ลิ้ง Part 1
http://ppantip.com/topic/34318684
ลิ้ง Part 2
http://ppantip.com/topic/34319818
ลิ้ง Part 4
http://ppantip.com/topic/34343708
ลิ้ง Part 5
http://ppantip.com/topic/34415222
ปั่นจักรยานจากโอนิมิจิ ไปอิมาบาริ
http://ppantip.com/topic/32997922
เพจของผม
https://www.facebook.com/Two-Wheeled-Animal-1711013355795532/
ต่อจากตอนที่แล้ว ไปกันต่อ ออกเดินทางจากตัวอำเภอภูเรือไม่นานก็มาเจอถนนที่กำลังปรับปรุงเลยต้องปั่นอย่างระวัง บางช่วงก็หลบให้รถใหญ่เขาไปก่อนเพื่อความปลอดภัย
ผ่านออกมาได้ก็มาเจอภูเขาอีกแล้ว สองวันมานี้เจอแต่เขาๆๆๆ เมื่อไหร่จะมีเรากับเขาบ้างนะ ฮาๆ
สังเกตุว่าข้างๆ ทางแม้จะเป็นภูเขาแต่เป็นภูเขาไร่ข่าวโพดซะเป็นส่วนใหญ่ ทแม้วันนี้ภูเขาจะเยอะแต่ไม่ชันเท่ากับเมื่อวานสภาพถนนก็ดีมากด้วยเลยปั่นชิลๆ ฝนก็ไม่ตกแม้แดดจะแรงหน่อยก็เถอะ เส้นทางนี้ผมใช้เพื่อจะปั่นต่อไปยังอำเภอด่านซ้ายจังหวัดเลย ปั่นไปเหนื่อยก็จอดพักถ่ายรูป
เหลืออีก 5 กิโลก็จะถึงอำเภอด่านซ้ายแล้ว ตอนนี้หิวมาก ข้าวที่กินมาเมื่อเช้าหายไปจากท้อวงหมดแล้ว
ในที่สุดก็ถึงอำเภอด่านซ้ายดินแดนแห่งผีตาโขน
เซลฟี่สักรูป แดดแรงมาก หน้าเลยเป็นอย่างที่เห็น ฮาๆๆ
มาถึงตัวอำเภอก็รีบหาร้านข้าวเติมพลังเพราะเส้นทางที่ผ่านมาไม่ค่อยมีร้านอาหารเลย มาได้ข้าวหมูกรอบร้านนี้อร่อยเป็นบ้า หรือเพราะเราหิวก็ไม่รู้จัดการจนเรียบอย่างรวดเร็ว
กินเสร็จผมก็ปั่นไปที่พิพิธภัณฑ์ผีตาโขนเพราะเห็นป้ายบอกทางไม่ไกลเท่าไหร่ ไปถึงปรากฎว่าร้างไฟปิดไม่มีเจ้าหน้าที่เลย เลยผิดหวังกลับมา ตั้งหน้าตั้งตาปั่นต่อ ถามชาวบ้านเส้นทางที่ผมจะไปคืออำเภอนครไทยจังหวัดพิษณุโลกซึ่งจะมีเขาลูกใหญ่หนึ่งลูกตั้งขวางกั้นอยู่ รักจะปั่นอย่าไปกลัวเขา ผมใจดีสู้เสือ ออกจากตัวอำเภอด่านซ้ายลดเกียร์จักรยานจนต่ำสุด ค่อยๆคลานพาอีชมพู่และสัมภาระอีกสามสิบกว่าโลไต่เขาลูกมหึมา ความเร็วตอนนี้ลดเหลือแค่ไม่ถึง 10 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเรียกว่าเดินยังเร็วกว่าอีก ผมไต่เขามาซักพักต้องจอดพักแทบจะทุกๆ 10 นาที เพาะแดดร้อนและเขาชันแถมยาวมากเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด ตัวผมเต็มไปด้วยเหงื่อเสื้อเปียกเหมือนใครเอาน้ำมาสาด จนสุดท้ายไม่ไหวรู้สึกไม่สบายตัวเพราะทั้งร้อนทั้งชื้นจึงตัดสินใจถอดเสื้อปั่นซะเลย ค่อยทำให้รู้สึกดีขึ้น ยอมรับเลยว่าตอนนี้เป็นช่วงที่ผมเหนื่อยและท้อที่สุดในระยะเวลาสี่วันที่ผ่านมา แค่ร่างกายไม่พอผมยังรู้สึกได้ถึงความเหงาที่เข้ามาห่อหุ้มหัวใจ
สภาพสีหน้าตอนนี้จะไหวไหม ฉันมาทำอะไรที่นี้
ถอดทุกอย่างจนแทบจะแก้ผ้าแล้ว ร้อนโว้ยย
ผมคลานไต่เขาลูกนั้นอยู่เกือบสองชั่วโฒงก็มาจนถึงยอดและเริ่มได้รับรางวัลที่ทำให้หายเหนื่อยนั้นก็คือทางลงอย่างเดียวยาวหลายกิโลบและวิวที่สวยมากๆ เสียดายช่วงลงเขาผมลงด่วยความทเร็ว 40+ จึงไม่สามารถถ่ายรูปได้ ลงมาจากเขาก็เข้าเขตจังหวัดพิษณุโลกแล้ว ผมแวะหมู่บ้านแรกที่เจอทันที
รีบซื้อสปอนเซอร์มากินเพื่อทดแทนเหงื่อและเกลือแร่ที่สูญเสียไปบนเขาลูกตะกี้ แถมยังรู้สึกหิวมากๆ ข้าวหมูกรอบเมื่อตอนเที่ยงระเหยไปกับเหงื่อหมดแล้ว ปั่นผ่านร้านเหนียวไก่ย่างลงลงไปฟาดแบบไม่ยังราคาถูกมาก แค่ไม้ละ 10 บาท ข้าวเหนียว 5 บาทนี้ก้อนใหญ่กว่ากำปั้นผมอีก
กินเหนียวไก่เสร็จถามชาวบ้านว่าตัวเมืองนครไทยอีกไกลไหมฃาวบ้านบอกอีกราว 10 กิโล ก่อนออกปั่นต่อผมไม่ประมาทเผื่อเจอภูเขาอีกซื้อกล้วยทอดจากร้านเหนียวไก่อีก 20 บาท ถุงบะเร่อ เป็นเสบียงตุนไว้ก่อน ถือคติถ้าจะตายยังไงอย่าตายตอนหิว ฮาๆๆ
กล้วยถอดพลังช้างสาร
ปั่นต่อไปเส้นทางช่วงนี้เป็นทางเรียบสลับเนิน แต่ไม่มีภูเขาลูกใหญ่ๆ อีกแล้ว
ผมปั่นผ่านตัวอำเภอนครไทยซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตอนราวสี่โมงกว่าๆ เลยยังจะไม่พักที่นี้จะปั่นต่อไปยังอำเภอชาติตระการ ซึ่งติดกับจังหวัดอุตรดิตถ์ อยู่ห่างจากนครไทยไปอีกราว 30 กิโล เส้นทางช่วงนี้เรียบมากตัดผ่านทุ่งนายาวๆ ฝนยังคงโปรยปรายผมปั่นพาร่างกายอันเหนื่อยล้าไปแบบช้าๆ สุดท้ายก็มาถึงอำเภอชาติตระการตอนราวงหกโมง ผมสอบถามชาวบ้านว่าพอจะมีที่ๆ ผมจะกางเต็นท์นอนได้บ้างไหม คำตอบที่ได้คือผมต้องปั่นเข้าไปในเขตอุทยานที่นำตกชาติตระการอีก 9 กิโล ร่างกายผมตอนนี้อย่าว่าแต่ 9 กิโลเลยแค่สามกิโลก็ยังคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายผมเลยตัดสินใจหาที่พัก อยากนอนเตียงนุ่มๆ พักฟื้นร่างกายหลังจากวันนี้ล้ามาก เลยไปได้ที่พักริมถนนตั้งอยู่ในนาเป็นรีสอร์ตเล็กๆ ราคาห้องพัดลม 250 บาท ไปดูห้องกันเลย คุ้มค่าราคามาก มีน้ำอุ่นด้วยนะ แต่ไม่ได้ถ่ายมา
ทุ่งหน้าด้านหน้าที่พักวันนี้สวยงามมาก
เดินถ่ายรูปเล่นๆ ก่อนตะวันตกดิน
อาบน้ำเสร็จผมก็ปั่นเข้าไปในตัวอำเภอซึ่งห่างจากที่พักไม่มากเพื่อไปหาของกิน
เซเว่นเพียงแห่งเดียวของที่นี้
ถนนเส้นหลักของอำเภอ
ที่ว่าการอำเภอ
ตลาดเทศบาล
ผมมาซื้อแกงถุงจากที่นี้กลับไปกินที่โรงแรม คืนนี้เหนื่อยมากนอนหลับสบาย สังเกตเห็นสภาพเท้าตัวเอง ที่โดนแดดเผาจนเป็นรูปตามรองเท้า T T
จบไปอีกหนึ่งวัน เป็นวันที่เหนื่อยที่สุดแต่ก็มันสุดๆ เช่นกัน มีครบทุกรสชาติ
ปั่นจักรยานเที่ยวคนเดียวแบบค่ำไหนนอนนั่นจากหนองคาย รู้ตัวอีกทีไปถึงปาย Part 3
ลิ้ง Part 2 http://ppantip.com/topic/34319818
ลิ้ง Part 4 http://ppantip.com/topic/34343708
ลิ้ง Part 5 http://ppantip.com/topic/34415222
ปั่นจักรยานจากโอนิมิจิ ไปอิมาบาริ http://ppantip.com/topic/32997922
เพจของผม https://www.facebook.com/Two-Wheeled-Animal-1711013355795532/
ต่อจากตอนที่แล้ว ไปกันต่อ ออกเดินทางจากตัวอำเภอภูเรือไม่นานก็มาเจอถนนที่กำลังปรับปรุงเลยต้องปั่นอย่างระวัง บางช่วงก็หลบให้รถใหญ่เขาไปก่อนเพื่อความปลอดภัย
ผ่านออกมาได้ก็มาเจอภูเขาอีกแล้ว สองวันมานี้เจอแต่เขาๆๆๆ เมื่อไหร่จะมีเรากับเขาบ้างนะ ฮาๆ
สังเกตุว่าข้างๆ ทางแม้จะเป็นภูเขาแต่เป็นภูเขาไร่ข่าวโพดซะเป็นส่วนใหญ่ ทแม้วันนี้ภูเขาจะเยอะแต่ไม่ชันเท่ากับเมื่อวานสภาพถนนก็ดีมากด้วยเลยปั่นชิลๆ ฝนก็ไม่ตกแม้แดดจะแรงหน่อยก็เถอะ เส้นทางนี้ผมใช้เพื่อจะปั่นต่อไปยังอำเภอด่านซ้ายจังหวัดเลย ปั่นไปเหนื่อยก็จอดพักถ่ายรูป
เหลืออีก 5 กิโลก็จะถึงอำเภอด่านซ้ายแล้ว ตอนนี้หิวมาก ข้าวที่กินมาเมื่อเช้าหายไปจากท้อวงหมดแล้ว
ในที่สุดก็ถึงอำเภอด่านซ้ายดินแดนแห่งผีตาโขน
เซลฟี่สักรูป แดดแรงมาก หน้าเลยเป็นอย่างที่เห็น ฮาๆๆ
มาถึงตัวอำเภอก็รีบหาร้านข้าวเติมพลังเพราะเส้นทางที่ผ่านมาไม่ค่อยมีร้านอาหารเลย มาได้ข้าวหมูกรอบร้านนี้อร่อยเป็นบ้า หรือเพราะเราหิวก็ไม่รู้จัดการจนเรียบอย่างรวดเร็ว
กินเสร็จผมก็ปั่นไปที่พิพิธภัณฑ์ผีตาโขนเพราะเห็นป้ายบอกทางไม่ไกลเท่าไหร่ ไปถึงปรากฎว่าร้างไฟปิดไม่มีเจ้าหน้าที่เลย เลยผิดหวังกลับมา ตั้งหน้าตั้งตาปั่นต่อ ถามชาวบ้านเส้นทางที่ผมจะไปคืออำเภอนครไทยจังหวัดพิษณุโลกซึ่งจะมีเขาลูกใหญ่หนึ่งลูกตั้งขวางกั้นอยู่ รักจะปั่นอย่าไปกลัวเขา ผมใจดีสู้เสือ ออกจากตัวอำเภอด่านซ้ายลดเกียร์จักรยานจนต่ำสุด ค่อยๆคลานพาอีชมพู่และสัมภาระอีกสามสิบกว่าโลไต่เขาลูกมหึมา ความเร็วตอนนี้ลดเหลือแค่ไม่ถึง 10 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเรียกว่าเดินยังเร็วกว่าอีก ผมไต่เขามาซักพักต้องจอดพักแทบจะทุกๆ 10 นาที เพาะแดดร้อนและเขาชันแถมยาวมากเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด ตัวผมเต็มไปด้วยเหงื่อเสื้อเปียกเหมือนใครเอาน้ำมาสาด จนสุดท้ายไม่ไหวรู้สึกไม่สบายตัวเพราะทั้งร้อนทั้งชื้นจึงตัดสินใจถอดเสื้อปั่นซะเลย ค่อยทำให้รู้สึกดีขึ้น ยอมรับเลยว่าตอนนี้เป็นช่วงที่ผมเหนื่อยและท้อที่สุดในระยะเวลาสี่วันที่ผ่านมา แค่ร่างกายไม่พอผมยังรู้สึกได้ถึงความเหงาที่เข้ามาห่อหุ้มหัวใจ
สภาพสีหน้าตอนนี้จะไหวไหม ฉันมาทำอะไรที่นี้
ถอดทุกอย่างจนแทบจะแก้ผ้าแล้ว ร้อนโว้ยย
ผมคลานไต่เขาลูกนั้นอยู่เกือบสองชั่วโฒงก็มาจนถึงยอดและเริ่มได้รับรางวัลที่ทำให้หายเหนื่อยนั้นก็คือทางลงอย่างเดียวยาวหลายกิโลบและวิวที่สวยมากๆ เสียดายช่วงลงเขาผมลงด่วยความทเร็ว 40+ จึงไม่สามารถถ่ายรูปได้ ลงมาจากเขาก็เข้าเขตจังหวัดพิษณุโลกแล้ว ผมแวะหมู่บ้านแรกที่เจอทันที
รีบซื้อสปอนเซอร์มากินเพื่อทดแทนเหงื่อและเกลือแร่ที่สูญเสียไปบนเขาลูกตะกี้ แถมยังรู้สึกหิวมากๆ ข้าวหมูกรอบเมื่อตอนเที่ยงระเหยไปกับเหงื่อหมดแล้ว ปั่นผ่านร้านเหนียวไก่ย่างลงลงไปฟาดแบบไม่ยังราคาถูกมาก แค่ไม้ละ 10 บาท ข้าวเหนียว 5 บาทนี้ก้อนใหญ่กว่ากำปั้นผมอีก
กินเหนียวไก่เสร็จถามชาวบ้านว่าตัวเมืองนครไทยอีกไกลไหมฃาวบ้านบอกอีกราว 10 กิโล ก่อนออกปั่นต่อผมไม่ประมาทเผื่อเจอภูเขาอีกซื้อกล้วยทอดจากร้านเหนียวไก่อีก 20 บาท ถุงบะเร่อ เป็นเสบียงตุนไว้ก่อน ถือคติถ้าจะตายยังไงอย่าตายตอนหิว ฮาๆๆ
กล้วยถอดพลังช้างสาร
ปั่นต่อไปเส้นทางช่วงนี้เป็นทางเรียบสลับเนิน แต่ไม่มีภูเขาลูกใหญ่ๆ อีกแล้ว
ผมปั่นผ่านตัวอำเภอนครไทยซึ่งเป็นอำเภอเล็กๆ ตอนราวสี่โมงกว่าๆ เลยยังจะไม่พักที่นี้จะปั่นต่อไปยังอำเภอชาติตระการ ซึ่งติดกับจังหวัดอุตรดิตถ์ อยู่ห่างจากนครไทยไปอีกราว 30 กิโล เส้นทางช่วงนี้เรียบมากตัดผ่านทุ่งนายาวๆ ฝนยังคงโปรยปรายผมปั่นพาร่างกายอันเหนื่อยล้าไปแบบช้าๆ สุดท้ายก็มาถึงอำเภอชาติตระการตอนราวงหกโมง ผมสอบถามชาวบ้านว่าพอจะมีที่ๆ ผมจะกางเต็นท์นอนได้บ้างไหม คำตอบที่ได้คือผมต้องปั่นเข้าไปในเขตอุทยานที่นำตกชาติตระการอีก 9 กิโล ร่างกายผมตอนนี้อย่าว่าแต่ 9 กิโลเลยแค่สามกิโลก็ยังคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายผมเลยตัดสินใจหาที่พัก อยากนอนเตียงนุ่มๆ พักฟื้นร่างกายหลังจากวันนี้ล้ามาก เลยไปได้ที่พักริมถนนตั้งอยู่ในนาเป็นรีสอร์ตเล็กๆ ราคาห้องพัดลม 250 บาท ไปดูห้องกันเลย คุ้มค่าราคามาก มีน้ำอุ่นด้วยนะ แต่ไม่ได้ถ่ายมา
ทุ่งหน้าด้านหน้าที่พักวันนี้สวยงามมาก
เดินถ่ายรูปเล่นๆ ก่อนตะวันตกดิน
อาบน้ำเสร็จผมก็ปั่นเข้าไปในตัวอำเภอซึ่งห่างจากที่พักไม่มากเพื่อไปหาของกิน
เซเว่นเพียงแห่งเดียวของที่นี้
ถนนเส้นหลักของอำเภอ
ที่ว่าการอำเภอ
ตลาดเทศบาล
ผมมาซื้อแกงถุงจากที่นี้กลับไปกินที่โรงแรม คืนนี้เหนื่อยมากนอนหลับสบาย สังเกตเห็นสภาพเท้าตัวเอง ที่โดนแดดเผาจนเป็นรูปตามรองเท้า T T
จบไปอีกหนึ่งวัน เป็นวันที่เหนื่อยที่สุดแต่ก็มันสุดๆ เช่นกัน มีครบทุกรสชาติ