สวัสดีค่าา วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองหลังจากที่อ่านกระทู้คนอื่นมานานแล้วว ~ ลังเลเหมือนกันว่าจะลงดีมั้ย กลัวเพื่อนจับได้ 5555 แต่ก็อยากจะเล่าให้คนอื่นๆได้ฟังกันค่ะ
เราเป็นแค่เด็ก ม. ต้นค่ะ บางทีก็คิดค่ะว่ามันอาจจะเร็วเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้ แต่มันก็ต้องเคยเกิดขึ้นกับทุกคนอยู่แล้วค่ะ
ที่โรงเรียนของเราจะมีระบบพี่น้องสายรหัสอยู่ โดยเอาเลขท้ายรหัสนักเรียน 3 ตัว มาดูว่าใครเป็นสายรหัสเราบ้างค่ะ เราก็เลยลองๆหาดู เป็นอะไรที่หาตัวยากมากค่ะพี่รหัสน้องรหัสเนี่ย 5555
แต่แล้ววันนึง เพื่อนก็ส่งลิงค์เฟสบุ๊คของพี่ผช.คนนึงมาค่ะ (กรี๊ด ผช. ~ เอ๊ะ 5555) เราก็เลยถามว่า ใคร เอามาให้กรูทำไม แนะนำผู้ให้กรูหรอ (เราใช้คำเรียกผช.ว่าผู้กับเพื่อนสั้นๆค่ะ 55) เพื่อนก็บอก เมิงหาพี่รหัสอยู่ไม่ใช่หรอ เนี่ยพี่รหัสเมิง อยู่ ม.3
อินี่ก็ดีใจจ้าาา เจอซักทีคนนึง (-...-) เลยเข้าไปส่องๆ ดูเฟสบุ๊คพี่รหัสนิสนึงง ดูผ่านๆ หน้าตางั้นๆ ปล่อยผ่านเลย (เอ๊ะ? 555) อีกอย่างเราไม่ค่อยกล้าทักใครก่อนอยู่แล้วไง อีตาพี่รหัสก็ไม่ได้ขวนขวายหาน้องรหัสตัวเองแต่อย่างใดเลยจ้าา เราก็เลยไม่ได้สนใจอีกเลย (หาเพื่อ? 555)
จนเรื่องนี้หายไปจากโสตประสาทอันเพ้อฝัน(?)ของเราไปเป็นเวลา 1 ปี เราก็แบบเริ่มมีน้องรหัสมาให้ของ เราก็เลยอยากให้ของพี่รหัสบ้าง(เอ๊ะ?) คิดขึ้นมาอีกทีอะไรดลใจไม่รู้ อยู่ดีๆก็ทักเฟสบุ๊คพี่เค้าไปเฉย บวกกับเพิ่งมารู้ว่าพี่เค้าเป็นเพื่อนของรุ่นพี่ที่เพื่อนเราชอบ(เอร้ยยยย) นั่นแหละค่ะ นั่นแหละ 555
เราก็ทักไปอย่างใสซื่อ(?)
Me:พี่คะ พี่รหัสตื๊ดตื๊ดตื๊ดป่าวคะ (ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าต้องใช่ ก็ถามตามมารยาท)
คือตอนนั้นพี่เค้ายังไม่ออน เลยทักทิ้งไว้ แล้วก็ปล่อยไป จนมีข้อความเข้า ติ๊งงง ตื้นเต้วมากค่ะ กลัวเค้าจะตอบห้วนๆ เช่น คับ น้องมีไรอ่อ ไม่มีพี่ไปละ ,น้องรหัสหรอ หวัดดีนะ พี่ไปละ เป็นต้น แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ขุ่นพระ
พี่รหัส:ใช่ครัช (น้องสะพรึงมากค่ะ เพิ่งคุยกันครั้งแรก พี่ใช้คำได้เหมือนสนิทกันแต่ชาติปางก่อน) น้องก็รหัสเดียวกันใช่ป่ะ
Me:ใช่ค่า (นี่~ ลงด้วยค่าจ้าา ค่ะอาจจะห้วนไปหน่อย ให้เค้ารู้ว่าเราใส 555555) หาตั้งนานแหนะ (ตอแหง!)
แล้วหลังจากบทสนทนานี้เราก็คุยกันเรื่อยๆ พี่เค้าปีนี้อยู่ม.4 แล้ว พี่เค้าเป็นมนุษย์ที่ชวนคุยเก่งแล้วก็กวนส้นไปในเวลาเดียวกัน ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ ภายนอกจากที่เคยเห็นเหมือนจะโคตรเงียบอ่ะ ไม่ดิ จะเป็นแนวนิ่งๆมากกว่า พอได้คุยนี้น้องพูดเลยค่ะ ช็อค!
แล้วพี่เค้าก็ชวนคุยนั่นคุยนี่ ถามโน่นนี่นั่น จนไปถึงคำถามนี้
พี่รหัส:น้องชอบกินไรอ่ะ
Me:กินไรก็ได้ค่ะ ที่มันอร่อยๆ (เอออออ 5555)
พี่รหัส ; อ่ออ 55
แล้วหลังจากนี้พี่เค้าก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นเลย ชะนีก็งง เอ๊ะไรว้าาาาา คุยกันได้สักพักก็แยกย้ายเซย์กู๊ดบาย แต่เราก็แบบมีเล่นๆ นะ
Me:ไม่ให้ไปนอน 555
พี่รหัส: ง่าา พี่ง่วงละ ทำไมอ่ะ 55
Me:ป่าวพูดเล่น พี่ไปนอนเหอะ ฝันดีค่า
พี่รหัส:ค้าบบ ฝันดีค้าบ
แล้วพี่เค้าก็ส่งสติ๊กเกอร์หมาหน้าโง่ใส่ โหยย มาง่งมาง่าใส่ ขี้อ่อยชิบ แล้วคืนนั้นก็ผ่านปายย
จนถึงอีกวัน เรากำลังเรียนอยู่ แล้วคาบเราคาบนั้นเป็นคาบพักเที่ยงพี่ม.ปลายพอดี เราก็นั่งๆทำงานอยู่ เรานั่งอยู่หลังห้องพอดี อยู่ดีๆได้ยินเสียงเปิดประตูดังมากกก (ก ไก่ล้านตัว ประตูห้องยิ่งพังๆอยู่) แล้วคนที่เปิดประตูคือพี่รหัสเรา 0.0
เดี๋ยวเรามาต่อนะคะถ้ามีคนรออ่าน แต่คงไม่มีใครรออ่านหรอก 5555
พี่รหัส :)
เราเป็นแค่เด็ก ม. ต้นค่ะ บางทีก็คิดค่ะว่ามันอาจจะเร็วเกินไปสำหรับเรื่องพวกนี้ แต่มันก็ต้องเคยเกิดขึ้นกับทุกคนอยู่แล้วค่ะ
ที่โรงเรียนของเราจะมีระบบพี่น้องสายรหัสอยู่ โดยเอาเลขท้ายรหัสนักเรียน 3 ตัว มาดูว่าใครเป็นสายรหัสเราบ้างค่ะ เราก็เลยลองๆหาดู เป็นอะไรที่หาตัวยากมากค่ะพี่รหัสน้องรหัสเนี่ย 5555
แต่แล้ววันนึง เพื่อนก็ส่งลิงค์เฟสบุ๊คของพี่ผช.คนนึงมาค่ะ (กรี๊ด ผช. ~ เอ๊ะ 5555) เราก็เลยถามว่า ใคร เอามาให้กรูทำไม แนะนำผู้ให้กรูหรอ (เราใช้คำเรียกผช.ว่าผู้กับเพื่อนสั้นๆค่ะ 55) เพื่อนก็บอก เมิงหาพี่รหัสอยู่ไม่ใช่หรอ เนี่ยพี่รหัสเมิง อยู่ ม.3
อินี่ก็ดีใจจ้าาา เจอซักทีคนนึง (-...-) เลยเข้าไปส่องๆ ดูเฟสบุ๊คพี่รหัสนิสนึงง ดูผ่านๆ หน้าตางั้นๆ ปล่อยผ่านเลย (เอ๊ะ? 555) อีกอย่างเราไม่ค่อยกล้าทักใครก่อนอยู่แล้วไง อีตาพี่รหัสก็ไม่ได้ขวนขวายหาน้องรหัสตัวเองแต่อย่างใดเลยจ้าา เราก็เลยไม่ได้สนใจอีกเลย (หาเพื่อ? 555)
จนเรื่องนี้หายไปจากโสตประสาทอันเพ้อฝัน(?)ของเราไปเป็นเวลา 1 ปี เราก็แบบเริ่มมีน้องรหัสมาให้ของ เราก็เลยอยากให้ของพี่รหัสบ้าง(เอ๊ะ?) คิดขึ้นมาอีกทีอะไรดลใจไม่รู้ อยู่ดีๆก็ทักเฟสบุ๊คพี่เค้าไปเฉย บวกกับเพิ่งมารู้ว่าพี่เค้าเป็นเพื่อนของรุ่นพี่ที่เพื่อนเราชอบ(เอร้ยยยย) นั่นแหละค่ะ นั่นแหละ 555
เราก็ทักไปอย่างใสซื่อ(?)
Me:พี่คะ พี่รหัสตื๊ดตื๊ดตื๊ดป่าวคะ (ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าต้องใช่ ก็ถามตามมารยาท)
คือตอนนั้นพี่เค้ายังไม่ออน เลยทักทิ้งไว้ แล้วก็ปล่อยไป จนมีข้อความเข้า ติ๊งงง ตื้นเต้วมากค่ะ กลัวเค้าจะตอบห้วนๆ เช่น คับ น้องมีไรอ่อ ไม่มีพี่ไปละ ,น้องรหัสหรอ หวัดดีนะ พี่ไปละ เป็นต้น แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ขุ่นพระ
พี่รหัส:ใช่ครัช (น้องสะพรึงมากค่ะ เพิ่งคุยกันครั้งแรก พี่ใช้คำได้เหมือนสนิทกันแต่ชาติปางก่อน) น้องก็รหัสเดียวกันใช่ป่ะ
Me:ใช่ค่า (นี่~ ลงด้วยค่าจ้าา ค่ะอาจจะห้วนไปหน่อย ให้เค้ารู้ว่าเราใส 555555) หาตั้งนานแหนะ (ตอแหง!)
แล้วหลังจากบทสนทนานี้เราก็คุยกันเรื่อยๆ พี่เค้าปีนี้อยู่ม.4 แล้ว พี่เค้าเป็นมนุษย์ที่ชวนคุยเก่งแล้วก็กวนส้นไปในเวลาเดียวกัน ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ ภายนอกจากที่เคยเห็นเหมือนจะโคตรเงียบอ่ะ ไม่ดิ จะเป็นแนวนิ่งๆมากกว่า พอได้คุยนี้น้องพูดเลยค่ะ ช็อค!
แล้วพี่เค้าก็ชวนคุยนั่นคุยนี่ ถามโน่นนี่นั่น จนไปถึงคำถามนี้
พี่รหัส:น้องชอบกินไรอ่ะ
Me:กินไรก็ได้ค่ะ ที่มันอร่อยๆ (เอออออ 5555)
พี่รหัส ; อ่ออ 55
แล้วหลังจากนี้พี่เค้าก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นเลย ชะนีก็งง เอ๊ะไรว้าาาาา คุยกันได้สักพักก็แยกย้ายเซย์กู๊ดบาย แต่เราก็แบบมีเล่นๆ นะ
Me:ไม่ให้ไปนอน 555
พี่รหัส: ง่าา พี่ง่วงละ ทำไมอ่ะ 55
Me:ป่าวพูดเล่น พี่ไปนอนเหอะ ฝันดีค่า
พี่รหัส:ค้าบบ ฝันดีค้าบ
แล้วพี่เค้าก็ส่งสติ๊กเกอร์หมาหน้าโง่ใส่ โหยย มาง่งมาง่าใส่ ขี้อ่อยชิบ แล้วคืนนั้นก็ผ่านปายย
จนถึงอีกวัน เรากำลังเรียนอยู่ แล้วคาบเราคาบนั้นเป็นคาบพักเที่ยงพี่ม.ปลายพอดี เราก็นั่งๆทำงานอยู่ เรานั่งอยู่หลังห้องพอดี อยู่ดีๆได้ยินเสียงเปิดประตูดังมากกก (ก ไก่ล้านตัว ประตูห้องยิ่งพังๆอยู่) แล้วคนที่เปิดประตูคือพี่รหัสเรา 0.0
เดี๋ยวเรามาต่อนะคะถ้ามีคนรออ่าน แต่คงไม่มีใครรออ่านหรอก 5555