แก้ไข
สวัสดีค่ะ คือมีเรื่องอยากจะเล่าและอยากได้ความคิดเห็นด้วย
ขอใช้ชื่อว่า นาย (ชื่อแฝง)นะค่ะ คือตอนเราอยู่ประถมอ๊ะ ญาติเราเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีลูกติดมา2คน พี่ผญคนเนี้ยเขาก็เป็นคนน่ารักมากเลย ใจดีกับเราที่เป็นญาติ ลูกติดพี่เขามี2คน คนแรกเป็นผู้หญิงเป็นพี่เราหลายปีและส่วนมากเราไม่ค่อยได้เจอเขาเท่าไร ส่วนอีกคนเป็นผชอายุเท่ากันขอใช้ชื่อว่า ไนท์ล๊ะกันนะ(ชื่อแฝง) จะบอกไงดี มันเป็นรักแรกของเรา เราชอบมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และตอนนั้นมันไม่สนใจเราเลยสักนิดอาจเป็นเพราะเราไม่สวยก็ไม่สวยจริงๆแหละ เราชอบมันซึ่งเราก็คิดว่าญาติเรารู้ แม่เรารู้แม่มันรู้ เราพยายามทำทุกทางเพื่อให้ตัวเองสวยขึ้น พยายามให้ได้เจอมัน แต่มันยากที่จะได้เจอกันเพราพเราอยู่ต่างจังหวัด อยู่ไกลกับมันมาก แต่จำได้เลยว่าทุกปิดเทอมทุกเทศกาลเราพยายามหาทางให้แม่พาไปหาญาติที่ กทม. เพื่อที่จะได้มีโอกาส อาจมีแค่1%ที่จะได้เจอกัน เพราะมันก็อยู่คนล๊ะที่กับบ้านญาติที่เราไป เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่ตัวเองจะดูดีขึ้น ทำให้ไนท์หั้นมาสนใจเราบ้าง แต่....
เหมือนโดนคนรอบข้างขัดขวางตลอดเวลา เราเป็นญาติกันเราเหมือนเพื่อนมากกว่าทุกคนคงอยากให้เป็นแบบนั้น และเขาคงคิดกับเราแค่นั้น บ้างครั้งอาจมีสบตากัน คุยกันแต่เราหวั่นไหวไปเองกับทุกการกระทำของเขา แม่เราก็ขัดขวาง ญาติเราก็ไม่ชอบ ทุกคนรู้ว่าเราชอบไนท์ เราเคยบอกพี่ที่สนิทกัน ทุกปิดเทอมตอนประถมจะไปฉลองวันเกิดที่ กทม. ตลอด ขอแค่ให้ได้เจอหน้าไนท์ก็พอ ตอนนั้นไม่มีช่องทางการติดต่ออะไรเลย และตอนนั้นในวันเกิดเรา เราจำได้ลางๆว่ามีพี่เราถามไนท์ว่า ชอบผญแบบไหนหรือชอบใครในที่นี้มั้ง เขาตอบว่าชอบพี่เรา(เกิดห่างกัน2-3เดือนแต่เรียกพี่มานานแล้ว ติดปาก) ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่รู้จักคำว่า หน้ากาก ใบหน้าเรายิ้ม แต่ใจนี้สิโคตเจ็บ มันเป็นความจำเลวร้าย แต่เลือกที่จะจำเอาไปเป็นแรงผลักดั้นตัวเองให้พัฒนา เคยคิดถอดใจจากเขานะ แต่ตอนนั้นอยู่ในช่วง เห้ย!รักแรกจะถอดใจง่ายไปป๊ะ ขึ้นชั้นม.ต้น เริ่มแต่งตัวประแป้งทาปาก เริ่มกระแตแหละ และยังขึ้นไป กทม.ทุกปีนะ ไม่ท้อหรอก ได้เจอบ้างไม่ได้เจอบ้างก็ช่างมัน ขอโอกาสแค่นิดเดียวก็พอ จะเล่าอะไรเจ็บๆให้อ่านดูนะ มันมีครั้งหนึ่งวันเกิดเราเช่นเคย ลั้นล้า เรารู้ว่าวันนี้มันต้องมา เรานั่งเล่นแชทในห้องกับพี่ และพี่ก็ถามว่ายังชอบอยู่หรอไอไนท์นะ เราก็บอกว่าชอบอยู่ สักพักเราได้ยินเสียงหมาเห่า เราคิดว่ามันคงมาแล้วเราก็เลนไปปิดคอมแต่พี่เราเดินนำไปก่อน แล้วแม่ไนท์ก็เดินเข้ามา พี่เรา
พูดตอนนั้นว่า"ชอบไนท์ก็บอกมันไปเลยสิ" แม่ไนท์ได้ยินเต็มสองหู เราคิดเช่นนั้น ในใจนี้คือสัสเอ๋ยมาได้ยินท่อนเด็ดเลยน้า แม่ไนท์ทำหน้าไม่พอใจแหละ"พูดอะไรของแก(ชื่อพี่)มันเป็นไปไม่ได้หรอก" แม่ไนท์บอก ได้ยินแค่นั้นขอบตาร้อนไปหมด เราหนีไปร้องไห้ห้องยาย คือเราเป็นเจ้าของวันเกิดทุกคนมารอกินขนมกินข้าวแต่เจ้าของวันเกิดไม่ออกไป น้ำตามันไหลไม่หยุด เรางงกับชีวิตในตอนนั้นมา เราทำอะไรไม่ดีหรอทำไมเราขอรักเขาไม่ได้หรอ ขอโอกาสให้เราสักครั้งอย่ามองอย่าจับผิดขอให้เราคุยกันแค่2คนดูบ้าง สักพักแม่ไนท์ก็มาตามเราเขาพยายามโอ้เราพักนึง เราก็เดินตามออกไป เราเห็นไนท์นั่งอยู่ในห้องรับแขก เราก็แสร้งยิ้มให้ เราสบตากับไนท์หลายครั้ง น้องสาวไนท์บอกว่าพี่นายกับพี่ไนท์เป็นแฟนกันๆ (พอผ่านมาปีหนึ่งพี่เรากับแม่ไนท์ก็มีลูกอีกคน)เราหั้นไปมองญาติๆเราว่าพวกเขาทำหน้าตายังไง เหอะๆหน้านี้ดูยังไงก็ไม่พอใจ บ้างคนฝืนยิ้มให้เรารู้สึกดี เดียวมาต่อนะ
ตัดใจจากรักแรกไม่ได้
สวัสดีค่ะ คือมีเรื่องอยากจะเล่าและอยากได้ความคิดเห็นด้วย
ขอใช้ชื่อว่า นาย (ชื่อแฝง)นะค่ะ คือตอนเราอยู่ประถมอ๊ะ ญาติเราเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีลูกติดมา2คน พี่ผญคนเนี้ยเขาก็เป็นคนน่ารักมากเลย ใจดีกับเราที่เป็นญาติ ลูกติดพี่เขามี2คน คนแรกเป็นผู้หญิงเป็นพี่เราหลายปีและส่วนมากเราไม่ค่อยได้เจอเขาเท่าไร ส่วนอีกคนเป็นผชอายุเท่ากันขอใช้ชื่อว่า ไนท์ล๊ะกันนะ(ชื่อแฝง) จะบอกไงดี มันเป็นรักแรกของเรา เราชอบมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และตอนนั้นมันไม่สนใจเราเลยสักนิดอาจเป็นเพราะเราไม่สวยก็ไม่สวยจริงๆแหละ เราชอบมันซึ่งเราก็คิดว่าญาติเรารู้ แม่เรารู้แม่มันรู้ เราพยายามทำทุกทางเพื่อให้ตัวเองสวยขึ้น พยายามให้ได้เจอมัน แต่มันยากที่จะได้เจอกันเพราพเราอยู่ต่างจังหวัด อยู่ไกลกับมันมาก แต่จำได้เลยว่าทุกปิดเทอมทุกเทศกาลเราพยายามหาทางให้แม่พาไปหาญาติที่ กทม. เพื่อที่จะได้มีโอกาส อาจมีแค่1%ที่จะได้เจอกัน เพราะมันก็อยู่คนล๊ะที่กับบ้านญาติที่เราไป เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่ตัวเองจะดูดีขึ้น ทำให้ไนท์หั้นมาสนใจเราบ้าง แต่....
เหมือนโดนคนรอบข้างขัดขวางตลอดเวลา เราเป็นญาติกันเราเหมือนเพื่อนมากกว่าทุกคนคงอยากให้เป็นแบบนั้น และเขาคงคิดกับเราแค่นั้น บ้างครั้งอาจมีสบตากัน คุยกันแต่เราหวั่นไหวไปเองกับทุกการกระทำของเขา แม่เราก็ขัดขวาง ญาติเราก็ไม่ชอบ ทุกคนรู้ว่าเราชอบไนท์ เราเคยบอกพี่ที่สนิทกัน ทุกปิดเทอมตอนประถมจะไปฉลองวันเกิดที่ กทม. ตลอด ขอแค่ให้ได้เจอหน้าไนท์ก็พอ ตอนนั้นไม่มีช่องทางการติดต่ออะไรเลย และตอนนั้นในวันเกิดเรา เราจำได้ลางๆว่ามีพี่เราถามไนท์ว่า ชอบผญแบบไหนหรือชอบใครในที่นี้มั้ง เขาตอบว่าชอบพี่เรา(เกิดห่างกัน2-3เดือนแต่เรียกพี่มานานแล้ว ติดปาก) ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่รู้จักคำว่า หน้ากาก ใบหน้าเรายิ้ม แต่ใจนี้สิโคตเจ็บ มันเป็นความจำเลวร้าย แต่เลือกที่จะจำเอาไปเป็นแรงผลักดั้นตัวเองให้พัฒนา เคยคิดถอดใจจากเขานะ แต่ตอนนั้นอยู่ในช่วง เห้ย!รักแรกจะถอดใจง่ายไปป๊ะ ขึ้นชั้นม.ต้น เริ่มแต่งตัวประแป้งทาปาก เริ่มกระแตแหละ และยังขึ้นไป กทม.ทุกปีนะ ไม่ท้อหรอก ได้เจอบ้างไม่ได้เจอบ้างก็ช่างมัน ขอโอกาสแค่นิดเดียวก็พอ จะเล่าอะไรเจ็บๆให้อ่านดูนะ มันมีครั้งหนึ่งวันเกิดเราเช่นเคย ลั้นล้า เรารู้ว่าวันนี้มันต้องมา เรานั่งเล่นแชทในห้องกับพี่ และพี่ก็ถามว่ายังชอบอยู่หรอไอไนท์นะ เราก็บอกว่าชอบอยู่ สักพักเราได้ยินเสียงหมาเห่า เราคิดว่ามันคงมาแล้วเราก็เลนไปปิดคอมแต่พี่เราเดินนำไปก่อน แล้วแม่ไนท์ก็เดินเข้ามา พี่เรา