รู้สึกตัวเองไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตเลย เบื่อที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่าง ขี้เกียจ นอนทั้งวัน อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอใครแม้แต่คนในครอบครัว ไม่อยากกินข้าว จะกินต่อเมื่อหิวจริงๆ ไม่อยากเล่นคอม ไม่อยากไปเรียน ไร้ความรับผิดชอบ งานเริ่มไม่ส่ง ขี้ลืม ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นคนที่ชอบกินชอบเล่น ชอบไปเรียน ไม่เข้าใจตัวเองเลย เป็นคนเฟลง่ายมาก แค่มีคนมาพูดกระตุ้นนิดเดียวหรือแค่มองเราแบบไม่ดีก็เฟลแล้ว พอเฟลก็ชอบโทษตัวเอง ฟังเพลงช้าซ้ำไปมา (ส่วนใหญ่เป็นเพลงบรรเลง) พออยู่กับตัวเอง คุยกับตัวเอง จะเริ่มรู้สึกเครียดไม่มีสาเหตุ ปวดหัว รู้สึกอึดอัดหายใจลำบาก รู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า เกลียดตัวเอง ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ร้องไห้ นั่งคิดถึงวิธีการต่างๆที่จะทำให้ตัวเองตาย จินตนาการภาพในหัวว่าหากทำแบบนี้แล้วจะเป็นยังไง ร่างกายจะตอบสนองยังไง จะเจ็บไหม แต่ไม่เคยทำ มีแต่เตรียมของไว้ สุดท้ายก็ไม่ทำ แต่เวลาที่ปกติก็มีนะ ปกติเราเป็นคนค่อนข้างร่าเริง แอคทีฟตลอด แต่พักหลังมานี้ช่วงที่เราร่าเริงน้อยลงมาก ไม่รู้ว่าอาการแบบนี้เริ่มตั้งแต่ตอนไหน แต่เกินปีแน่ๆ อาการมีมากกว่านี้ค่ะแต่ตอนนี้จำได้แค่นี้
ตอนนี้อายุ18 ค่ะ
แค่อยากระบายและปรึกษาค่ะ