ลิ้ง Part 1 http://ppantip.com/topic/34318684
ลิ้ง Part 2 http://ppantip.com/topic/34319818
ลิ้ง Part 3  http://ppantip.com/topic/34325069
ลิ้ง Part 5  http://ppantip.com/topic/34415222
ปั่นจักรยานจากโอนิมิจิ ไปอิมาบาริ http://ppantip.com/topic/32997922
เพจของผม https://www.facebook.com/Two-Wheeled-Animal-1711013355795532/



ออกเดินทางกันต่อ หลังจากนั่งพักที่ร้านกาแฟฮิมม่อนซึ่งตั้งอยู่ตรงตีนเขาลูกใหญ่ที่กั้นระหว่างจังหวัดอุตรดิตถ์และอำเภอเด่นชัยจังหวัดแพร่ ผมก็ออกเดินทางต่อค่อยๆ คลานไต่เขาพร้อมสัมภาระอันหนักอึ้ง เหมือนเคย ตอนนี้หนักกว่าเดิมเพราะมีลองกองมาอีกกิโลนึงด้วย ฮาๆ ตอนนั้นแอบกังวัลนิดหน่อยเพราะผมออกเดินทางจากร้านกาแฟราวสี่โมงเย็นแล้ว แม้ระยะทางจะเหลืออีกไม่ไกลแต่ด้วยความที่เส้นทางเป็นภูเขาก็แอบกลัวว่ามันจะชันในระดับไหน แต่พอขึ้นมาก็พบว่าทางไม่ได้ชันมาก ขอบคุณกรมทางหลวงมา ณ ที่นี้ คงเป็นเพราะถนนเส้นนี้มีรถบรรทุกเยอะ เขาเลยทำทางไม่ชันมากนักแต่เป็นเนินยาวๆ แถมวิวก็สวยมากด้วย เริ่มรู้สึกเวลาปั่นเริ่มมีลมเย็นๆ เข้ามาปะทะหน้า ฟินจริงๆ สิ่งที่ผมชอบที่เวลาปั่นจักรยานก็คือการที่มีลมแบบนี้มาลูบไล้ตัวเรา เหนื่อยก็แวะจอดพักถ่ายรูปเหมือนเคย



ยังไหวมั๊ย ไม่เหนื่อยเลยจริงๆ ฮาๆๆ


รางวัลตอบแทนเมื่อขึ้นมาที่สูง จากนี้ไปก็จะลงอย่างเดียวแล้ว พระอาทิตย์อย่าเพิ่งไหนไปไหน ข้าต้องพึ่งเจ้า


จะได้ลงแล้วนะ ดีใจมาก ฮาๆๆ

ถ่ายกับเงา เราไม่เคยเหงา เพราะมีเงาเป็นเพื่อน


สุดท้ายก็เข้าเขตจังหวัดแพร่ มาถึงดินแดนล้านนาอย่างเป็นทางการด้วยจักรยานของผม ดีใจจุง

ผมชอบเส้นทางที่ปั่นวันนี้จริงๆ ผ่านเส้นทางสวยๆ และผู้คนน่ารักตลอดทาง วันนี้รู้สึกสดชื่นมากคงเป็นเพาะเมื่อคืนผมนอนเต็มอิ่ม และเส้นทางวันนี้ก็ไม่โหดมากนัก ไต่เขามาราวสักชั่วโมงนึงก็ถึงทางลงบ้าง มันคือรางวัลตอบแทนการไต่เขาของเรา ทีนี้ก็สบายแล้ว พอลงมาจากภูเขาเข้าตัวอำเภอเด่นชัย ผมใช้เส้นทางเลี้ยงตัวอำเภอเพื่อใช้เส้นทางที่จขะต่อไปจังหวัดลำปาง พอมาถึงถนนเส้นที่จะไปลำปางก็ไกล้มืดแล้ว ผมต้องแก้ปัญหาเดิมๆ ที่เจอทุกวันพอตะวันไกล้ตกดิน คืนนี้กูจะนอนไหนหว่า ฮาๆๆ เพราะเส้นทางที่ผมปั่นอยู่ตอนนี้ดูค่อนข้างเปลี่ยวเป็นป่าไป ตลอดทางจนถึงจังหวังลำปางเลยพอดีเห็นป้ายรีสอร์ตแห่งหนึ่งติดอยู่ข้างท่างบอกว่าข้างหน้าอีก 3 กิโลเมตร มีรีสอร์ตชื่อบ้านสวน สามนรีมีเบอร์โทรติดอยู่ด้วย ผมเลยโทรไปสอบถาม มีเสียงผู้หญิงรับสายผมเลยถามว่าที่รีสอร์ตมีที่ให้กางเต็นท์ไหม คุณป้าที่รับสาย เดาจากเสียงคิดว่าแก่กว่าแม่ผม บอกว่าปกติไม่ได้ให้กางเต็นท์ ถามผมว่าทำไมไม่พักในห้องของรีสอร์ต ผมบอกว่าผมอยากประหยัดและผมก็มีเต็นท์มาเอง ขอแค่ที่กางเต็นท์และใช้ห้องน้ำ คุณป้าคงออกแนวสงสารเลยบอกงั้นไปถึงที่รีสอร์ตแล้วไปบอกยามว่าจะมากางเต็นท์โทรมาบอกป้าเจ้าของแล้ว ผมถามราคาไปคุณป้าบอกผมว่าคิด 150 แล้วกัน ผมตกใจ แพงมาก เคยเจอที่ภูเรือเก็บแค่ 50 บาท ผมเลยต่อบอกว่าผมต้องประหยัดเพาะต้องปั่นอีกหลายวันขอลดหน่อยได้ไหม คุณป้าเลยบอกว่าถ้างั้นขอร้อยนึง ผมเลยโอเคไป ยังไงก็ดีกว่าไม่มีที่นอน มันไกล้มืดแล้วด้วย ปั่นไปถึงรีสอร์ตก็เข้าไปแจ้งคนเฝ้ารีสอร์ต ตามที่คุณป้าบอกมา คุณป้าแม่บ้านอีกคน ตอนที่ผมไปพี่ยามไม่อยู่ ก็พาผมเดินดูในรีสอร์ตว่าอยากกางตรงไหนเลือกเอาเลย สุดท้ายผมเลือกกางใต้ศาลาริมน้ำ เพาะมีหลังคา และปลั๊กไฟให้ผมช๊าตอุปกรณ์ต่างๆ ของผมได้
กว่าจะกางเต็นท์เสร็จก็มืดพอดี


แก้ปัญหาเรื่องที่นอนเสร็จไปได้แล้ว ปัญหาต่อมาคือจัดการกับความหิว ถามที่พักไม่มีอาหารขาย ต้องปั่นจักรยานออกไปด้านหลัง พี่ยามบอกว่ามีร้านอาหารตามสั่งทุกอย่างจานละ 20 บาท โอ้ เข้าทางผม ผมไปอาบน้ำและรีบปั่นจักรยานออกไปร้านที่บอก เพราะหิวมาก ปีนข้ามเขามาหลายลูก ไปถึงก็เหมือนตามที่พี่ยามบอกจริงๆ ทุกอย่าง 20 บาท ผมมาถึงร่านประมาณทุ่มครึ่ง โชคดีที่มาทัน เพราะร้านเขาปิดสองทุ่ม เลยจัดไปสองจานเลย ข้าวกะเพราะ 20 บาท และราดหน้าอีกหนึ่งจาน 20 บาท อร่อยด้วยนะไม่ใช่ถูกอย่างเดียว

ถูกเหลือเชื่อ


จำไม่ได้แล้วว่ากินข้าวกะเพราะจานละ 20 ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่


ราดหน้า 20 บาทบ้าไปแล้ว


อิ่มแล้วก็ปั่นกลับรีสอร์ต ก่อนนอนผมก็เอาลองกองที่ซื้อมาตั้งแต่อุตรดิตถ์ มากินกับพี่ยาม พี่เขาก่อไฟไล่ยุง นั่งคุยกันหลายเรื่อง ผมเล่าถึงการปั่นจักรยานของผมในทริปนี้ให้พี่เขาฟัง พี่เขาบอกว่าพรุ่งนี้จากรีสอร์ตไปลำปางเส้นทางจะเป็นภูเขาไปตลอด และทางแคบด้วยนะ  เปลี่ยวด้วย ออกแนวๆ ขู่ผมใหญ่เลย ผมก็ยิ้มอย่างเดียว คือมาถึงจุดนี้เฉยๆ หมดแล้ว จะอะไรก็มาเถอะ ยังไงก็ปั่นไหว ฮาๆๆ พี่เขาเล่าให้ผมฟังว่าเคยขับมอไซจากชลบุรีมาแพร่ เป็นมอไซค์แม่บ้านธรรมดาขับมากับเพื่อนอีกคน มาถึงแพร่นี้หลังแข็งเลย ง่วงก็แวะนอนตามศาลาข้างทางเป็นช่วงๆ ผมคุยกับพี่เขาจนราว 4 ทุ่มก็ขอตัวไปนอนเอาแรง เพราะพรุ่งนี้จะออกแต่เช้า จะได้ไม่ร้อน อยากทำระยะทางช่วงเช้าให้ได้เยอะๆ

ภาพที่พักผมตอนเช้า อากาศดีมากๆ


ภาพด้านหน้ารีสอร์ต ไปแล้วนะ


ออกมาจากรีสอร์ตประมาณ 5 กิโลก็เจอปั๊ม ปตท เลยแวะเติมพลัง ของคนอื่นเขาเติมน้ำมัน แต่ของผมเดินด้วยท้อง


ที่จอด


มื้อเช้าวันนี้ 40 บาท ไม่อร่อยด้วย เมื่อวานราคานี้กินได้ตั้งสองจาน คิดถึงร้านนั้นจัง แต่เขาเปิดแปดโมงเช้า ผมออกเดินทางตั้งแต่เจ็ดโมง


อิ่มแล้วก็ออกเดินทางต่อ ถนนเส้นนี้สภาพดีมาก สองข้างทางมีแต่ป่านานๆ จะมีหมู่บ้านเล็กๆ สักครั้ง และแน่นอนเขาเพียบเลยคร้าาาา ฃีวิตดี๊ดี ฮาๆๆ แต่ก็สวยมากเฃ่นกันไปชมบรรยากาศถนนเส้นเด่นชัย ลำปางกันเลย

บรรยากาศธรรมชาติสุดๆ ปั่นเช้าๆ แบบนี้มีหมอกสดชื่นมาก


โอ้ยสวย


ปั่นไปซักพักเริ่มหิวและน้ำเริ่มพร่อง พอเหก็นป้ายเลี้ยวเข้าไปมีหมู่บ้ายเลยแวะเข้าไปเติมน้ำและหาอะไรรองท้องตอนนั้นน่าจะราวสิบโมง ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะชื่อบ้านแม่ปาน เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ปั่นเข้าไปแวะที่ร้านขายของชำ ซึ่งติดกับศาลาหมู่บ้านเห็นคนเยอะแยะ ชาวบ้านเล่าว่ากำลังจะมีงานศพ มีคนในหมู่บ้านตาย ศพกำลังจะมา ผมเลยรีบกินรีบไปะเลย ฮาๆๆ ไม่อยากเห็นบรรยากาศโศรกเศร้า


เพิ่มพลัง ต้องเจอเขาอีกหลายลูก


ภาพชาวบ้านที่กำลังมารอจัดงานศพ สงสัยไม่มีวัดแน่เลย เลยมาจัดที่ศาลาหมู่บ้าน


ออกเดินทางจากหมู่บ้านไปกันต่อ วันนี้ต้องไปอีกไกล ปั่นมาเรื่อยๆ ก็เจอป้ายคำว่าเชียงใหม่แล้ว ตื่นเต้นๆ


ใจคนและหนทาง เหนื่อยก็หาร่มเงาพัก รักต้นไม้จัง


ทางวันนี้เจฃขามากจริงๆ แต่ก็สวยสุดๆ ปั่นมาเรื่อยๆ ก็เจอเขาลุกใหญ่ลูกสุดท้ายที่กั้นเป็นพรมแดนธรรมชาติระหว่างแพร่กับลำปาง

แดดร้อนแล้วไกล้เที่ยง ปีนเขาด้วย




มีแต่เขากับเรานี้แหละ ยังไหวๆ แต่เริ่มหิวอีกแล้ว ฮาๆๆ


ถึงจุดสูงสุดแล้ว จากการปั่นมาหลายวัน ผมเริ่มรู้แล้วว่าจุดสูงสุดของเขาคือจุดแบ่งเขตจังหวัดกัน พอเห็นป้ายนี้ ก็โล่งอกแล้วว่าข้างหน้าคือลงเขาแล้ว เขาลูกนี้มันหนักหนาสาหัสมาก จนผมปั่นเหลือความเร็วแค่ 5 กิโลต่อชั่วโมงและจอดพักแทบจะทุก 5 นาที

สวัสดีลำปาง ลาก่อนเมื่องแป้


ตอนลงเขาลูกนี้ผมทำความเร็วสูงสุดของทริปนี้คือ 63 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และก็มีเหตุการณ์เศร้าคือพอลงมาถึงตืนเขาผมพบเสื้อเจ็คเก็ตกันน้ำสีแดงของผมตัวสีแดงที่ผมใช้เชือกผูกไว้ หล่นหายไประหว่างช่วงลงเขา คงเป็นเพราะความเร็วขนานนั้นทำให้มันโดนลมพัดหลุดหายไป เสื้อตัวนี้เป็นเสื้อที่แฟงที่ผมเคยซื้อมาเลย 2700 บาท T T เสียดายมาก แต่ถามว่าจะให้ปั่นกลับขึ้นไปหาไหม คงไม่แล้ว ฮาๆๆ ตัวละหมื่นก็ทิ้งคร้า เขาชันขนาดนั้นไม่ไหว แต่ในความโชคร้ายก็มีโชคดี พอลงมาถึงตีนเขาก็เจอหมู่บ้านเล็กๆ ถ้าจำไม่ผิดชื่อปางมะโอ มีร้านอาหาร โอ้หิวสุดๆ


แวะเข้าไป ลูกค้าที่นี่งอยู่ในร้านชวนผมคุยเพราะเห็นปั่นจักรยานมา ผมก็เล่าว่ามาจากไหนจะไปไหน คุยไปคยมาปรากฎว่าพี่เขาเป็นคนพัทลุง คนใต้เหมือนกัน มาทำฟาร์มเห็ดหอมอยู่ที่นี้ แถมมีไร่กาแฟที่ปายด้วย เลยแหลงใต้กันชุดใหญ่ พี่เขาเลยบอกว่าเดี๋ยวเลี้ยงเองมื้อนี้ เกือบลืมเล่าถึงอาหารที่นีของขึ้นชื่อคือเห็ดหอม ที่ร้านก็ขายก๋วยเตี๋ยวเห็ดหอม ซึ่งกรอบอร่อยมาก ผมฟาดไปสองชาม แถมขนมหวานอีกถ้วย แถมมีคนเลี้ยงอีก เอานะ ถึงจะโชคร้ายเรื่องเสื้อแต่ก็โชคดีเรื่องการได้เจอแต่คนดีๆ ตลอดเส้นทาง

ถ่ายกับเจ้าภาพอาหารมื้อนี้ ขอบคุณคร้าบบ


อร่อยลืมโลก ก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นเห็ดหอม ราคา 30 บาทเอง ถูกมากๆ


อีกชาม 30 บาทเหมือนกัน ชามนี้เป็นเกาเหลา


ขนมหวาน ดับร้อนตอนเที่ยงๆ ชื่นใจยิ่งนัก


อิ่มแล้วออกเดินทางต่อ แดดร้อนมากวันนี้ เส้นทางที่ผมปั่นจะผ่านอำเภอเมืองลำปาง และจะต่อไปลำพูน เส้นทางช่วงนี้เป็นถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ไม่มีภูเขาแล้วส่วนใหญ่เะป็นที่ราบ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าดู ไม่มีป่าให้ร่มเงาในวันอากาสร้อนแบบนี้เลย

อีกสิบกิโลถึงตัวเมืองลำปาง ร้อนสุดๆ




ปั่นผ่านตัวเมืองลำปางไปได้สักพักตอนราวสี่โมงเย็นฝนก็เทลงมา ผมต้องรีบหาที่หลบฝน พอดีเห็นร้านส้ำตำข้างทาง เลยถือโอกาสกินข้าวเย็นที่นี้ซะเลย

มื้อนี้ 110 บาท เป็นอาหารมื้อที่แพงที่สุดที่ผมกินนับแต่แต่ปั่นมา อร่อยได้อยู่ อัดข้าวเหนียวเข้าไปหนักๆ เด่วต้องขึ้นดอยขุนตาลอีกราว 30 โล