เคยคุยกับคนนึงสักปีครึ่งได้ที่คุยกันมา แต่ตอนนี้ไม่ได้คุยกันแล้วน่าจะสักประมาณปีแล้วมั้ง คือจำไม่ได้อะว่าเลิกคุยกันวันไหน แต่ถึงแม้วันเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน
ความรู้สึกทุกๆอย่างที่เคยมีให้เขาก็ยังเหมือนเดิม ยอมรับนะว่าทุกวันนี้ยังคงคิดถึง เป็นห่วง อยู่ตลอด หลังจากที่เลิกคุยกันไปก็ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่คิดถึงไม่เป็นห่วงเขาเลย
บางทีมันก็ทรมานนะ แบบเวลาที่คิดถึงเขาเป็นห่วงเขาเราก็บอกเขาไม่ได้ แสดงออกก็ไม่ได้ มันอึดอัดมากๆบางครั้งอยากระเบิดตัวเองไปเลย 5555555555
คนอื่นอาจบอกว่าเราไม่ยอมรับความจริง ไม่ปล่อยวางนะ ยังจมหลักอยู่กันอะไรเดิมๆไม่เปิดใจ บางคนก็บอกให้เราทำแบบนั้นแบบนี้เพื่อเป็นการเปิดใจของตัวเองให้คนอื่นเข้ามา แต่ก็ลองแล้วนะแต่เวลาที่ทำแบบนั้นเหมือนกับเราฝืนตัวเองมากๆจนรู้สึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูก เราเลยเลือกที่จะไม่ทำดีกว่า
ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาที่เราไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม แต่ก็ยังพอติดต่อกันอยู่บ้างคงจะตามประสาเพื่อนคนหนึ่งแค่นั้น เราดีใจทุกครั้งที่ได้คุยกันทุกอย่างมันดีขึ้นมามากตอนที่ได้คุยกะเขา เหมือนหัวใจสูบฉีดเลือดมากหล่อเลี้ยงหัวใจครบทั้งสี่ห้อง เหมือนอะไรสักอย่างที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมามากๆกว่าที่เป็นอยู่ทุกวัน
เอาเป็นว่าคือมันดีละกัน บางครั้งที่เราคุยกันคำพูดแค่บางคำพูดของเขาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลยแหละอย่างเช่นคำว่า เป็นไงบ้าง สบายดีไหม เรียนหนักไหม สู้ๆนะ แกทำได้ เหนื่อยไหม บางทีคำบางคำเป็นคำพูดที่มาตอนที่เรากำลังแย่เรากำลังต้องการกำลังใจแต่ใครคนอื่นที่ให้กำลังใจเรามามันก็ไม่เท่ากับคำพูดที่เขาบอกเพียงแค่ประโยคสั้นๆ ทุกวันนี้เราก็รอที่จะได้คุยกับเขาทุกวันเลย
มีคนบอกว่าคงรักมากสินะคนๆนี้ นานขนาดนี้ยังไม่ลืม มีคนเข้ามาก็ไม่หวั่นไหว ทำไมทำยังไงจิตใจทำด้วยอะไรทำไมหนักแน่นและมั่นคงแบบนี้ 55555ฟังแล้วบางทีก็ตลกนะจริงๆเป็นคนเซ้นซิทีฟเอามากๆเลย มีคนมาหยอดนิดหยอดหน่อยก็ไปหมดแล้ว แต่ทำไมตั้งแต่ที่เราไม่ได้คุยกันเราแทบจะไม่รู้สึกอะไรกับคนอื่นได้อีกเลย สุดๆก็แค่รู้สึกดีแบบเพื่อนหรือแค่พี่น้องเท่านี้ ให้มากกว่านีไม่ได้จริงๆ
เขาเคยบอกเรานะประมาณว่าให้เรามีคนอื่นได้แล้วไม่ต้องเพ้อถึงเขาทุกวันแบบนี้หรอก งั้นงี้ ตอนแรกที่เราได้ยินประโยคนี้จากเขาคือแบบเข่าอ่อนเลยจ้าาาแทบทรุดเลย ถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจนะแต่ก็เสียใจได้แค่สักพักความรู้สึกพวกนี้ก็หายไปจากเราเลย แล้วก็รู้ึกเหมือนเดิมกะเขาอย่างก่อนหน้านี้ ก็ไม่รู้สินะทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ ทำไมยังจำยังรู้สึกกะเขายังไม่ลืมเขาสักที บางทีอาจเป็นเพราะตอนที่ยังคุยกันอยู่มันดีมันดีมากจริงๆแหละตลอดปีครึ่งที่เราได้คุยกัน เราต้องใช้ความอดทนมากๆเพราะเขาไม่ค่อยมีเวลาบางทีก็ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์เข้าเวรบ้างโดนกักบ้างเวลาที่เราได้คุยกันมันน้อยมากและมันต้องใช้ความเชื่อใจมากๆทั้งคู่ อาจเพราะว่าเวลาที่ได้คุยกันมันมีน้อยเราเลยให้ความสำคัญกับเขามากๆทุกวินาทีมันมีค่าสำหรับเรามากๆอีกอย่างเราสองคนอยู่ไกลกันด้วยแหละกว่าจะเจอกันทีนึงก็นานสองสามเดือนเจอกันครั้งนึง ตลอดปีครึ่งต่างคนต่างดูแลกันถึงแม้จะอยู่ไกลกันเขาก็แสดงให้เราเห็นนะว่าเขาเป็นห่วงเรา เขามักจะดุเราประจำเรื่องนู่นนี่นั่น
เชื่อไหมผช.คนนึงทำให้ผญ.คนนึงที่ไม่ชอบทำอาหารมากๆต้องมาฝึกทำอาหารให้เป็นให้อร่อย เราตลกตัวเองมากๆเลยเวลาทำอาหารแล้วถ่ายให้เขาดูมันมีความสุขมากทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้กินเขาแค่เห็นไม่ได้กลิ่นอีกต่างหาก 55555555555
คิดถึงแล้วอดยิ้มไม่ได้ เห้อออออ,ช่วงเวลานั้นมันมีความสุขมากจริงๆนะ ถ้าเลือกได้ก็จะเลือกให้เขาเข้ามานชีวิตเราถึงจะจบไม่สวยก็เถอะเราก็อยากมีเขาอยู่ข้างๆถึงมันจะเป็นระยะเวลาเพียงสั้นๆก็ตาม แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามีความสุขมีคุณค่าในความทรงจำมากๆ
หลักจากที่เราไม่ได้คุยกันตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ เรากล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าเรายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้เวลาจะผ่านไปจะมีใครเข้ามาเราก็ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเลยที่จะไม่รู้สึกหรือรู้สึกน้อยลง
เหมือนนิยายน้ำเน่าไหมง่ะ
ชีวิตบางทีมันก็ยิ่งกว่านิยายจริงๆอะแหละ นี่ก็คงจะปีนึงแล้วแหละที่เราไม่ได้คุยกันเหมือนเดิมอย่างเคย เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขามีใครหรือคบกับใครอยู่ แต่เรายังเหมือนเดิมทุกสิ่งทุกอย่างยังไม่เปลี่ยนแปลงไปแม้แต่นิดเดียว
บางทีเราก็ยากถามเขานะว่า กลับมาไหม อยากกลับมารึเปล่า ข้อเสียของเราหรือด้วยเหตุผลอะไรที่เธอไปจากเรา เรายินดีที่จะรับฟังและปรับปรุงมันนะ ก็เพราะเธอไม่เคยบอกเราไงว่าที่เธอไปเพราะอะไร เราก็เลยไม่รู้ไง ว่าทำไม
แต่เราไม่เคยโกรธเธอเลยนะที่เธอไปจากเรา เราเข้าใจว่าเธอคงมีเหตุผลของเธอ เราเคารพและให้เกียรติในการตัดสินใจของเธอเสมอ ถ้าเธอจะกลับมาเราก็ยินดีเสมอนะ อยากบอกเธอว่าเรายังอยู่ตรงนี้นะที่เดิม ลองหันมาดูนะตอนที่มีความสุขไม่ต้องหันมาก็ได้ ตอนที่เธอทุกข์ใจตอนที่เธอไม่มีใครเธอลองหันมาดูนะ "เค้าอยู่ตรงนี้นะแก เค้าไม่ไปไหน เหนื่อยเมื่อไรก็หันมานะ แกยังมีเค้านะ"
แกยังมีเค้านะ อยากพูดคำนี้กับเขามากแต่คงได้แค่ฝันแหละ ทุกวันนี้ที่ยังพอได้ติดต่อกันบ้างก็ดีแค่ไหนแล้ว บางที่เราก็คิดว่าแบบนี้มันดีแล้วแหละดีกว่าไม่ได้คุยกัน ดีกว่าเลิกคุยกันไปแล้วทำตัวเหมือนเราเป็นคนอื่นไปเฉยๆ
เราคิดว่าเป็นแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วแหละ แต่มันก็จะมีช่วงเวลาหนึ่งที่คิดถึงเขาห่วงเขามาแต่พูดอะไรไม่ได้ทำอะไรไม่ได้มันทรมานมากที่สุด
เป็นอะไรที่ไม่รู้จะอธิบายยังไง
เห้อออออออออออ,ก็ไม่รู้สินะ ทำไมยังเหมือนเดิมทุกอย่างทั้งความรู้สึก ความห่วงใยยังเหมือนเดิม บางทีก็สงสัยตัวเองนะว่า นี่เราคงรักเขาไปเต็มๆแล้วสินะคงจะรักมากๆด้วยสิ
ทุกอย่างยังเหมือนเดิมมีแค่เธอที่ไม่เหมือนเดิม
ความรู้สึกทุกๆอย่างที่เคยมีให้เขาก็ยังเหมือนเดิม ยอมรับนะว่าทุกวันนี้ยังคงคิดถึง เป็นห่วง อยู่ตลอด หลังจากที่เลิกคุยกันไปก็ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่คิดถึงไม่เป็นห่วงเขาเลย
บางทีมันก็ทรมานนะ แบบเวลาที่คิดถึงเขาเป็นห่วงเขาเราก็บอกเขาไม่ได้ แสดงออกก็ไม่ได้ มันอึดอัดมากๆบางครั้งอยากระเบิดตัวเองไปเลย 5555555555
คนอื่นอาจบอกว่าเราไม่ยอมรับความจริง ไม่ปล่อยวางนะ ยังจมหลักอยู่กันอะไรเดิมๆไม่เปิดใจ บางคนก็บอกให้เราทำแบบนั้นแบบนี้เพื่อเป็นการเปิดใจของตัวเองให้คนอื่นเข้ามา แต่ก็ลองแล้วนะแต่เวลาที่ทำแบบนั้นเหมือนกับเราฝืนตัวเองมากๆจนรู้สึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูก เราเลยเลือกที่จะไม่ทำดีกว่า
ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาที่เราไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม แต่ก็ยังพอติดต่อกันอยู่บ้างคงจะตามประสาเพื่อนคนหนึ่งแค่นั้น เราดีใจทุกครั้งที่ได้คุยกันทุกอย่างมันดีขึ้นมามากตอนที่ได้คุยกะเขา เหมือนหัวใจสูบฉีดเลือดมากหล่อเลี้ยงหัวใจครบทั้งสี่ห้อง เหมือนอะไรสักอย่างที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมามากๆกว่าที่เป็นอยู่ทุกวัน
เอาเป็นว่าคือมันดีละกัน บางครั้งที่เราคุยกันคำพูดแค่บางคำพูดของเขาทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลยแหละอย่างเช่นคำว่า เป็นไงบ้าง สบายดีไหม เรียนหนักไหม สู้ๆนะ แกทำได้ เหนื่อยไหม บางทีคำบางคำเป็นคำพูดที่มาตอนที่เรากำลังแย่เรากำลังต้องการกำลังใจแต่ใครคนอื่นที่ให้กำลังใจเรามามันก็ไม่เท่ากับคำพูดที่เขาบอกเพียงแค่ประโยคสั้นๆ ทุกวันนี้เราก็รอที่จะได้คุยกับเขาทุกวันเลย
มีคนบอกว่าคงรักมากสินะคนๆนี้ นานขนาดนี้ยังไม่ลืม มีคนเข้ามาก็ไม่หวั่นไหว ทำไมทำยังไงจิตใจทำด้วยอะไรทำไมหนักแน่นและมั่นคงแบบนี้ 55555ฟังแล้วบางทีก็ตลกนะจริงๆเป็นคนเซ้นซิทีฟเอามากๆเลย มีคนมาหยอดนิดหยอดหน่อยก็ไปหมดแล้ว แต่ทำไมตั้งแต่ที่เราไม่ได้คุยกันเราแทบจะไม่รู้สึกอะไรกับคนอื่นได้อีกเลย สุดๆก็แค่รู้สึกดีแบบเพื่อนหรือแค่พี่น้องเท่านี้ ให้มากกว่านีไม่ได้จริงๆ
เขาเคยบอกเรานะประมาณว่าให้เรามีคนอื่นได้แล้วไม่ต้องเพ้อถึงเขาทุกวันแบบนี้หรอก งั้นงี้ ตอนแรกที่เราได้ยินประโยคนี้จากเขาคือแบบเข่าอ่อนเลยจ้าาาแทบทรุดเลย ถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจนะแต่ก็เสียใจได้แค่สักพักความรู้สึกพวกนี้ก็หายไปจากเราเลย แล้วก็รู้ึกเหมือนเดิมกะเขาอย่างก่อนหน้านี้ ก็ไม่รู้สินะทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ ทำไมยังจำยังรู้สึกกะเขายังไม่ลืมเขาสักที บางทีอาจเป็นเพราะตอนที่ยังคุยกันอยู่มันดีมันดีมากจริงๆแหละตลอดปีครึ่งที่เราได้คุยกัน เราต้องใช้ความอดทนมากๆเพราะเขาไม่ค่อยมีเวลาบางทีก็ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์เข้าเวรบ้างโดนกักบ้างเวลาที่เราได้คุยกันมันน้อยมากและมันต้องใช้ความเชื่อใจมากๆทั้งคู่ อาจเพราะว่าเวลาที่ได้คุยกันมันมีน้อยเราเลยให้ความสำคัญกับเขามากๆทุกวินาทีมันมีค่าสำหรับเรามากๆอีกอย่างเราสองคนอยู่ไกลกันด้วยแหละกว่าจะเจอกันทีนึงก็นานสองสามเดือนเจอกันครั้งนึง ตลอดปีครึ่งต่างคนต่างดูแลกันถึงแม้จะอยู่ไกลกันเขาก็แสดงให้เราเห็นนะว่าเขาเป็นห่วงเรา เขามักจะดุเราประจำเรื่องนู่นนี่นั่น
เชื่อไหมผช.คนนึงทำให้ผญ.คนนึงที่ไม่ชอบทำอาหารมากๆต้องมาฝึกทำอาหารให้เป็นให้อร่อย เราตลกตัวเองมากๆเลยเวลาทำอาหารแล้วถ่ายให้เขาดูมันมีความสุขมากทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้กินเขาแค่เห็นไม่ได้กลิ่นอีกต่างหาก 55555555555
คิดถึงแล้วอดยิ้มไม่ได้ เห้อออออ,ช่วงเวลานั้นมันมีความสุขมากจริงๆนะ ถ้าเลือกได้ก็จะเลือกให้เขาเข้ามานชีวิตเราถึงจะจบไม่สวยก็เถอะเราก็อยากมีเขาอยู่ข้างๆถึงมันจะเป็นระยะเวลาเพียงสั้นๆก็ตาม แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามีความสุขมีคุณค่าในความทรงจำมากๆ
หลักจากที่เราไม่ได้คุยกันตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ เรากล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าเรายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้เวลาจะผ่านไปจะมีใครเข้ามาเราก็ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเลยที่จะไม่รู้สึกหรือรู้สึกน้อยลง
เหมือนนิยายน้ำเน่าไหมง่ะ
บางทีเราก็ยากถามเขานะว่า กลับมาไหม อยากกลับมารึเปล่า ข้อเสียของเราหรือด้วยเหตุผลอะไรที่เธอไปจากเรา เรายินดีที่จะรับฟังและปรับปรุงมันนะ ก็เพราะเธอไม่เคยบอกเราไงว่าที่เธอไปเพราะอะไร เราก็เลยไม่รู้ไง ว่าทำไม
แต่เราไม่เคยโกรธเธอเลยนะที่เธอไปจากเรา เราเข้าใจว่าเธอคงมีเหตุผลของเธอ เราเคารพและให้เกียรติในการตัดสินใจของเธอเสมอ ถ้าเธอจะกลับมาเราก็ยินดีเสมอนะ อยากบอกเธอว่าเรายังอยู่ตรงนี้นะที่เดิม ลองหันมาดูนะตอนที่มีความสุขไม่ต้องหันมาก็ได้ ตอนที่เธอทุกข์ใจตอนที่เธอไม่มีใครเธอลองหันมาดูนะ "เค้าอยู่ตรงนี้นะแก เค้าไม่ไปไหน เหนื่อยเมื่อไรก็หันมานะ แกยังมีเค้านะ"
แกยังมีเค้านะ อยากพูดคำนี้กับเขามากแต่คงได้แค่ฝันแหละ ทุกวันนี้ที่ยังพอได้ติดต่อกันบ้างก็ดีแค่ไหนแล้ว บางที่เราก็คิดว่าแบบนี้มันดีแล้วแหละดีกว่าไม่ได้คุยกัน ดีกว่าเลิกคุยกันไปแล้วทำตัวเหมือนเราเป็นคนอื่นไปเฉยๆ
เราคิดว่าเป็นแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้วแหละ แต่มันก็จะมีช่วงเวลาหนึ่งที่คิดถึงเขาห่วงเขามาแต่พูดอะไรไม่ได้ทำอะไรไม่ได้มันทรมานมากที่สุด
เห้อออออออออออ,ก็ไม่รู้สินะ ทำไมยังเหมือนเดิมทุกอย่างทั้งความรู้สึก ความห่วงใยยังเหมือนเดิม บางทีก็สงสัยตัวเองนะว่า นี่เราคงรักเขาไปเต็มๆแล้วสินะคงจะรักมากๆด้วยสิ