ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ
โดยส่วนตัวผมมีงานทำและมีเงินใช้ มีบ้านอยู่ มีรถขับ มีแมวอยู่ตัวนึง ผมเป็นคนรักความเป็นส่วนตัวถึงที่สุด มาตั้งแต่เด็กจนโตจนถึงตอนนี้ ผมชอบใช้อยู่ชีวิตคนเดียวบวกรักแมว สมาชิกครอบครัวในบ้านผมมีอยู่ 1 คน 1 ตัว และปลาที่ผมเลี้ยงไว้ในตู้กระจก เพื่อทรมานมันเล่นแก้เซ็ง ถึงแม้จะมีผมที่เป็นมนุษย์คนเดียวอยู่ในบ้าน แต่ผมก็ล็อกประตูหน้าต่างตลอดเวลา สมมุติว่า....ผมเข้าห้องน้ำเสร็จผมออกจากห้องน้ำผมก็ล็อกประตู คือจะเข้าจะออกผมล็อกหมดอ่ะ
ที่นี้มาเข้าเรื่องกันครับ.....
ผมไม่มีครอบครัวเพราะว่า......พ่อแม่ผมแยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่ ทิ้งผมให้อยู่กับตา-ยาย และบางทีผมก็ไปอยู่กับปู่-ย่าผม แต่พ่อ-แม่ ก็ยังส่งเงินให้ผมใช้ทุกเดือน ค่ากินค่าเรียนค่าขนมค่าอยู่ค่าเที่ยว ยังถือว่าพ่อ-แม่ผมยังคงมีความรับผิดชอบอยู่..... แต่ผมก็มีปัญหากับตา-ยายและปู่-ย่า ซึ่งผมไม่ขออธิบายล่ะกัน...
พอผมเรียนจบมีงานทำ ผมก็ตัดขาดกับทุกๆคนในครอบครัว สร้างจุดยืนของตนเอง สถานะความเป็นอยู่ของผมก็คงที่..... เนื่องจากสภาวะทางครอบครัวที่ผมเคยผ่านมา....ทำให้ผมเป็นคนเย่อหยิ่งจองหองและเห็นแก่ตัวแบบสุดๆ  ไม่เคยขอให้ใครช่วยและไม่ต้องการใครในชีวิต....ไม่เคยมีเพื่อนไม่เคยมีแฟน คนที่ผมรู้จักและคบด้วย คือคนที่มีประโยชน์ต่อผมเท่านั้น
ผมขยันทำงานทุกวันเก็บเงินเก่งใช้เงินเป็น....ผมก็คิดซะว่าผมใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆทุกวันนี้ผมก็รอเวลาตาย....คือถ้าใครเอาปืนมาจ่อหัวผมนี่....ผมยินดีให้มันยิงเลยครับ ผมก็ขยันหาเรื่องคนบ่อยๆน่ะ สถานที่ในกรุงเทพที่ใครว่ามันอันตรายผมก็ลองไปหลายหน ผมเคยชกต่อยกระทืบคนใช้มีดแทงชักปืนยิงมาหมดล่ะ แต่ยังไม่เคยเจอของจริงซะที อุบัติเหตุเฉียดตายก็เคยประสบมาแล้วแต่ผมก็รอดมาได้...
นี่ผมก็ลองคิดเล่นๆว่าถ้าเกิดมีใครมาฆ่าแมวตาย ผมคงตามฆ่ามันทั้งโคตร 55555+ เหมือนในหนังที่ผมชอบ....
เพราะแมวนี่ล่ะที่ทำให้ผมรู้สึกดีกับชีวิตตัวเอง....เอาเป็นว่าผมขอมาแชร์ชีวิตส่วนตัวของผมน่ะครับ
ใครมีความคิดเห็นอะไรก็มาคอมเม้นกันได้ครับ หรือมาแชร์ชีวิตส่วนตัวก็ดีครับ
ป.ล.ผมขอดักเกรียนว่า อย่าส.ใส่เกือกมากวนน่ะครับ ขอบคุณมาก.....