นี่เป็นกระทู้แรกน่ะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ต้องขอโทษด้วย (แค่อยากระบาย)

คือฉันกับแฟนคบกันได้สามเดือน แต่อยู่ด้วยกันตลอด เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ตัวแทบติดกัน เป็นแบบนี้ตลอดค่ะ
จนเมื่ออาทิตย์ก่อน อยู่ๆ เขาก็เฉยชา จากที่พูดกวนตลอด ก็จะเงียบๆ พูดด้วยก็ไม่พูด ถามว่าเป็นอะไรก็บอกไม่มีอะไร
โทรหาก็ไม่รับ และไม่เคยโทรกลับ ไลน์หาก็ตอบมาคำสองคำ บางทีก็อ่านแล้วก็ไม่ตอบ อึดอัดค่ะ
เคยถามเขาว่าเป็นอะไรรึป่าว เราทำอะไรให้ไม่พอใจรึป่าว มีอะไรพูดตรงๆได้เลยน่ะ เค้าก็ตอบมาแค่ ไม่มีหรอก แล้วก็หายไปเลย
ปัจจุบัน คือแยกกันอยู่ ค่ะ และที่สำคัญ คือ ฉันต้องย้ายไปทำงานที่อื่น ซึ่งเค้ายังไม่รู้ เลยคิดกับตัวเองว่าจะหายไปเงียบๆ
ทนไม่ไหวค่ะ กับความเฉยชาของเขา มีแต่เราที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว เหนื่อยมากค่ะตอนนี้

ถ้าเขาบังเอิญเข้ามาอ่าน
นู๋รักพี่มากน่ะ รักจนไม่เคยเผื่อใจ หลายคนบอกกับนู๋ว่าอย่าคบพี่เลย พี่อาจเข้ามาแค่หลอก แต่นู๋กลับแพ้ใจพี่ พี่ทำให้นู๋เชื่อว่าพี่จะรักนู๋จริงๆ
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆสำหรับพี่ แต่สำหรับนู๋มันคือช่วงที่มีความสุขที่สุด นู๋ไม่รู้ว่าจะต้องพิสูจน์ความรักของเรายังไงในเมื่อตัวพี่เองเป็นคนห่างออกไป คำพูดของพี่ ที่บอกว่าความสัมพันธ์ของเรามันเร็วเกินไป พี่ไม่พร้อม มันติดอยู่ในหัวนู๋ตลอด มันคอยตอกย้ำนู่เสมอว่าพี่ไม่ได้รักนู๋ แต่ทุกวันนี้นู๋ยังพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ยังคิดว่าเรารักกัน แต่นู๋เหนื่อยเหลือเกิน พี่เฉยชาจนนู๋ไม่รู้จะทำตัวยังไงต่อ พี่ไม่เคยโทรมาหา ไม่เคยไลน์มาหา ถ้านู๋ไม่ทักไป ไม่โทรไป เราก็ห่างกันเหมือนทุกวันนี้ และถ้านี่คือคำตอบของพี่ นู๋เข้าใจแล้ว พี่ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ แม่นู๋เข้าใจนู๋ พี่ไม่ต้องทนอยู่เพื่อรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ถ้าการจากไปของพี่ การที่ไม่มีนู๋มันทำให้พี่มีความสุข ทำให้พี่เจอคนที่ดีกว่า นู๋ยอมเจ็บ นู๋จะหายออกไปจากชีวิตพี่เอง ความรัก ความผูกพันธ์ทั้งหมด มันคงจบลงแค่นี้  แค่อยากให้พี่จำไว้ นู๋รักพี่น่ะ  โชคดีน่ะ ที่รัก (นิต......)

ปล.หากกระทู้นี้เพ้อไปหน่อยขอโทษด้วยน่ะคะ อย่าด่ากันเลยน่ะ