แล้วเขาก็โกรธ จนถึงที่สุด เขาระเบิด ชกลงไปที่ท้องของเธอ
เธอร้องด้วยเสียงที่ อึดอัด แน่น จุก
...เขาลุกขึ้น...
เธอตัวงอ เบี่ยงไปขวา หดตัวด้วยอาการจุก
เสียงร้องที่ไร้..เสียงออกมา มือเธอจับแน่นตรงที่ท้อง
น้ำตาไหลลงเป็นสาย
“ไปตายซ่ะไป”...เสียงสุดท้าย ที่เธอได้ยิน จากคนที่เธอรัก
เธอยังจุก เอียงตัวไปซ้าย-ขวา มือกุมท้อง ขดคู้
ร้องแต่ไร้เสียง มันอัดแน่นอยู่ตรงช่วงลำคอ
#^อืดดด..เออออ++.......เธอร้องไม่หยุด
จนคลายตัว แล้วนอนนิ่ง ตามองไปยังสายลมที่หน้าต่าง
ม่านยังปลิวไหว เบาๆ ให้รับรู้ยังมีสิ่ง เคลื่อนไหว
ดวงตาแดงก่ำคู่นั้น เริ่มเหม่อลอย
เวลาผ่านไป....เปลือกตาเริ่มอ่อนล้า ค่อยๆปิดตัวลง ปิดลง ปิดลง....จนเธอหลับไป.........
ณ.ขุมภพนรกอเวจี
ปล่องลำแสงข้ามภพ ทะยานขึ้นจากนรกอเวจี เหล่า6เทพนำมันออกมาได้ “กระบอกกักวิญญาณ” วันวิสา
แสงทะยานอย่างรวดเร็ว ผ่านห้วงเวลาที่มืดมิด จุดหมายของเขา คือ..ศาลพิพากษาดวงชะตาชีวิต “สุรญาตจักรวาล”
แสงข้ามภพทอดยาวเป็นเส้นโค้ง.....ยาว และหายวับในบัดดล
เหล่า6เทพกุมกระบอกกักวิญญาณ
บัดนั้น แรงสั่นสะเทือนก็เขย่า เกิดเป็นแสงจ้าลูกใหญ่มหาศาล
พวกเขาถูกกระแทกเข้าอย่างจัง เมื่อมีลำแสงวิ่งด้วยความเร็วเข้าปะทะปล่องแสงข้ามภพ เขาโดนชนด้วยธารกระแสอเวจี ซึ่งเป็นพวกมารวิญญาณ ตามมาชิงกระบอกกักวิญญาณคืน
แรงปะทะทำให้กระบอกกักวิญญาณ วันวิสา หลุดออกจากเหล่าเทพ ล่องลอย สโลโมชั่น ในความเร็วของห้วงมิติกระบอกกักวิญญาณตกลงไป เข้าเส้นเปลี่ยนผ่านภพ
ตกลงสู่......โลกมนุษย์
ณ.ขุมภพโลก
โลกปัจจุบันหากไม่กล่าวถึงบุคคลแห่งปีก็ไม่ได้
ชื่อของเขาคือ ดุยวินเทจ เจ้าของอัลบัมเพลงที่ได้รับการยกย่องว่า เป็นบทเพลงและอัลบัมเพลงที่ยอดเยี่ยมที่สุดในยุคนี้
บุคคลผู้แต่งเพลงด้วยจิตวิญญาณ ตัวตนที่ลึกซึ้ง มีเพียงใจเท่านั้นที่สามารถรับรู้ได้ว่า มันคือเสียงสวรรค์ เสียงปลดปล่อยผู้คนสู่อิสระภาพ ในย่างก้าวแห่งจินตนาการ
ขุมภพสวรรค์....
.. “ฟังดูเลอะเลือน มั๊ก มวกกกก.... นะค่ะ ท่าน”.!
...คริ คริ..“555..ข้าก็ว่าเช่นนั้น ท่าน สุมาวดี” !
โลกจึงกล่าวขวัญบทเพลงของ ดุยวินเทจ ว่า ฟังเข้าใจยาก !!!....
แต่ความจริงก็คือ...........
........สุนทรียภาพมนุษย์โลกปัจจุบันกำลังถูกทำลาย มนุษย์โลกเริ่มไม่เสพงานศิลปะ
มนุษย์โลกอิ่มเอิบกับความสุขที่ฉาบฉวยได้.. “แบบรวดเร็ว”มาแทนที่ เพื่อบดบังความทุกข์ที่ซ่อนตัว “แบบไร้ทุกข์”
และเพลงที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นที่สุด ก็คือ
“เพลง แสงแห่งความหวัง” ....ดุยวินเทจ ผู้ประพันธ์
วันวิสา ยังคงเดินช้า.....ภายในห้อง จน มาถึงจุดกึ่งกลาง เธอแหงนหน้าขึ้นอย่างช้ามากๆ เพื่อกะ ระยะให้ตรงกับที่เธอยืน
พัดลมเพดานคือเป้าหมาย..เธอก้าวต่อไป เพื่อจับสิ่งนั้น............
ณ.ขุมภพสวรรค์
- “เกิดเรื่องใหญ่แล้วท่าน” มหาเทพ สุขราญกาล
- มีเรื่องอันใด ว่ามา.....
เทพความตายและ5บุรุษสรวง ที่ลงไปเอาวิญญาณ ...วันวิสา.. ณ.ขุมภพนรก ได้นำวิญญาณ วันวิสา ออกมาได้แล้ว และกำลังจะนำไปขึ้นศาล สุรญาตจักรวาล แต่พวกมารวิญญาณตามมาชิง
วิญญาณ วันวิสา เกิดปะทะในห้วงมิติข้ามภพ
ตอนนี้วิญญาณ วันวิสา ตกไปสู่ โลกมนุษย์
“ก็ส่งเทพความตาย ไปโลกมนุษย์”
“ไม่ได้แล้ว ค่ะ”.. ท่าน!
ทำไม !!!
วิญญาณ วันวิสา ตกลงไป ฝังวิญญาณตัวเองในบทเพลง..... แสงแห่งความหวัง ของ ดุยวินเทจ ...
“วิญญาณเธออยู่ในบทเพลง” !
“จะบ้ากันไปใหญ่แล้วท่าน สุมาวดี”
“ไม่บ้าแล้วค่ะ ท่าน! .. มันเกิดขึ้นแล้ว”
“แล้วจะทำยังไงต่อไป”...เมื่อ วิญญาณ วันวิสา ยังไม่กลับเข้าร่าง
......โปรดติดตาม ตอนต่อไป.....