลกใจแต่คิดว่าไม่เป็นไรเพราะช่วงนี้จะเป็นช่วงของการสอบเข้ามหาลัยเธอคงจะไม่ค่อยมีเวลาเหมือนเมื่อก่อน เราสองคนเริ่มคุยกันน้อยลงจนบางวันไม่ได้คุยกันเลย มันทำให้ผมเริ่มอดคิดถึงเธอไม่ได้ และช่วงนี้ที่เธอหายไปแหละครับ มันทำให้ผมได้รู้ว่าผมนั้นแอบชอบเธอมาตลอด นั้นทำให้ผมอดคิดถึงและเป็นห่วงเธอไม่ได้เวลาที่เธอหายไปนานๆ
.......จนสุดท้ายตอนนี้ผมและเธอเราไม่ได้คุยกันอีกเลย ทั้งในโลกออนไลน์และในชีวิตจริงเวลาผมเจอเธอที่ห้องเรียนเราสองคนก็ไม่ได้คุยกันเลย ผมได้แค่แอบมองเธออยู่หลังห้องตลอดเวลา เวลาผมมองเธอมันทำให้ผมอดนึกถึงช่วงเวลาความทรงจำดีๆที่ผมและเธอได้มีร่วมกันในฐานะเพื่อนสนิท ผมก็มักจะเพ้อเจ้อให้เพื่อนในกลุ่มที่ผมไว้ใจฟังเสมอ
........สุดท้ายนี้เธอคนนั้นเป็นคนที่ชอบอ่านพันทิป ถ้าหากว่าเธอได้เห็นกระทู้นี้แล้วหล่ะก็ผมขอให้เธอได้คุยกับผมบ้างถึงแม้ว่าเราสองคนจะได้เป็นแค่เพื่อนกัน แต่ผมก็คิดเสมอนะว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึงสำหรับผม เพราะผมไม่เคยมีเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงและรู้ใจผมเท่านี้มาก่อน ขอบคุณครับ..........
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่