เรายืมรหัสเพื่อนมาใช้นะคะ เพราะเราสมัครละทนรอการตรวจสอบไม่ไหว และบอกก่อนเลยว่านี่เป็นกระทู้แรกที่เขียน ถ้าผิดพลาดประการใด ไม่ว่าจะเป็นภาษา การใช้คำพูด อื่นๆก็ตามเป็นกระทู้ที่อยากแชร์ประสบการณ์ค่ะ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น เรื่องจริงยิ่งกว่านิยายอีกค่ะ
เพื่อไม่ให้เสียเวลาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ
>>เรากับแฟนเราคบกันมาเกือบ 2 ปีค่ะ อาจจะเป็นระยะเวลาสั้นๆของใครหลายคนแต่สำหรับเรามันมากพอที่เราจะรักผู้ชายคนนึงพอๆกับรักตัวเราเลย เราผูกพันธ์กับแฟนค่อนข้างมาก (สำหรับเรา) ระหว่างที่คบกันมาก็เหมือนคู่อื่นๆทั่วไปมีทะเลาะบ้างรักกันบ้าง ตอนที่เราตัดสินใจคบเพราะเราชอบคนที่ปรึกษาได้ ช่วงที่คบเดือนแรกๆรู้สึกได้ว่าเรารักกัน เราเชื่อใจและมั่นใจมาก เพราะเรากับเค้าต่างมีคนคุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่เคยมีแฟนมาเป็นปีๆ แล้วเราต่างเลือกกันและกัน เค้าดูรักเรามาก แต่ชีวิตไม่เคยสวยหรูค่ะ
เราคบได้ประมาณ 3 เดือน แฟนเราพึ่งเข้าทำงานค่ะ เราก็ดีใจจะได้มีอนาคตที่ดี เรากับแฟนจะไม่คุยโทรศัพท์กันค่ะ ไม่มีช่วงโปรโมชั่นอะไร แต่เราจะคุยไลน์กัน ไปไหนทำอะไรก็ไลน์บอกตลอด เค้าเป็นคนเริ่มบอกตลอดก่อน หลังๆเราก็ชินกับแบบนี้
มีวันนึงเราไปหาแฟนที่บ้านค่ะ แล้วแฟนเรานั่งเล่นคอม เราก็นั่งข้างหลังเค้าอยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงไลน์มา ประมาณว่าคิดถึง ทำอะไร ถึงบ้านยัง เราก็เอาและ เห้อ!!!! มือสั่นค่ะ เราก็ถามว่าเป็นใครทำไมต้องคุยเล่นขนาดนี้ เค้าบอกเราว่าพี่ที่ทำงานมาชอบ เป็นหลานเจ้าของบริษัท (เราเคยบอกว่าเรื่องเดียวที่เรารับไม่ได้คือเรื่องนี้ มีคนอื่น ถ้าคุณมีก็ถือว่าคุณไม่รักเราแล้ว เราเคยคุยกันก่อนคบ)
เค้าก็เหมือนจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่การที่มาคุยกันแบบนี้ทำงานด้วยกันเจอหน้ากันมากกว่าเราอีก เราขออ่านไลน์ค่ะ เค้าก็ให้อ่าน เราอ่านไปมือสั่นไป ร้องไห้เลยค่ะ สิ่งที่คุยกันเรา ว่าพอๆเราคุยกับเค้าเลย และนี่ก็เป็น”ครั้งแรก” ที่คบกันละ “เค้าทำลายความเชื่อใจเราค่ะ “
แฟน : อธิบายว่าไม่ได้คิดอะไรตอนแรกเราก็เสียใจ (แต่ด้วยความที่อืมเอาก็เอาวะ ก็ให้อภัย)
เรา : ถ้ามีอีก จบนะ
แฟน : รับปากบอกรักเราคนเดียว
เรา : ก็บอกไปว่า ไปชวนผู้หญิงคนนั้นมากินข้าวด้วยกันสิ ถ้าไม่มีอะไร
ผู้หญิงคนนี้ชื่อ อักษรย่อ ฟ เรานี้อยากจะบอกชื่อเลยด้วยซ้ำ แฟนเราก็ไม่ชวนค่ะ พอหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไร แต่พอทำงานได้สักพัก ประมาณ2เดือนได้ ฟ จะลาออกจากงานมีการชวนกันไปเที่ยวเสม็ดค่ะ เชื่อค่ะว่าผู้หญิงทุกคนก็ไม่อยากให้ไปต่อใหไปกันหลายคน เพราะก็มีประเด็นอยู่ แฟนเราไม่ได้มาขอเราไปนะคะ แค่มาบอกว่าจะไป เราก็ขอไม่ไปได้มั้ย เราไม่สบายใจก็ทะเลาะกันค่ะ เพราะเค้ายืนยันว่าจะไป เราก็ร้องไห้อีกตามเคย
>>เราต้องบอกก่อนเลยว่าแฟนเราไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดค่ะ ไม่เคยมารับมาส่งเรา ติดเกม ไม่รักษาคำพูด ผิดกับเรื่องเดิมๆ เรางอลเค้าก็ไม่ค่อยง้อเรา ตั้งแต่คบแรกๆ พอทะเลาะกันเค้าก็จะไปนอน เราก็นอนไม่หลับอยู่คนเดียว หรืออาจเป็นเพราะเค้าไม่รักเรารึป่าว แต่เราก็รักไปแล้วค่ะ ด้วยความดีไม่กี่อย่าง ด้วยการมองข้ามความผิดพลาดในหลายๆเรื่อง กับการให้อภัยครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตปกติ ผ่านอุปสรรคมาด้วยกัน และเรากับแฟนก็รักกันมากขึ้นค่ะ เริ่มติดกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แรกๆเราเคยถามเค้าไม่ไปไหนกับเพื่อนบ้างหรอ แฟนเราบอกไม่อะ ไม่รุไปไหน(แฟนเราเพื่อนน้อยค่ะ น้อยมาก) ส่วนเราเพื่อนเยอะแต่ด้วยความเกรงใจและก็ติดแฟนทำให้เรา ไม่ค่อยได้ไปกับเพื่อน เพราะเวลาเราไปที่ใหม่ กินอะไรอร่อยๆ เราอยากให้เค้าได้ทำในสิ่งที่เราทำด้วยค่ะ
ก็เริ่มชินกับการเป็นปาท่องโก๋ และมันทำให้เราผูกพันธ์มากขึ้นเรื่อยๆค่ะ เพราะทุกวันเราจะมีแต่เค้า ตอนเย็นถ้าวันไหนว่างเราจะทำกับข้าวให้เค้ากินค่ะ ถ้าอย่างวันอาทิตย์เราก็จะไปรีดผ้าให้ที่บ้านแฟนเรา และแฟนเราก็เริ่มเป็นง้อยค่ะ เวลาแฟนเราอยากกินอะไรเราจะรีบหามาให้เค้ากิน ไม่ก็ชวนไปกินด้วยกัน อยากดูหนังเราก็ไปดูด้วย ถึงจะเป็นหนังแนวที่เราไม่ชอบเลยก็ตาม ส่วนเวลาเราอยากทำอะไร รอค่ะ มีแต่คำว่า “รอ” รอจนบ้างครั้งเราก็ไปกับเพื่อน อยากกินจนหายอยากกิน เราน้อยใจเค้าบ่อยมาก คนรอบข้างที่ไม่ใช่เราและครอบครัวแฟน แฟนเรามันจะเชื่อจะฟังมาก จะช่วยเหลือเต็มที่ แต่กับเราไม่ค่ะ เราเข้าใจค่ะว่าเราดูแลตัวเองได้ ทำทุกอย่างโดยไม่ต้องมีเค้าได้ แต่บางครั้งในเมื่อเรามีเค้า เราก็อยากให้เป็นแฟนของเราไม่ใช่คนอื่นมาทำให้
>>ปัญหาเริ่มเกิดค่ะ คนเรายิ่งคบกันนานก็เริ่มอยากมีอนาคตที่ดีค่ะ ไม่มีใครอยากเริ่มใหม่ไปตลอด ใครๆพอคบมาก็อยากให้เป็นคนสุดท้ายทั้งนั้น อยู่ๆแฟนเราก็อยากย้ายงานค่ะ เราก็ไม่ขัดอะไรแต่ก็ถามเหตุผลว่าทำไม ถึงอยากย้าย ก็ได้งานใหม่สมใจแฟนเรา แฟนเราบอกอยากทำงานประมาณนี้ค่ะ เราก็โอเคร ตามใจเพราะเป็นชีวิตเค้า เราได้แต่อยู่ข้างๆมองดูอนาคตแฟนเรา
เราขอเล่าย้อนนิดนึงค่ะตอนคบประมาณ 2-3 เดือนแรก เราก็แบบตื่นเต้นค่ะ ก็นับวันครบรอบ เราก็จะทักไลน์หาแฟน ครบรอบกี่เดือน แฟนเราก้บ่นมาประมาณว่าจะมานับอะไรทุกเดือน ถ้าเป็น 1 ปี 2 ปี ก็ว่าไปอย่าง เราเซงมากโอเครไม่นับก็ไม่นับ ก็คบไปเรื่อยๆ พอใกล้ครบรอบ 1 ปี เราคิดว่าวันนี้มันต้องดีมากแน่ๆ เรากับแฟนนัดกันไปกินไอติม ร้านที่เรากะแฟนชอบไปค่ะ
แล้วพอใกล้เวลานัด อยู่ๆทักไลน์มาค่ะ วันนี้กลับดึกนะ เราถามกี่โมงเรารอ บอกไม่รุ ซึ่งเราเบื่อมาก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกกับการผิดนัด เราร้องไห้เพราะเราหวังว่ามันจะดีมาก แต่กลับไม่เลย 1 ปีมีครั้งเดียวละมันผ่านไปแล้วแย่มาก ไม่ใช่เราไม่เบื่อ ไม่เสียใจกับการกระทำของแฟนเรา แต่เพราะเรารักเค้ามาก เรายอมให้อภัยและมองข้ามมันไปแล้วก็เริ่มมีปัญหากันมาเรื่อยๆเรื่องงานเค้า ไม่ใช่เราไม่เข้าใจงานเค้าค่ะ แต่เราไม่เคยได้คำอธิบายอะไรจากแฟนเราเลย พอทะเลาะกัน เค้าก็ง้อบ้างพอเราโอเคร ก็มองข้ามกันมาตลอดตั้งแต่คบมา แต่คือก็เคยคุยว่าคบกันมาขนาดนี้รับกันไม่ได้เลิกกันไปนานแล้ว
โดยแฟนบอกเลิก เพราะไปบอกผัวกิ๊ก ว่ามันแอบคบกัน
เพื่อไม่ให้เสียเวลาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ
>>เรากับแฟนเราคบกันมาเกือบ 2 ปีค่ะ อาจจะเป็นระยะเวลาสั้นๆของใครหลายคนแต่สำหรับเรามันมากพอที่เราจะรักผู้ชายคนนึงพอๆกับรักตัวเราเลย เราผูกพันธ์กับแฟนค่อนข้างมาก (สำหรับเรา) ระหว่างที่คบกันมาก็เหมือนคู่อื่นๆทั่วไปมีทะเลาะบ้างรักกันบ้าง ตอนที่เราตัดสินใจคบเพราะเราชอบคนที่ปรึกษาได้ ช่วงที่คบเดือนแรกๆรู้สึกได้ว่าเรารักกัน เราเชื่อใจและมั่นใจมาก เพราะเรากับเค้าต่างมีคนคุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่เคยมีแฟนมาเป็นปีๆ แล้วเราต่างเลือกกันและกัน เค้าดูรักเรามาก แต่ชีวิตไม่เคยสวยหรูค่ะ
เราคบได้ประมาณ 3 เดือน แฟนเราพึ่งเข้าทำงานค่ะ เราก็ดีใจจะได้มีอนาคตที่ดี เรากับแฟนจะไม่คุยโทรศัพท์กันค่ะ ไม่มีช่วงโปรโมชั่นอะไร แต่เราจะคุยไลน์กัน ไปไหนทำอะไรก็ไลน์บอกตลอด เค้าเป็นคนเริ่มบอกตลอดก่อน หลังๆเราก็ชินกับแบบนี้
มีวันนึงเราไปหาแฟนที่บ้านค่ะ แล้วแฟนเรานั่งเล่นคอม เราก็นั่งข้างหลังเค้าอยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงไลน์มา ประมาณว่าคิดถึง ทำอะไร ถึงบ้านยัง เราก็เอาและ เห้อ!!!! มือสั่นค่ะ เราก็ถามว่าเป็นใครทำไมต้องคุยเล่นขนาดนี้ เค้าบอกเราว่าพี่ที่ทำงานมาชอบ เป็นหลานเจ้าของบริษัท (เราเคยบอกว่าเรื่องเดียวที่เรารับไม่ได้คือเรื่องนี้ มีคนอื่น ถ้าคุณมีก็ถือว่าคุณไม่รักเราแล้ว เราเคยคุยกันก่อนคบ)
เค้าก็เหมือนจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่การที่มาคุยกันแบบนี้ทำงานด้วยกันเจอหน้ากันมากกว่าเราอีก เราขออ่านไลน์ค่ะ เค้าก็ให้อ่าน เราอ่านไปมือสั่นไป ร้องไห้เลยค่ะ สิ่งที่คุยกันเรา ว่าพอๆเราคุยกับเค้าเลย และนี่ก็เป็น”ครั้งแรก” ที่คบกันละ “เค้าทำลายความเชื่อใจเราค่ะ “
แฟน : อธิบายว่าไม่ได้คิดอะไรตอนแรกเราก็เสียใจ (แต่ด้วยความที่อืมเอาก็เอาวะ ก็ให้อภัย)
เรา : ถ้ามีอีก จบนะ
แฟน : รับปากบอกรักเราคนเดียว
เรา : ก็บอกไปว่า ไปชวนผู้หญิงคนนั้นมากินข้าวด้วยกันสิ ถ้าไม่มีอะไร
ผู้หญิงคนนี้ชื่อ อักษรย่อ ฟ เรานี้อยากจะบอกชื่อเลยด้วยซ้ำ แฟนเราก็ไม่ชวนค่ะ พอหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไร แต่พอทำงานได้สักพัก ประมาณ2เดือนได้ ฟ จะลาออกจากงานมีการชวนกันไปเที่ยวเสม็ดค่ะ เชื่อค่ะว่าผู้หญิงทุกคนก็ไม่อยากให้ไปต่อใหไปกันหลายคน เพราะก็มีประเด็นอยู่ แฟนเราไม่ได้มาขอเราไปนะคะ แค่มาบอกว่าจะไป เราก็ขอไม่ไปได้มั้ย เราไม่สบายใจก็ทะเลาะกันค่ะ เพราะเค้ายืนยันว่าจะไป เราก็ร้องไห้อีกตามเคย
>>เราต้องบอกก่อนเลยว่าแฟนเราไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดค่ะ ไม่เคยมารับมาส่งเรา ติดเกม ไม่รักษาคำพูด ผิดกับเรื่องเดิมๆ เรางอลเค้าก็ไม่ค่อยง้อเรา ตั้งแต่คบแรกๆ พอทะเลาะกันเค้าก็จะไปนอน เราก็นอนไม่หลับอยู่คนเดียว หรืออาจเป็นเพราะเค้าไม่รักเรารึป่าว แต่เราก็รักไปแล้วค่ะ ด้วยความดีไม่กี่อย่าง ด้วยการมองข้ามความผิดพลาดในหลายๆเรื่อง กับการให้อภัยครั้งแล้วครั้งเล่า
หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตปกติ ผ่านอุปสรรคมาด้วยกัน และเรากับแฟนก็รักกันมากขึ้นค่ะ เริ่มติดกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แรกๆเราเคยถามเค้าไม่ไปไหนกับเพื่อนบ้างหรอ แฟนเราบอกไม่อะ ไม่รุไปไหน(แฟนเราเพื่อนน้อยค่ะ น้อยมาก) ส่วนเราเพื่อนเยอะแต่ด้วยความเกรงใจและก็ติดแฟนทำให้เรา ไม่ค่อยได้ไปกับเพื่อน เพราะเวลาเราไปที่ใหม่ กินอะไรอร่อยๆ เราอยากให้เค้าได้ทำในสิ่งที่เราทำด้วยค่ะ
ก็เริ่มชินกับการเป็นปาท่องโก๋ และมันทำให้เราผูกพันธ์มากขึ้นเรื่อยๆค่ะ เพราะทุกวันเราจะมีแต่เค้า ตอนเย็นถ้าวันไหนว่างเราจะทำกับข้าวให้เค้ากินค่ะ ถ้าอย่างวันอาทิตย์เราก็จะไปรีดผ้าให้ที่บ้านแฟนเรา และแฟนเราก็เริ่มเป็นง้อยค่ะ เวลาแฟนเราอยากกินอะไรเราจะรีบหามาให้เค้ากิน ไม่ก็ชวนไปกินด้วยกัน อยากดูหนังเราก็ไปดูด้วย ถึงจะเป็นหนังแนวที่เราไม่ชอบเลยก็ตาม ส่วนเวลาเราอยากทำอะไร รอค่ะ มีแต่คำว่า “รอ” รอจนบ้างครั้งเราก็ไปกับเพื่อน อยากกินจนหายอยากกิน เราน้อยใจเค้าบ่อยมาก คนรอบข้างที่ไม่ใช่เราและครอบครัวแฟน แฟนเรามันจะเชื่อจะฟังมาก จะช่วยเหลือเต็มที่ แต่กับเราไม่ค่ะ เราเข้าใจค่ะว่าเราดูแลตัวเองได้ ทำทุกอย่างโดยไม่ต้องมีเค้าได้ แต่บางครั้งในเมื่อเรามีเค้า เราก็อยากให้เป็นแฟนของเราไม่ใช่คนอื่นมาทำให้
>>ปัญหาเริ่มเกิดค่ะ คนเรายิ่งคบกันนานก็เริ่มอยากมีอนาคตที่ดีค่ะ ไม่มีใครอยากเริ่มใหม่ไปตลอด ใครๆพอคบมาก็อยากให้เป็นคนสุดท้ายทั้งนั้น อยู่ๆแฟนเราก็อยากย้ายงานค่ะ เราก็ไม่ขัดอะไรแต่ก็ถามเหตุผลว่าทำไม ถึงอยากย้าย ก็ได้งานใหม่สมใจแฟนเรา แฟนเราบอกอยากทำงานประมาณนี้ค่ะ เราก็โอเคร ตามใจเพราะเป็นชีวิตเค้า เราได้แต่อยู่ข้างๆมองดูอนาคตแฟนเรา
เราขอเล่าย้อนนิดนึงค่ะตอนคบประมาณ 2-3 เดือนแรก เราก็แบบตื่นเต้นค่ะ ก็นับวันครบรอบ เราก็จะทักไลน์หาแฟน ครบรอบกี่เดือน แฟนเราก้บ่นมาประมาณว่าจะมานับอะไรทุกเดือน ถ้าเป็น 1 ปี 2 ปี ก็ว่าไปอย่าง เราเซงมากโอเครไม่นับก็ไม่นับ ก็คบไปเรื่อยๆ พอใกล้ครบรอบ 1 ปี เราคิดว่าวันนี้มันต้องดีมากแน่ๆ เรากับแฟนนัดกันไปกินไอติม ร้านที่เรากะแฟนชอบไปค่ะ
แล้วพอใกล้เวลานัด อยู่ๆทักไลน์มาค่ะ วันนี้กลับดึกนะ เราถามกี่โมงเรารอ บอกไม่รุ ซึ่งเราเบื่อมาก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกกับการผิดนัด เราร้องไห้เพราะเราหวังว่ามันจะดีมาก แต่กลับไม่เลย 1 ปีมีครั้งเดียวละมันผ่านไปแล้วแย่มาก ไม่ใช่เราไม่เบื่อ ไม่เสียใจกับการกระทำของแฟนเรา แต่เพราะเรารักเค้ามาก เรายอมให้อภัยและมองข้ามมันไปแล้วก็เริ่มมีปัญหากันมาเรื่อยๆเรื่องงานเค้า ไม่ใช่เราไม่เข้าใจงานเค้าค่ะ แต่เราไม่เคยได้คำอธิบายอะไรจากแฟนเราเลย พอทะเลาะกัน เค้าก็ง้อบ้างพอเราโอเคร ก็มองข้ามกันมาตลอดตั้งแต่คบมา แต่คือก็เคยคุยว่าคบกันมาขนาดนี้รับกันไม่ได้เลิกกันไปนานแล้ว