เคยมีใครซักคนไหมที่ไม่อยากให้หายไปจากชีวิต?
ผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเริ่มต้นขึ้นมาตอนไหน แต่ที่จำความได้คือ วันหนึ่งผมได้เจอเธอคนนั้นและพยามที่จะเข้าไปทำความรู้จักแต่ทว่าเธอดันมากับพ่อและพี่ผมจึงให้เพื่อนไปหาลายมาให้แต่ว่าเธอคนนั้นก็มีแฟนแล้วซึ่งผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไรเพราะผมก็พอรู้อยู่แล้วว่าเธอคนนั้นไม่ได้อยู่ในโหมดซิงเกิ้ล แต่ผมก็อยากจะรู้จักกับเธอคนนั้นจริงๆผมเลยตัดสินใจแอดลายเธอคนนั้นไป ตอนแรกเธอคนนั้นก็ยังสงลังเลที่จะให้ลายอยู่แต่ว่าผมบอกว่า แค่อยากเป็นเพื่อนด้วยจริงๆไม่ได้จะจีบเธอก็เลยยอมตกลงให้ลายมา พอผมแอดไปทำความรู้จักและเริ่มบทสนทนาก็กลับพบว่าเธอคนนั้นเป็นคนน่ารักนิสัยดีและเฟลนลี่ไม่ได้มองคนแค่ภายนอกอย่างเดียวเหมือนกับคนทั่วๆไปแต่ทว่าช่วงแรกๆเธอตอบไวมากและคุยกันถูกคอแต่ซักพักไม่นานนักเธอก็กลับหายไปครั้งแรก1-2วันและก็เริ่มมีครั้งที่สองละสามหายไปประมาณ5-7วันแต่พอเธอกลับมาเธอก็ตอบเพียงแค่ประโยคเดียวจากที่คุยกันค้างไว้แบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ผมยังรู้สึกว่ามันแปลกๆอยู่ เธอเป็นคนอ่านใจยากมากแบบเหมือนเธอพยามแสดงแค่สิ่งที่อยากให้ผมเห็นเท่านั้นความจริงนั้นผมแทบไม่รู้จักเธอดีเลยถึงแม้ว่าเธอจะได้คุยกับผมอยู่หลายเรื่องนัก และช่วงเวลานั้นผมก็ได้เปลี่ยนลายละหายจากเธอไปในเวลาที่หายผมก็ได้บังเอิญเจอกับเธอคนนั้นอยู่บ้าง แต่ในขณะที่เจอผมก็หลบหน้าเธอพยามไม่ให้เธอเห็นผมตลอดเพราะผมคิดว่าถ้าเจอหน้าแล้วมันจะทำให้สถานะการณ์ตอนนี้มันเลวร้ายกว่าเดิม และผ่านไป2เดือนผมก็ตัดสินใจขอลายละแอดเธอไปใหม่ แต่พอกลับไปครั้งนี้กลับกลายเป็นว่าผมนั้นสนิทกับเธอมากกว่าเดิมและเธอคอยปรึกษาผมอยู่หลายๆเรื่องเหมือนกันทำให้สนิทกันมาก แต่แล้ววันนึงเธอก็ได้หายไปอีกเช่นเคยและหลังจากวันนั้นประมาณ2อาทิตกว่าๆพอถึงวันเกิดผมเธอก็มาอวรพรวันเกิดแต่เธอก็อวรพรมาในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึง เธอบอกว่าถึงแม้ผมจะไม่ค่อยได้เจอแต่ผมก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆคนนึงสำหรับเธอ และผมเข้าใจเธอทุกอย่างเลย และผมก็พยามตอบเธอให้ช้าที่สุดแต่สุดท้ายก็อดใจที่จะตอบไม่ไหวผมก็จึงตอบเธอไปตามปกติและเธอคนนั้นก็ยังตอบอยู่จากวันที่เธออวรพรได้2วันเธอก็หายไปอีก ผมรู้สึกดีกบคนนี้มากนะถึงแม้เธอจะเป็นแค่เพื่อนเพราะผมรู้สึกว่า การที่เรามีเพื่อนซักคนที่เราสามารถเชื่อใจเค้าได้มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ และเธอคนนี้มีปัญหาชีวิตหลายๆเรื่องที่ใกล้เคียงกับผมอยู่หลายเรื่องมากๆมันทำให้ผมเข้าใจเธอในเรื่องที่เธอพยามต้องการที่จะให้ใครซักคนเข้าใจ แต่ผมสงสัยว่าทำไมเธอคนนั้นต้องหายไปด้วยและทำไมต้องทำแบบนี้กับผม เธอบอกไม่ชอบเพื่อนที่ไม่จิงใจ ไม่ชอบเพื่อนที่แสแสร้ง จิงๆแล้วผมก็แอบมีใจให้เธออยู่นิดนึงนะแต่ผมคิดว่า การที่ผมกับเธอเป็นเพื่อนกับมันดีซะกว่าต้องมานั่งเสียใจที่หลัง ก็คงเหมือนกับเพลง เพื่อนไม่จริงของ polycat แหละคับ ผมอยากบอกเธอนะว่าวันไหนเหนื่อยหรือว่าวันที่คิดว่าโลกนี้มันไม่มีใครเข้าใจแล้วผมอยากให้เธอมองหันหลังมาผมก็ยังพร้อมจะอยู่ข้างหลังเธอเสมอ ผมอยากบอกกับเธอตรงๆว่าไม่อยากให้หายไปอยากให้ตอบไวเสมอต้นเสมอปลายแบบที่ผมตอบเธอ แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมสงสัยนะว่าทำไมเวลาเราให้ใครไปซักคนสิ่งที่ได้กลับมามันไม่เคยคุ้มค่าเลย เวลาเธอต้องการใครซักคนที่คอยเข้าใจผมก็คอยอยู่ข้างเสมอแต่ทำไมเวลาที่ผมต้องการใครซักคนที่คอยเข้าใจบ้าง มันกลับไม่มีเลย
เคยไม่อยากให้ใครซักคนหายไปจากชีวิตไหม?
ผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเริ่มต้นขึ้นมาตอนไหน แต่ที่จำความได้คือ วันหนึ่งผมได้เจอเธอคนนั้นและพยามที่จะเข้าไปทำความรู้จักแต่ทว่าเธอดันมากับพ่อและพี่ผมจึงให้เพื่อนไปหาลายมาให้แต่ว่าเธอคนนั้นก็มีแฟนแล้วซึ่งผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไรเพราะผมก็พอรู้อยู่แล้วว่าเธอคนนั้นไม่ได้อยู่ในโหมดซิงเกิ้ล แต่ผมก็อยากจะรู้จักกับเธอคนนั้นจริงๆผมเลยตัดสินใจแอดลายเธอคนนั้นไป ตอนแรกเธอคนนั้นก็ยังสงลังเลที่จะให้ลายอยู่แต่ว่าผมบอกว่า แค่อยากเป็นเพื่อนด้วยจริงๆไม่ได้จะจีบเธอก็เลยยอมตกลงให้ลายมา พอผมแอดไปทำความรู้จักและเริ่มบทสนทนาก็กลับพบว่าเธอคนนั้นเป็นคนน่ารักนิสัยดีและเฟลนลี่ไม่ได้มองคนแค่ภายนอกอย่างเดียวเหมือนกับคนทั่วๆไปแต่ทว่าช่วงแรกๆเธอตอบไวมากและคุยกันถูกคอแต่ซักพักไม่นานนักเธอก็กลับหายไปครั้งแรก1-2วันและก็เริ่มมีครั้งที่สองละสามหายไปประมาณ5-7วันแต่พอเธอกลับมาเธอก็ตอบเพียงแค่ประโยคเดียวจากที่คุยกันค้างไว้แบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ผมยังรู้สึกว่ามันแปลกๆอยู่ เธอเป็นคนอ่านใจยากมากแบบเหมือนเธอพยามแสดงแค่สิ่งที่อยากให้ผมเห็นเท่านั้นความจริงนั้นผมแทบไม่รู้จักเธอดีเลยถึงแม้ว่าเธอจะได้คุยกับผมอยู่หลายเรื่องนัก และช่วงเวลานั้นผมก็ได้เปลี่ยนลายละหายจากเธอไปในเวลาที่หายผมก็ได้บังเอิญเจอกับเธอคนนั้นอยู่บ้าง แต่ในขณะที่เจอผมก็หลบหน้าเธอพยามไม่ให้เธอเห็นผมตลอดเพราะผมคิดว่าถ้าเจอหน้าแล้วมันจะทำให้สถานะการณ์ตอนนี้มันเลวร้ายกว่าเดิม และผ่านไป2เดือนผมก็ตัดสินใจขอลายละแอดเธอไปใหม่ แต่พอกลับไปครั้งนี้กลับกลายเป็นว่าผมนั้นสนิทกับเธอมากกว่าเดิมและเธอคอยปรึกษาผมอยู่หลายๆเรื่องเหมือนกันทำให้สนิทกันมาก แต่แล้ววันนึงเธอก็ได้หายไปอีกเช่นเคยและหลังจากวันนั้นประมาณ2อาทิตกว่าๆพอถึงวันเกิดผมเธอก็มาอวรพรวันเกิดแต่เธอก็อวรพรมาในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึง เธอบอกว่าถึงแม้ผมจะไม่ค่อยได้เจอแต่ผมก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆคนนึงสำหรับเธอ และผมเข้าใจเธอทุกอย่างเลย และผมก็พยามตอบเธอให้ช้าที่สุดแต่สุดท้ายก็อดใจที่จะตอบไม่ไหวผมก็จึงตอบเธอไปตามปกติและเธอคนนั้นก็ยังตอบอยู่จากวันที่เธออวรพรได้2วันเธอก็หายไปอีก ผมรู้สึกดีกบคนนี้มากนะถึงแม้เธอจะเป็นแค่เพื่อนเพราะผมรู้สึกว่า การที่เรามีเพื่อนซักคนที่เราสามารถเชื่อใจเค้าได้มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ และเธอคนนี้มีปัญหาชีวิตหลายๆเรื่องที่ใกล้เคียงกับผมอยู่หลายเรื่องมากๆมันทำให้ผมเข้าใจเธอในเรื่องที่เธอพยามต้องการที่จะให้ใครซักคนเข้าใจ แต่ผมสงสัยว่าทำไมเธอคนนั้นต้องหายไปด้วยและทำไมต้องทำแบบนี้กับผม เธอบอกไม่ชอบเพื่อนที่ไม่จิงใจ ไม่ชอบเพื่อนที่แสแสร้ง จิงๆแล้วผมก็แอบมีใจให้เธออยู่นิดนึงนะแต่ผมคิดว่า การที่ผมกับเธอเป็นเพื่อนกับมันดีซะกว่าต้องมานั่งเสียใจที่หลัง ก็คงเหมือนกับเพลง เพื่อนไม่จริงของ polycat แหละคับ ผมอยากบอกเธอนะว่าวันไหนเหนื่อยหรือว่าวันที่คิดว่าโลกนี้มันไม่มีใครเข้าใจแล้วผมอยากให้เธอมองหันหลังมาผมก็ยังพร้อมจะอยู่ข้างหลังเธอเสมอ ผมอยากบอกกับเธอตรงๆว่าไม่อยากให้หายไปอยากให้ตอบไวเสมอต้นเสมอปลายแบบที่ผมตอบเธอ แต่ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมสงสัยนะว่าทำไมเวลาเราให้ใครไปซักคนสิ่งที่ได้กลับมามันไม่เคยคุ้มค่าเลย เวลาเธอต้องการใครซักคนที่คอยเข้าใจผมก็คอยอยู่ข้างเสมอแต่ทำไมเวลาที่ผมต้องการใครซักคนที่คอยเข้าใจบ้าง มันกลับไม่มีเลย