สวัสดีคะ
เรื่องที่เราจะเล่านี้เกิดขึ้นกับแม่เราเมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีที่แล้ว แม่เล่าให้เราฟังตอนเราโตอีกทีนะคะ
ตอนนั้นตอนที่ครอบครัวเรายังอยู่กันครบก่อนที่พ่อกับแม่จะเลิกกัน สมาชิกในครอบครัวได้แก่ พ่อ แม่
แล้วก็เราซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียว ฐานะทางบ้านธรรมดาหาเช้ากินค่ำ พ่อทำงานโรงงานแฟ้มใส่เอกสาร
แม่เป็นช่างเย็บผ้า ตอนนั้นครอบครัวเราได้เช่าห้องเช่าอยู่แถว ถ.เพชรบุรี ซอยที่เช่าอยู่เค้าเรียกว่าซอย
สุเหร่า เพราะว่าปากซอยมีมัศยิดคนอิสลามตั้งอยู่ปากซอย ตึกแถวที่เราเช่าอยู่จะเป็นตึกแถวสี่ชั้น ชั้นหนึ่ง
ถึงชั้นสามแบ่งเป็นห้องชั้นละสามห้องให้เช่า ชั้นบนเป็นดาดฟ้า ห้องน้ำรวมมีสองห้อง คือที่ชั้นหนึ่งและ
ชั้นสอง ชั้นที่หนึ่งจะถูกกั้นเป็นห้องนอนห้องคนที่รับเช่าบ้านต่อจากเจ้าของบ้าน ถัดไปข้างในจะเป็น
บันไดทางขึ้นมีห้องน้ำอยู่ใต้บันได แล้วที่สำคัญจะมีศาลเจ้าที่คนจีนสีแดงๆแบบตั้งกับพื้นวางติดกับบันได
ปกติพ่อเราชอบดื่มเหล้ามาก ดื่มทีไรก็มามีเรื่องมีราวกับแม่ทุกที วันนั้นก็เหมือนทุกวันแต่ต่างกันแค่วันนั้น
แม่เราโมโหที่พ่อเราขี้เมาแล้วแม่ลงที่ใครไม่ได้เลยมานั่งบ่นที่หัวบันไดชั้นหนึ่ง ก็ตามประสาบ่นไปคำด่าต่างๆ
นาๆหลุดออกมาจากปากแม่เรา โดยที่แม่เราโมโหจนลืมคิดไปว่าแม่นั่งบ่นด่าอยู่ติดกับศาลเจ้าที่ หลังจากที่แม่
สงบสติอารมณ์แล้วก็ได้เดินกลับมาที่ห้องมาเย็บผ้าต่อ วันนั้นทั้งวันดำเนินผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจน
กระทั่งตกดึกทุกห้องปิดไฟนอนหมดแล้วรวมถึงห้องเรา แม่เราบอกว่าตอนนั้นกำลังจะเคลิ้มหลับ จู่ๆแม่ก็
เกิดอาการหายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรมาทับอก แม่พยายามดิ้นเท่าไหร่พยายามตะโกนปลุกพ่อเท่าไหร่แต่
ก็ไม่เป็นผล จนเมื่อความอึดอัดนั้นกดดันให้แม่เราลืมตาขึ้น สิ่งที่แม่เราเห็นก็คือลำขาขนาดใหญ่ของผู้ชาย
ผิวดำสนิทกับฝ่าเท้าข้างนึงที่เหยียบหน้าอกแม่เราอยู่ พอมองขึ้นไปเจอแต่ความมมืดแม่ไม่เห็นส่วนบนของผู้ชาย
คนนั้นที่แม่เห็นคือ เค้าใส่ผ้าเตี่ยวสีแดง ในขณะเดียวกันที่เท้าเหยียบอกแม่เรามือข้างนึงก็ชี้มาที่หน้าแม่เรา
แล้วพูดว่า "ทำไมมานั่งด่าผัวค้ำหัวกู ทำไมไม่เคารพกู อี....ชื่อแม่เรา" จากนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ก็เช้า
เช้าวันนั้นแม่เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเจ็บหน้าอกและรอยช้ำแม่เราจึงนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วหลังจากนั้น
ก็ได้ไปซื้อพวงมาลัยดอกไม้เพื่อมาไหว้ขอขมาท่านเจ้าที่พร้อมกับปัดกวาดทำความสะอาดศาลของท่านให้เรียบร้อย
หลังจากนั้นมาแม่เราก็ไม่เคยไปนั่งด่าพ่อเราที่หัวบันไดตรงศาลเจ้าที่อีกเลยคะ
ปล.เราย้ายออกมาจากตึกแถวนั้นตอนเราอายุ 16 ซึ่งก็สิบกว่าปีมาแล้วเพราะพ่อแม่เราแยกทางกันคะ แล้วนับ
ตั้งแต่วันนั้นมาแม่เราก็ไม่ต้องมีปัญหาเกี่ยวกับพ่อเราต้องให้เสียสุขภาพจิตอีกเลย.
เจ้าที่มาเตือน.
เรื่องที่เราจะเล่านี้เกิดขึ้นกับแม่เราเมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีที่แล้ว แม่เล่าให้เราฟังตอนเราโตอีกทีนะคะ
ตอนนั้นตอนที่ครอบครัวเรายังอยู่กันครบก่อนที่พ่อกับแม่จะเลิกกัน สมาชิกในครอบครัวได้แก่ พ่อ แม่
แล้วก็เราซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียว ฐานะทางบ้านธรรมดาหาเช้ากินค่ำ พ่อทำงานโรงงานแฟ้มใส่เอกสาร
แม่เป็นช่างเย็บผ้า ตอนนั้นครอบครัวเราได้เช่าห้องเช่าอยู่แถว ถ.เพชรบุรี ซอยที่เช่าอยู่เค้าเรียกว่าซอย
สุเหร่า เพราะว่าปากซอยมีมัศยิดคนอิสลามตั้งอยู่ปากซอย ตึกแถวที่เราเช่าอยู่จะเป็นตึกแถวสี่ชั้น ชั้นหนึ่ง
ถึงชั้นสามแบ่งเป็นห้องชั้นละสามห้องให้เช่า ชั้นบนเป็นดาดฟ้า ห้องน้ำรวมมีสองห้อง คือที่ชั้นหนึ่งและ
ชั้นสอง ชั้นที่หนึ่งจะถูกกั้นเป็นห้องนอนห้องคนที่รับเช่าบ้านต่อจากเจ้าของบ้าน ถัดไปข้างในจะเป็น
บันไดทางขึ้นมีห้องน้ำอยู่ใต้บันได แล้วที่สำคัญจะมีศาลเจ้าที่คนจีนสีแดงๆแบบตั้งกับพื้นวางติดกับบันได
ปกติพ่อเราชอบดื่มเหล้ามาก ดื่มทีไรก็มามีเรื่องมีราวกับแม่ทุกที วันนั้นก็เหมือนทุกวันแต่ต่างกันแค่วันนั้น
แม่เราโมโหที่พ่อเราขี้เมาแล้วแม่ลงที่ใครไม่ได้เลยมานั่งบ่นที่หัวบันไดชั้นหนึ่ง ก็ตามประสาบ่นไปคำด่าต่างๆ
นาๆหลุดออกมาจากปากแม่เรา โดยที่แม่เราโมโหจนลืมคิดไปว่าแม่นั่งบ่นด่าอยู่ติดกับศาลเจ้าที่ หลังจากที่แม่
สงบสติอารมณ์แล้วก็ได้เดินกลับมาที่ห้องมาเย็บผ้าต่อ วันนั้นทั้งวันดำเนินผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจน
กระทั่งตกดึกทุกห้องปิดไฟนอนหมดแล้วรวมถึงห้องเรา แม่เราบอกว่าตอนนั้นกำลังจะเคลิ้มหลับ จู่ๆแม่ก็
เกิดอาการหายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรมาทับอก แม่พยายามดิ้นเท่าไหร่พยายามตะโกนปลุกพ่อเท่าไหร่แต่
ก็ไม่เป็นผล จนเมื่อความอึดอัดนั้นกดดันให้แม่เราลืมตาขึ้น สิ่งที่แม่เราเห็นก็คือลำขาขนาดใหญ่ของผู้ชาย
ผิวดำสนิทกับฝ่าเท้าข้างนึงที่เหยียบหน้าอกแม่เราอยู่ พอมองขึ้นไปเจอแต่ความมมืดแม่ไม่เห็นส่วนบนของผู้ชาย
คนนั้นที่แม่เห็นคือ เค้าใส่ผ้าเตี่ยวสีแดง ในขณะเดียวกันที่เท้าเหยียบอกแม่เรามือข้างนึงก็ชี้มาที่หน้าแม่เรา
แล้วพูดว่า "ทำไมมานั่งด่าผัวค้ำหัวกู ทำไมไม่เคารพกู อี....ชื่อแม่เรา" จากนั้นไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ก็เช้า
เช้าวันนั้นแม่เราตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเจ็บหน้าอกและรอยช้ำแม่เราจึงนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วหลังจากนั้น
ก็ได้ไปซื้อพวงมาลัยดอกไม้เพื่อมาไหว้ขอขมาท่านเจ้าที่พร้อมกับปัดกวาดทำความสะอาดศาลของท่านให้เรียบร้อย
หลังจากนั้นมาแม่เราก็ไม่เคยไปนั่งด่าพ่อเราที่หัวบันไดตรงศาลเจ้าที่อีกเลยคะ
ปล.เราย้ายออกมาจากตึกแถวนั้นตอนเราอายุ 16 ซึ่งก็สิบกว่าปีมาแล้วเพราะพ่อแม่เราแยกทางกันคะ แล้วนับ
ตั้งแต่วันนั้นมาแม่เราก็ไม่ต้องมีปัญหาเกี่ยวกับพ่อเราต้องให้เสียสุขภาพจิตอีกเลย.