เหตุที่มาตั้งกระทู้ ไม่ใช่ไม่รักสามีนะคะ รักมาก รักที่สุดค่ะ

เราแต่งงานมาได้ 4 เดือนแล้วค่ะ ก่อนแต่งคบกับสามีมา 2 ปี ค่ะ
เราเป็น เออี ของบริษัทมหาชนแห่งหนึง งานหลักส่วนใหญ่ขับรถหาลูกค้าในกรุงเทพ
บางวันก้อนั่งสรุปงานที่ออฟฟิต พอแต่งงาน จากเดิมเราขับรถไปกลับออฟฟิต 60 โล
ก้ขยับมาเป็นเกือบร้อยโล ยังไม่รวมขับไปหาลูกค้า สำหรับเราสบายๆค่ะ
มีบ้างบางวันที่เหนื่อยหน่ายเพราะรถติด แต่ก้ยังไม่มีแพลนเปลี่ยนงาน หรือ ลาออก ค่ะ

ส่วนแฟน ทำงาน ที่ อบต แถวบ้าน งานเรื่อย ๆ เฉื่อยๆ ค่ะ ที่ทำงานใกล้บ้านมาก
ขี่จักรยานไปแค่สามนาทีก็ถึง (ส่วนตัวแฟนก้มีรถค่ะ) สังคมการทำงานมีแต่ป้าสูงวัย ขี้เม้าท์ ขี้นินทา
และเลียเพื่อตำแหน่งหน้าที่การงานและเงินเดือน ส่วนตัวเราไม่ชอบสังคมแบบนี้ แฟนก้ไม่ชอบ
แต่ก้ต่างคนต่างทำงานค่ะ มีบ้างที่เรามีโอกาสไปร่วมงานที่ทาง อบต จัดขึ้น เช่นงานวันพ่อ หรือจัดทริปไปเท่วสำหรับลูกบ้าน

ประเด็นคือ สามีเป็นคนซื่อ ซื่อเกินไป จนรู้สึกถึงความไม่เป็นผู้นำ ตัดสินใจอะไรไม่ได้
คือเราหงุดหงิดมากเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน แม้กระทั่งจะกินอะไร เราถามว่าอยากกินอะไร สามีจะแล้วแต่ ตลอดๆๆ
หลายครั้งที่ทะเลาะกันเพราะที่ตัดสินใจอะไรไม่ได้ คือช้ามาก บางครั้งเราต้องตัดสินใจเอง ทำอะไรเองคนเดียวโดยที่เค้าก็ อืมๆๆ ตามนั้น เห็นด้วย
แต่ใจเราไม่ได้อยากได้คำตอบแบบนี้ เราอยากแชร์กัน อยากรู้เทอคิดยังไง เทอเห็นยังไงมากกว่า ไม่ใช่ตามเราซะหมด

หรือสังคมที่ทำงานเราต่าง เราอยู่กับการแข่งขันตลอด ต้องคิด ต้องตัดสินใจเฉพาะหน้าเองตลอด
แต่งานของสามีเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ไม่ต้องแข่งขัน ไม่ต้องสู้ใคร เช้าชามเยนชาม

เรารู้สึกเราเปนคนบ้าอ่ะ ทำไรเอง คิดเอง คือไม่ต้องถามสามีหรอก คำตอบที่ได้คือ คิดเหมือนเราแหละ

สามี หรือ แฟน ใครเป็นแบบนี้บ้าง จะใช้วิธีอะไรกระตุ้นเค้าให้เป็นผู้นำได้บ้างงงง