ผมเพียงอยากระบายความรู้สึกที่มีมานาน
ความรักครั้งนี้ของผมไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อใด ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ตอนผมอยู่ ม 3 เธอเป็นพี่ผมปีนึง ตอนนี่เธออยู่ม 4 เราอยู่ รร เดียวกัน
ไปเรียนพิเศษที่เดียวกัน พูดได้เลยว่าเธอเป็นพี่สาวที่ผมสนิทด้วย เธอรับฟังผมทุกอย่าง ผมปรึกษาเธอได้ทุกเรื่อง
เวลาไปเรียนพิเศษ ผมจะเข้าไปคุยกับเธอ ไปกวนประสาทเธอ มันทำให้ผมมีความสุข หลายคนคงเคยทำแบบนี้ เธอมันจะถามผมว่า ทักแบบคนปกติไม่ได้หรอ.
555 ผมตอบไปว่าผมอินดี้ ชอบกวนประสาท สนุกกดี แต่ความตริงแล้วที่ผมกวนประสาท เพราะผมแค่อยากคุยกับเธอให้นานที่สุด ก็เท่านั้น
เราคุยเอ็มกันบ่อยมา ผมก็กวนประสาทเกมือนเดิม ติสๆ ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะรำคาญ หรือเปล่า เวลากลับจากเรียนพิเศษ เนื่องจากเป็นเด็กต่างจังหวัด
จึงต้องกลับรถตู้ ผมมักจะได้นั่งข้างๆเธอเสมอ ผมหวังว่าจะมีสักครั้งที้เธอหลับ และผมได้มัโอกาสเป็นที่พักพิง555 แต่มันก็ไม่เคยมี เธอมักจะหันไปเล่นกับเพื่อนที่เบาะหลัง
และมันก็ตลก ตรงเวลารถเบรกเธอมันจะต้องเจ็บตัว เพราะหลังเธอมักจะชนกับที่จับของเบาะหน้า555 ผมมักจะต้องเอาหมอนไปกันไว้เสมอๆ เพื่อให้เธอเจ็บน้อยลง
ชีวิตผมดำเนินเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ผมไม่เคยบอกเธอ เวลาอยู่ โรงเรียนผมมักจะได้เจอเธอบ่อยๆ เธอมักจะเดินกับเพื่อนอีกสองครั้ง สามสาวนี้ชอบแกล้งผม555 ขู่ตลอด
ผมมักจะซื้อชาลิปตันให้เธอ เพราะเป็นชาที่เธอชอบ แต่ปกติผมจะให้แบบขำๆ ร้อนๆดื่มหน่อยสิ555 ซื้อมาฝากอะไรแบบนี้. จนกระทั่งวันนึงวันกีฬาสี เธอเหนื่อยมาก วันนี้ผมตัดสินใจซื้อให้อีกแต่ผมฝากคนอื่นไปให้แทน ผมไม่รู้ว่าเธอได้กินไหม(ผมมารู้อีกทีตอนมหาลัยว่าเธอไม่ได้กิน 2สาวคนสนิทเป็นคนกิน) จนกระทั่งเธออยู่ ม 6 วันนึงเธอเดินมากะเพื่อน บอกว่างานเยอะจารย์สั่งงาน555 สามสาวบอกให้ผมช่วยทำ ผมก็ทำ( มารู้อีกที่ว่าสามสาวแกล้งผม)555 แต่มันก็เป็นความสุขที่ผมได้ทำ ผมให้เธอเขียนเฟรนชิพเป็นคนแรก เธอดันเขียนใส่กระดาษลองปก555 เธอบอกว่าเธอไม่รู้ เธอเขียนเป็นข้อความสั้น ๆ อต่มันก็ทำให้ผมมีความสุขถึงแม้เธอจะจบตอนว่า น้องผู้น่ารัก ผมจบจำทุกวันที่มีเธอเสมอ ผมมักจะต่อแถวรับเกียรติบัตรพร้อมๆเธอ555 ผมมีความสุขเสมอ เรามักจะนั่งเล่นกัน2 คน มีวันนึงเธอจับมือผมเพื่อจะลากผมไปต่อแถว ผมมีควาทสุขมากจริงๆ
จนกระทั่งเธอ เข้ามหาลัย ผมมักจะโทรหาเธอปรึกษาเรื่องเรียน ทุกๆเรื่อง บางวันน้องผมถามว่าผมคุยกับใคร ผมถามเธอ เธอบอกให้ตอบว่า คุยกับกิ๊ก5555 หัวใจของผมมันมีความสุขมากๆ เราไม่ได้คุยกันบ่อยนัก ปกติผมจะเป็นคนโทรไปตลอด หรือทักไปตลอด จนพอมาถึงผมเข้ามหาลัย ผมสอบตรงติดอีกมหาลัย ที่บ้านผมดีใจมาก ช่วงนั้นผมคิดว่าหากผมไปอยู่ที่เดียวกับเธอ ผมคงจะลืมเธอไม่ได้ ผมยืนยันสิทธิ์ที่ติดตรง ตามครอบครัวต้องการ
13 เม ย 53 ผมบอกรักเธอครั้งแรกแต่ก็ไม่ได้พูดตรงๆ ผมเรียกเธอว่าเวมพาย เพราะเธอนอนดึก ตื่นบ่ายๆ ผมบอกว่าผมชอบแวมพาย เธองง แล้วผมก็พูด ขอโทษ ยาวเหยียด จากนั้นผมก็หายไป ผมลืมบอกว่าเพื่อนรู้ว่าผมชอบเธอ(ผมมารู้ทีหลังว่าเพื่อนเธอก็ไปบอกเธอเรื่องผม). ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก เริ่มห่่างกัน ผมคงคิดผิด ตั้งแต่รู้จักกันมาเธอไม่้ฝเคยจำวันเกิดผมได้ ไม่เลย ผมหลงเข้าข้างตัวเอง ผมตัดใจได้ระยะหนึ่ง สุดท้ายผมก็โทรไปคุยกะเธอเหมือนเดิม ด้วยวิธีต่างๆ ให้เธอคุยกับสองสาวคนสนิท ผมชอบถามว่าคิดถึงผมไหม เธอบอกว่าคิดเอาเองสิ ผมเริ่มมีความหวัง สาวสาวคนสนิทบอกผม คนนึงบอกว่าเลิกเถอะ สงสารแก อีกคนบอกว่าอย่าคิดมากเหมือนมีความหวัง. ผมควรหวังรึเปล่า ผมยังคงคุยกับเธอเรื่อยๆ แต่คำพูดของเราทั้งสองก็ค่อยๆลดลง ผมลืมบอกว่าผมสนิทกับน้องสาวเธอ. น้องสาวเธอก็รู้ว่าผมชอบ555 น้องสาวเธอมักจะลอกใ็ผมหยุด วันนึงน้องสาวมาถามผมว่าได้คุยกะพี่สาวเธอรึป่าว ผมบอกว่าเปล่านหนิ ความจริงแล้วผมคุยกันในเฟส แบบกวนประสาทเหมือนเดิม เธอบอกว่าพี่เธอโดนเพื่อนล้อ ผมอึ้ง ผมหรอ น้องสาวเธอพูดกับผมคำสถดท้ายว่าพี่สาวเธอำม่ชอบหรอก ผมแทบอยากจะร้องไห้ แล้วผมก็สัญญากับหนึ่งในสาวคนสนิท ว่าผมจะเลิกชอบเธอ วันนั้นคือ 1 มค 55 ผมพยายามอย่างนัก ผมเงียบปละ นิ่ง แต่ในวันเกิดเธอผทก็ส่งข้อความไปทุกครั้งผมลืมมันไม่ไดเ เวลาเราเจอกันที่ไร ผมมักจะบอกเธอห่างๆ เราแทบจะไม่พูดกัน หลายครั้งหลายหน ช่วงปลายปี55 เธอเริ่มเล่น line ผมทักเธอไป ได้คุยกับเธอบ้าง กวนตีนบ้าง ถึงแม้ผมจะพูดยืดยาว เธอก็ตอบมานิดหน่อย555
ผมคิดว่าต้องทำให้มันจบ ผมจะบอกเธออีกครั้งเผื่อให้เธอด่าและด่าผม ผมจะได้ลืมๆสักที23 มค56 ผมบอกเธอในไลน์เธอตอบว่าเธอรู้แล้ว555 ผมก็รู้ว่าเธอรู้ ผมคุยกับเธอทุกวันหนังจากนั้น กวนประสาทเหมือนเดิม มีวันนึงผมทักไปเธอไม่ตอบ ผมแถบบ้า คิดว่าเธอคงรำคาญผมมากๆ ผมถามเธอตรงๆ สักพักตอนเย็นเธอตอบกลับว่าเธอไม่ๆด้รำคาญ เธอทำงานอยุ่555 ผมโล่งใจ ผมเป็นคนชอบคิดมาก5555. สิ่งที่หน้าแปลกเกิดขึ้น เธอส่งข้อความมาสุขสันต์วันเกิดผมทั้งๆทีตั้งแต่จดจำมาเธอไม่เคยจำมันได้ ผมอึ้งและมีความสุขมากๆ อต่พอหนังจากนั้นเี่ก็กลับมาเป็นแบบเดิม คุยกันน้อยลง ผมเป็นคนทักไปเสมอ กวนประสาทเสมอ เพิ่มบ้างลดบ้าง ผมพยายามลืมแต่ผมไม่เคยลืมได้.
ผมเคยคุยเรื้องเก่าๆ เรื่องที่คุยเอ็ม เรื่องเฟรนชิพ เธอไม่เคยจดจำมันเลย น่าขันนะ
ผมกลับไม่เคยลืม
ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มตอนไหน กะกะเอาก็คง ม 4 เทอม 2
จนกระทั่งวันนี้ ผมอยู่ปี4 เธอกำลังจะรับปริญญา
ผมไม่รู้ว่าผมจะลืมเธอได้ไหม วันใดที่ผมจะลืม ผมมักจะเจอเธอ มักจะมีคนพูดถึงเธอ
ความรักที่ไม่มีหวังตั้งแต่แรกๆ แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่ามีควาหวัง
มันเจ็บมากจริงๆ
ขอบคุณที่อย่างน้อยก็ฟังผมระบาย ผมเก็บมันมานานจนไม่ไหวแล้ว
โอกาสของคนแอบรัก
ความรักครั้งนี้ของผมไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อใด ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ตอนผมอยู่ ม 3 เธอเป็นพี่ผมปีนึง ตอนนี่เธออยู่ม 4 เราอยู่ รร เดียวกัน
ไปเรียนพิเศษที่เดียวกัน พูดได้เลยว่าเธอเป็นพี่สาวที่ผมสนิทด้วย เธอรับฟังผมทุกอย่าง ผมปรึกษาเธอได้ทุกเรื่อง
เวลาไปเรียนพิเศษ ผมจะเข้าไปคุยกับเธอ ไปกวนประสาทเธอ มันทำให้ผมมีความสุข หลายคนคงเคยทำแบบนี้ เธอมันจะถามผมว่า ทักแบบคนปกติไม่ได้หรอ.
555 ผมตอบไปว่าผมอินดี้ ชอบกวนประสาท สนุกกดี แต่ความตริงแล้วที่ผมกวนประสาท เพราะผมแค่อยากคุยกับเธอให้นานที่สุด ก็เท่านั้น
เราคุยเอ็มกันบ่อยมา ผมก็กวนประสาทเกมือนเดิม ติสๆ ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะรำคาญ หรือเปล่า เวลากลับจากเรียนพิเศษ เนื่องจากเป็นเด็กต่างจังหวัด
จึงต้องกลับรถตู้ ผมมักจะได้นั่งข้างๆเธอเสมอ ผมหวังว่าจะมีสักครั้งที้เธอหลับ และผมได้มัโอกาสเป็นที่พักพิง555 แต่มันก็ไม่เคยมี เธอมักจะหันไปเล่นกับเพื่อนที่เบาะหลัง
และมันก็ตลก ตรงเวลารถเบรกเธอมันจะต้องเจ็บตัว เพราะหลังเธอมักจะชนกับที่จับของเบาะหน้า555 ผมมักจะต้องเอาหมอนไปกันไว้เสมอๆ เพื่อให้เธอเจ็บน้อยลง
ชีวิตผมดำเนินเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ผมไม่เคยบอกเธอ เวลาอยู่ โรงเรียนผมมักจะได้เจอเธอบ่อยๆ เธอมักจะเดินกับเพื่อนอีกสองครั้ง สามสาวนี้ชอบแกล้งผม555 ขู่ตลอด
ผมมักจะซื้อชาลิปตันให้เธอ เพราะเป็นชาที่เธอชอบ แต่ปกติผมจะให้แบบขำๆ ร้อนๆดื่มหน่อยสิ555 ซื้อมาฝากอะไรแบบนี้. จนกระทั่งวันนึงวันกีฬาสี เธอเหนื่อยมาก วันนี้ผมตัดสินใจซื้อให้อีกแต่ผมฝากคนอื่นไปให้แทน ผมไม่รู้ว่าเธอได้กินไหม(ผมมารู้อีกทีตอนมหาลัยว่าเธอไม่ได้กิน 2สาวคนสนิทเป็นคนกิน) จนกระทั่งเธออยู่ ม 6 วันนึงเธอเดินมากะเพื่อน บอกว่างานเยอะจารย์สั่งงาน555 สามสาวบอกให้ผมช่วยทำ ผมก็ทำ( มารู้อีกที่ว่าสามสาวแกล้งผม)555 แต่มันก็เป็นความสุขที่ผมได้ทำ ผมให้เธอเขียนเฟรนชิพเป็นคนแรก เธอดันเขียนใส่กระดาษลองปก555 เธอบอกว่าเธอไม่รู้ เธอเขียนเป็นข้อความสั้น ๆ อต่มันก็ทำให้ผมมีความสุขถึงแม้เธอจะจบตอนว่า น้องผู้น่ารัก ผมจบจำทุกวันที่มีเธอเสมอ ผมมักจะต่อแถวรับเกียรติบัตรพร้อมๆเธอ555 ผมมีความสุขเสมอ เรามักจะนั่งเล่นกัน2 คน มีวันนึงเธอจับมือผมเพื่อจะลากผมไปต่อแถว ผมมีควาทสุขมากจริงๆ
จนกระทั่งเธอ เข้ามหาลัย ผมมักจะโทรหาเธอปรึกษาเรื่องเรียน ทุกๆเรื่อง บางวันน้องผมถามว่าผมคุยกับใคร ผมถามเธอ เธอบอกให้ตอบว่า คุยกับกิ๊ก5555 หัวใจของผมมันมีความสุขมากๆ เราไม่ได้คุยกันบ่อยนัก ปกติผมจะเป็นคนโทรไปตลอด หรือทักไปตลอด จนพอมาถึงผมเข้ามหาลัย ผมสอบตรงติดอีกมหาลัย ที่บ้านผมดีใจมาก ช่วงนั้นผมคิดว่าหากผมไปอยู่ที่เดียวกับเธอ ผมคงจะลืมเธอไม่ได้ ผมยืนยันสิทธิ์ที่ติดตรง ตามครอบครัวต้องการ
13 เม ย 53 ผมบอกรักเธอครั้งแรกแต่ก็ไม่ได้พูดตรงๆ ผมเรียกเธอว่าเวมพาย เพราะเธอนอนดึก ตื่นบ่ายๆ ผมบอกว่าผมชอบแวมพาย เธองง แล้วผมก็พูด ขอโทษ ยาวเหยียด จากนั้นผมก็หายไป ผมลืมบอกว่าเพื่อนรู้ว่าผมชอบเธอ(ผมมารู้ทีหลังว่าเพื่อนเธอก็ไปบอกเธอเรื่องผม). ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก เริ่มห่่างกัน ผมคงคิดผิด ตั้งแต่รู้จักกันมาเธอไม่้ฝเคยจำวันเกิดผมได้ ไม่เลย ผมหลงเข้าข้างตัวเอง ผมตัดใจได้ระยะหนึ่ง สุดท้ายผมก็โทรไปคุยกะเธอเหมือนเดิม ด้วยวิธีต่างๆ ให้เธอคุยกับสองสาวคนสนิท ผมชอบถามว่าคิดถึงผมไหม เธอบอกว่าคิดเอาเองสิ ผมเริ่มมีความหวัง สาวสาวคนสนิทบอกผม คนนึงบอกว่าเลิกเถอะ สงสารแก อีกคนบอกว่าอย่าคิดมากเหมือนมีความหวัง. ผมควรหวังรึเปล่า ผมยังคงคุยกับเธอเรื่อยๆ แต่คำพูดของเราทั้งสองก็ค่อยๆลดลง ผมลืมบอกว่าผมสนิทกับน้องสาวเธอ. น้องสาวเธอก็รู้ว่าผมชอบ555 น้องสาวเธอมักจะลอกใ็ผมหยุด วันนึงน้องสาวมาถามผมว่าได้คุยกะพี่สาวเธอรึป่าว ผมบอกว่าเปล่านหนิ ความจริงแล้วผมคุยกันในเฟส แบบกวนประสาทเหมือนเดิม เธอบอกว่าพี่เธอโดนเพื่อนล้อ ผมอึ้ง ผมหรอ น้องสาวเธอพูดกับผมคำสถดท้ายว่าพี่สาวเธอำม่ชอบหรอก ผมแทบอยากจะร้องไห้ แล้วผมก็สัญญากับหนึ่งในสาวคนสนิท ว่าผมจะเลิกชอบเธอ วันนั้นคือ 1 มค 55 ผมพยายามอย่างนัก ผมเงียบปละ นิ่ง แต่ในวันเกิดเธอผทก็ส่งข้อความไปทุกครั้งผมลืมมันไม่ไดเ เวลาเราเจอกันที่ไร ผมมักจะบอกเธอห่างๆ เราแทบจะไม่พูดกัน หลายครั้งหลายหน ช่วงปลายปี55 เธอเริ่มเล่น line ผมทักเธอไป ได้คุยกับเธอบ้าง กวนตีนบ้าง ถึงแม้ผมจะพูดยืดยาว เธอก็ตอบมานิดหน่อย555
ผมคิดว่าต้องทำให้มันจบ ผมจะบอกเธออีกครั้งเผื่อให้เธอด่าและด่าผม ผมจะได้ลืมๆสักที23 มค56 ผมบอกเธอในไลน์เธอตอบว่าเธอรู้แล้ว555 ผมก็รู้ว่าเธอรู้ ผมคุยกับเธอทุกวันหนังจากนั้น กวนประสาทเหมือนเดิม มีวันนึงผมทักไปเธอไม่ตอบ ผมแถบบ้า คิดว่าเธอคงรำคาญผมมากๆ ผมถามเธอตรงๆ สักพักตอนเย็นเธอตอบกลับว่าเธอไม่ๆด้รำคาญ เธอทำงานอยุ่555 ผมโล่งใจ ผมเป็นคนชอบคิดมาก5555. สิ่งที่หน้าแปลกเกิดขึ้น เธอส่งข้อความมาสุขสันต์วันเกิดผมทั้งๆทีตั้งแต่จดจำมาเธอไม่เคยจำมันได้ ผมอึ้งและมีความสุขมากๆ อต่พอหนังจากนั้นเี่ก็กลับมาเป็นแบบเดิม คุยกันน้อยลง ผมเป็นคนทักไปเสมอ กวนประสาทเสมอ เพิ่มบ้างลดบ้าง ผมพยายามลืมแต่ผมไม่เคยลืมได้.
ผมเคยคุยเรื้องเก่าๆ เรื่องที่คุยเอ็ม เรื่องเฟรนชิพ เธอไม่เคยจดจำมันเลย น่าขันนะ
ผมกลับไม่เคยลืม
ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มตอนไหน กะกะเอาก็คง ม 4 เทอม 2
จนกระทั่งวันนี้ ผมอยู่ปี4 เธอกำลังจะรับปริญญา
ผมไม่รู้ว่าผมจะลืมเธอได้ไหม วันใดที่ผมจะลืม ผมมักจะเจอเธอ มักจะมีคนพูดถึงเธอ
ความรักที่ไม่มีหวังตั้งแต่แรกๆ แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่ามีควาหวัง
มันเจ็บมากจริงๆ
ขอบคุณที่อย่างน้อยก็ฟังผมระบาย ผมเก็บมันมานานจนไม่ไหวแล้ว