เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน เรากลับไปบ้านไปเลี้ยงงานเกษียณ เราพาแฟนไปพบญาติ แต่ช่วงนั้นงานกำลังยุ่ง
เราได้แต่สวัสดีและพาเขาสวัสดีด้วย แต่ลืมที่จะแนะนำตัวเขากับผู้ใหญ่แบบเป็นทางการ เก็บของ นั่งหาอะไรกิน
แล้วก็ร่วมงานกันตามปกติ  ตลอด 4 วันที่กลับไปบ้านญาติ
ไม่มีใครถามสารทุกข์สุกดิบ อะไรกับเรา ทักทายกันเพียงแค่ผิวเผิน นั่งคุยกันก็คุยกันเรื่องทั่วไป เราก็จะเดินไปบ้านนู้นบ้างบ้านนี้บ้าง
แต่ทุกคนก็ดูเฉยๆ ต่างคน ก็คุยเรื่องทำบุญบ้าง คุยจุกจิกทั่วไป เราก็นั่งฟัง กับญาติรุ่นเดืยวก็ต่างคนต่างเงียบ ไม่ได้สนิทกันเหมือนเด็กๆ
ตัวเราก็ไม่ได้กลับมาที่นี่บ่อย ไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟส ไม่ได้คุยกันระหว่างที่ไม่เจอ
พอขากลับ เราคุยกันกับแฟน ตัวแฟนบอกเรารู้สึกแปลก เวลาเขาไปบ้านญาติกับเพื่อน ก็ดูญาติๆถามไถ่ดูคิดถึงเพื่อนดี เฮฮาดี
แต่กับเราที่เขาเห็นเวลาอยู่กับญาติดูไม่ใช่เลย เหมือนแขกมาร่วมงานเฉยๆ ดูลอยๆอยู่ในบ้าน(อันนี้เราคิดเอง)
แล้วเราก็ดันลืมแนะนำเขาให้ญาติๆรู้จัก ทุกคนก็ไม่ได้ถามว่าคือใคร  แต่แฟนก็ทำตัวได้ปกติมาก ช่วยงานตลอด
ทุกคนก็คุยด้วยดี แล้วรู้ว่าเป็นแฟนเรา  มีแต่เราที่เป็นญาติแท้ๆแต่รู้สึกประหม่ามาก พยายามจะช่วยงาน หาอะไรทำจะได้ไม่รู้สึกว่าง
เราคิดว่าถ้าตัวเองเป็นแบบนี้หนักๆเข้าคงไม่ดีแน่ เพราะเราก็อยากเข้าสังคมเป็น

ดูในด้านอื่น ความสัมพันธ์ของเรากับคนในครอบครัวค่อนข้างปกติ กับเพื่อนสมัยเรียนที่คบกันมาสิบกว่าปีก็ยังคบกันอยู่
แต่กับเพื่อนที่ทำงาน เราไม่มีเพื่อนที่สนิท พอเที่ยงก็กินข้าวกับคนในแผนก แล้วก็ทำงาน เลิกงานเรากลับบ้าน เป็นไปแบบเรียบง่ายมากๆ
ไม่ค่อยมีอะไรน่าจดจำ ทุกคนในที่ทำงานเรา ก็รู้สึกได้ว่าเป็นไปแบบเฉยๆหรือไม่ก็ทางลบ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็จะไม่คุย
เราเป็นคนที่เงียบมากจนคนรอบข้างอึดอัด ดูเป็นคนเครียดๆ
แฟนบอกเราเป็นคนดูขี้กลัว ไม่กล้าตัดสินใจ ดูนิ่งมาก เราก็พยายามที่จะปรับปรุง แต่ตัวเองรู้สึกยากจังค่ะ
พยายามจะดูคนนู้นคนนี้คุยเวลาที่เขาคุย  แต่เราทำไม่ได้
ตอนเด็กเราเป็นคนที่คุยเก่ง ร่าเริงมากค่ะ แต่พอช่วงวัยรุ่นเรามีปัญหาทางครอบครัว ทำให้เรารู้สึกไม่อยากจะคุยกับใคร
เพราะไม่มีเรื่องจะคุย ในหัวคิดแต่ปัญหาที่บ้านตลอด
แต่ทุกวันนี้โตขึ้นปัญหาที่เคยมีหายไป แต่สิ่งที่ยังอยู่คือบุคลิกที่เงียบดูเครียดตลอดๆไม่สดใส  
เรารู้ตัวปัญหาของตัวเองอยู่บ้าง แต่ยังหาวิธีแก้ไขไม่ได้เหมือนกันค่ะ เราก็แค่อยากปรับบุคลิกภาพของตัวเอง
อยากเข้าสังคมได้ ไม่รู้สึกแปลกแยกจากคนอื่น เพราะถ้ามันดีขึ้นก็น่าจะช่วยอะไรได้หลายๆเรื่องอ่ะค่ะ