เราคบกับแฟนมา 5 ปี คบกันตั้งแต่ ปี 1 จนตอนนี้เรียน ป.โท (เมืองนอก) ด้วยกัน
ตั้งแต่คบกันมา เขาไม่มีความเป็นผู้นำเลย เราต้องแก้ไขปัญหาให้เขาทุกอย่าง เขาจะไม่ชอบตัดสินใจ เป็นคนมึนๆเฉื่อยๆ (บางครั้งก็ซื้อบื่อ) เราเลยต้องเป็นผู้นำแทนเขา ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะเป็นคนร้องไห้ตลอด เราก็ต้องปลอบเขา แทนที่เขาจตะปลอบเรา

ก่อนที่มาเรียนต่อ ป.โท เขาจะไปอีกประเทศหนึ่ง เราก็จะไปอีกประเทศหนึ่ง แต่อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนใจมาเรียนประเทศเดียวกับเรา
เราต้องดำเนินเรื่องทุกอย่างให้เขา ทั้งติดต่อมหาลัย ตั๋วเครื่องบิน หาบ้าน เตรียมของทุกอย่าง

พอมาอยู่ที่เมืองนอก นิสัยเขาก็ยังเหมือนเดิม เฉื่อยมาก เราก็ต้องเป็นคนกระตุ้นเขาตลอด เขาไม่เคยชวนเราไปไหนเลย เพราะเขาบอกไม่รู้จะไปไหน เราต้องเป็นคนชวนเขาตลอด

จนบางครั้งเรารู้สึกเรา เราเหนื่อย เหมือนมีลูกชาย แทนที่เขาจะมาดูแลเรา เราต้องดูแลเขาทุกอย่าง

ก่อนหน้านี้เรามีแฟนเป็นรุ่นพี่ อายุมากกว่า เขาดูเราทุกอย่าง แต่เราก็เลิกกับเขาเพราะเขามีคนใหม่

แต่แฟนคนปัจจุบันของเรา เขาดีทุกอย่างไม่เคยนอกใจ แต่ เขามีปัญหาเรื่องเดียวคือ ภาวะการเป็นผู้นำ ซึ่งมันทำให้เราเหนื่อย เบื่อ
บางครั้งเราก็คิดในแง่ดีว่า เขาเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่โอ๋มาก ไม่ปล่อยให้ทำอะไร ทุกอย่างแม่เขาจะจัดการทำให้หมด

แต่บางครั้งเราก็คิดว่า โตแล้วน่ะ เรียนป.โทแล้ว น่าจะมีความคิดเป็นผู้นำบ้าง

ปัญหานี้ทำให้เราเริ่มคิดว่า ถ้าในอนาคตแต่งงานกันไป เขาก็ยังจะทำนิสัยแบบเดิม เราก็กลายเป็นผู้นำครอบครัวแทนเขา

ตอนนี้มีคนต่างชาติเขามาจีบเรา แต่เราก็ไม่อยากยุ่งด้วย เพราะเราคิดว่าแฟนเราเขาไม่ได้มีความผิดอะไร เราไม่อยากนอกใจ

แต่คนต่างชาติคนนี้ ก็อายุเท่าแฟนเรา มึความเป็นผู้นำ เวลาคุยเรา เรารู้สึกได้ว่า เขาสามารถปกป้องเราได้
ซึ่งแตกต่างจาก แฟนเราที่เราต้องปกป้องเขา

อยากทราบความคิดเห็นทั้ง ผู้ชาย และ ผู้หญิง ว่า เราควรจะทำอย่างไรกับปัญหานี้ ถ้าแต่งงานกันไปจะเป็นปัญหาไหม ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้าง ?