กระทู้นี้อาจจะคิดไปเอง หรือบางทีเราอาจทำตัวเองมากกว่า

โดย นิสัยส่วนตัวเราแล้ว เป็นคนที่มั่นใจในความคิดตัวเอง ไม่ค่อยยอมคนเท่าไร (ไม่แปลกที่เพื่อนก็แบนเรากัน)

หลายๆครั้งที่เรารู้สึก เพื่อนเราคนนึงไม่ค่อยพูดอะไร ใครว่าอะไรยังไง เค้าเออออตามไปหมด เลยไม่มีใครว่าคนนี้ไม่ดี หรือ มองต่าง แต่สำหรับเรา ถ้ามั่วแต่จะตามคนอื่น  แล้ววันนึง เมื่อเราต้องใช้ชีวิต และตัดสินใจด้วยตัวเอง เราจะอยู่ได้อย่างไร สำหรับเรา เราอึดอัดนะ ที่ไม่มีความคิดเห็นใดๆเลย มันเหมือนทำให้เราต้องตัดสินใจเอง พอมันพลาดขึ้นมา เรารู้สึกผิดนะ เหมือนพาเพื่อนไปเจอปัญหา  

คนนึง คนนี้ที่ปรึกษาเราได้ดีทีเดียว แต่เป็นคนละเอียดยิบย่อย อะไรควรผ่านก็ไม่ปล่อย จะเอาให้มันสุดๆ ต้องได้แบบนั้นแบบนี้ ไอ้เราคนใจร้อน ก็คิดว่าอะไรหนักหนา บางทีความน่าเชื่อถือและความเกรงใจ ทุกคนจะเชื่อคนนี้ เรามีสิทธิ์ออกความเห็นแต่ไม่มีโอกาสที่เค้าจะลองเชื่อฟังเรา คนแรกก็ยังนิ่ง แต่เออออ ตามเดิม  ทางออกที่ดีที่เราแนะนำก็ตกไป เค้าไม่ฟังเหตุผล หรือ เปิดใจรับ ลองวิธีเราเลย

คนต่อมา คนนี้ ความคิดเค้า คือ ศูนย์กลางทุกคน ต้องได้อย่างงั้น อย่างงี้ ไม่ยอมฟังเราเลย ทั้งๆที่เราพยายามจะหาวิธี การทำอะไรต่างๆให้เห็นภาพ คือ เค้าจะเอา จะได้ ต้องได้อย่างเดียว แต่ไม่เคยนึกถึงความเป็นไปได้ เลย เราพยายามบอกเค้า แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ทุกคนในกลุ่มเลือกเงียบ มีแต่เค้ากับเรา ที่ต้องถกปัญหากันอย่างดุเดือด สุดท้าย เพื่อนในกลุ่มทุกคน เลือกที่เข้าข้างคนนั้นมากกว่า สิ่งที่เราพยายามจะบอก คืออะไร

เราไม่รู้เลยค่ะ ว่าเราต้องทำอย่างไงต่อไป อย่างการทำงานคนนู้นทำอันนั้น อันนี้ พอเราทำ บางทีก็รู้สึกว่าตัเองเป็นตัวฟรีนะ พยายามออกความเห็นเค้าก็ไม่เอา  พอเกิดปัญหา หรือ วิธีที่เค้ามันผิดประเด็น มันยากไป พวกเค้าไม่คิดจะโทษตัวเองเลย เหมือนลืมแล้วหายไป คนที่ตามเพื่อนก็ตามเหมือนเดิม คนที่ตัวตั้งตัวตีก็เปลี่ยนเรื่อง เหวี่ยงประเด็น  ไอ้คนจริงจังก็ก้มหน้าก้มตาหาค้นต่อไป บางครั้งก็เจอเหตุการณ์แบบ ทุกคนทำงาน ไม่สนใจเราเลย ไม่ฟังเราเลย เหมือนเค้าเอือมกับคำพูดเรา

พอเราหมดประโยชน์ ทุกคนก็จะโอ้กับคนที่มีประโยชน์ คนที่คิดว่าตามใจตัวเองมากที่สุด เหมือนเราไม่มีตัวตนเลย บางทีก็น้อยใจนะ เวลาเราทุกข์ เราเครียด เคยเห็นเราบ้างไหม  มันเหนื่อยอ่ะ ที่พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้แสดงออกว่าไม่พอใจ

เรารู้นะว่าภาวะการควบคุมอารมณ์ของเรามันไม่ดี แต่ก็ช่วยเห็นความเป็นจริงหน่อย ไม่ใช่อวยอย่างเดียว พอเราไม่ยุ่ง ไม่พูดก็เอาเราไปว่า ไปบ่นลับหลัง เรารู้ว่าตัวเองไม่ได้ดีมากมาย แต่าเราแค่อยากให้ทุกคนลองฟังเหตุผลเราบ้าง ไม่ใช่ว่า ใครทำงานให้คุณได้ ใครเค้าเออออกับคุณได้ คุณจะใส่ใจคนนั้น


โคตรอึดอัดกับความรู้สึก ที่ทุกคนมีหน้าที่ยกเว้นเรา พอลับหลังก็ว่าไม่ช่วย เค้าไม่เคยมองตัวเองเลยว่าผิด มองแต่ว่าถูกเสมอ