ในกลุ่มเรามีกันอยู่5คนเราสนิทกันมากมีไรพูดกันตลอดไม่ค่อยมีความลับต่อกันแต่...มีมาอยู่วันนึง
เราไปแอบชอบเพื่อนในสาขาแล้วเพื่อนในกลุ่มเราที่ชื่อว่าA(นามสมมติ)ก็รู้มาตลอดว่าเราชอบเพื่อนคนนี้(ขอสมมติว่าชื่อEนะ)
เอคอยช่วยเราตลอดให้เราได้ใกล้ชิดอีตอนนั้นเราแฮปปี้มากแล้วดูเหมือนอีก็เริ่มสนิทกับเอมากขึ้นจนเราสงสัย
แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไร จนมาวันนึงที่เราพูดกับเอว่า เอเราว่าเราชอบอีจริงๆแล้วว่ะ 'เราจะพยายามทุกอย่างเพื่อให้เค้าชอบเราตอบ'
แต่สิ่งที่เอตอบเราคือ'เค้าว่าแกอย่าพยายามเลย'เราอึ้งกับคำตอบเอมาก แต่เราก็บอกไปว่าไม่เป็นไรเราจะลอง แล้วคืนนนั้นเราอึดอัดมาก
เลยโทรไปบอกชอบอีตรงๆเลย แต่อีก็คิดกับเราแค่เพื่อน เราก็โอเคนะ แต่เราเลยถามในสิ่งที่ค้างคาใจเรามานาน เราถามไปว่า
'อีแกชอบเอป่าวว่ะ'
'ใช่ เราชอบเอ ตอนนี้เรากำลังคุยกับเออยู่ เราขอโทษนะ'
คำตอบที่เราได้มาคือเราซึ้งเลยอ่ะ เราเข้าใจทุกอย่างหมดเลย คืนนั้นเราร้องไห้ทั้งคืน พอตื่นมาเราเจอเอเราพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
เพราะเรากลัวเพื่อนไม่สบายใจ หลังจากนั้นเรากับเอก็สนิทกันน้อยลงทำให้เราสนิทกับบีและซีมากขึ้น แล้วเอก็ไปสนิทกับดีแทน
แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้สอบเรานัดไปติวกัน แต่ด้วยความที่เราไม่สบายเลยทำให้เราไปช้า คือนัด11โมง แต่เรามา11โมงกว่า
เราเลยไม่กล้าโทรหาเพื่อน แต่พอมาถึงที่นัดสรุปคือเพื่อนยังไม่มาสักคน เราเลยไลน์ไปหา เพื่อนก็บอกยังไม่อาบน้ำ เราก็โอเคไม่เป็นไร เรารอได้
ผ่านไปชั่วโมงก็แล้วสองชั่วโมงก็แล้ว เราเลยบอกกับเมทเราที่มาด้วยว่าถ้าบ่าย2มันยังไม่มากันนี่กลับเลยนะ แล้วสรุปบ่าย2กับอีก15นาทีมันยังไม่มากัน
เราตัดสินใจกลับหอเลย เราไม่สนใจไรแล้วตอนนั้นคือเราก็ไม่สบายแล้วยังต้องมารออีก พอถึงหอเพื่อนก็โทรมาถามว่าโกรธหรือป่าว เราก็ไม่อ่ะ เราไม่สบาย
นั่งรอมานานแล้วเราอยากกลับเราปวดหัว เพื่อนก็ขอโทษ ในใจเราก็แบบเออนี่คือเราชอบคนตรงเวลานะ ไม่ชอบคนสายแต่ยังแบบ เฮ้ออชั่งเถอะ
แล้วมีอีกครั้งนึงคือเรามามหาลัยอต่เช้ามาถึงคนแรกของห้องเพราะคิดว่าเพื่อนคงใกล้มากันแล้ว แต่ป่าวเลยเรานั่งหลับไปเกือบครึ่งชม เพื่อนก็มาพร้อมกันเลย3คน(อีกคนเรียนคนละเซ็ค ) เราก็คิดในใจว่าอ๋ออยู่หอเดียวกันมั้งเลยมาพร้อมกัน แต่ป่าวเลยจ้า พวกนั้นนัดกันมากินข้าวที่โรงอาหารแต่ไม่ชวนเราทั้งๆที่มีไลน์กลุ่ม พอเราบอกทำไมไม่บอกเค้าบ้าง บีตอบเรามาว่า'ไม่มีอะไรจะแก้ตัว วันหลังจะบอกแล้วกัน'ในใจเราคือแบบเห้ยนี่เราใช่เพื่อนในกลุ่มป่ะว่ะ
แล้วก็มีอีกวันนั้นเราทำกระเป๋าตังหาย แล้วเป็นวันที่เข้าแลป แล้วกลุ่มเราทำแลปช้า(อาจารย์จัดกลุ่มให้เลยอยู่คนละกลุ่มกัน) บีกับซี แล้วเอกับดีก็ไปเปลี่ยนชุดรอในห้องน้ำ พอเราทำแลปเสร็จเราก็รีบมาเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ แต่เอกับดียังเปลี่ยนไม่เสร็จ เราก็โทรไปบอกแม่ว่ากระเป๋าตังหายตอนนั้นคือเครียดถึงขั้นร้องไห้ เอกีบดีก็มองเราเฉยๆแล้วก็คุยกันตอนนั้นเรารีบไปหาก็รีบเพราะทุกอย่างอยู่ในนั้นหมดตังกินข้าวก็ไม่มีกลับหอก็ไม่ได้ แต่ทั้งสองคนเดินชิวมากอ่ะ
จนมาถึงรถตู้ที่เราคิดว่าเราทำตกไว้ แต่เราก็ไม่เจอเพราะเพื่อนในสาขาเก็บไปให้แล้ว หลังจากนั้นเราเลยต้องตามหาเพื่อนแทน แต่สองคนนั้นก็บอกว่าจะไปห้องสมุดกัน เราแบบเออดีเนอะช่วยกันหามากอ่ะ เราเลยตัดสินใจไปหาเองคนเดียว แล้วก็เดินไปหาบีกับซีที่หอแต่ตอนเย็นเราก็ได้กระเป๋าคืนเรื่องนั้นก็จบไปเราก็นอยเฉยๆ จนมาล่าสุดเราไปนอนเป็นเพื่อนดีเพราะเมทดีกลับบ้าน ดีบอกเราว่าไม่ต้องตั้งนาฬิกาปลุกเดี๋ยวดีปลุกเราเอง วันนั้นเราตื่น10โมงแล้วเรานัดเพื่อนไว้10โมง โดนบ่นตามระเบียบแต่วันนั้นก็ผ่านไปจนล่าสุดนัด10โมงเราไป10โมงกว่าเพราะรอเมทแต่งตัวเราก็โดนบ่นนิดหน่อยเราก็ไม่เป็นไรแต่เพื่อนในกลุ่มก็คือติวกันไปแล้วแล้วเราไม่รู้เรื่อง พอจะเริ่มรู้เรื่องก็เล่นกันเราก็แบบเออไม่เป็นไรหรอก แล้วพวกนั้นก็นัดกันวันถัดไปเราเลยบอกเพื่อนไปเลยว่าเราไม่รับแากนะจะมากี่โมงเพราะเรากลัวเราจะเป็นคนสายเอง พอตอนเช้าเรามาถึงเพื่อนกินข้าวกันหมดแล้วเหลือเราคนเดียวยังไม่ได้กินเราก็รีบกินรีบติวแต่คือเพื่อนมาถึงก็อ่านไปก่อนแล้วไงเราก็ไม่ทัน วันนั้นสอบเสร็จบ่าย2กว่าๆเพื่อนก็นัดมาติวกันตอน6โมงเย็นแต่หอเราไกล. เราเลยไม่ไปติวประมาณ6โมงกว่าๆไลน์กลุ่มก็เด้งว่า นี่เพื่อนเมื่อไรจะมากันคะนัด6โมงมากันช้า เราไม่ชอบเลยคนผิดเวลา 'เรานี่สะอึกเลยแบบเน็บเราใช่ไหม แต่เราก็พยายามไม่สน พอตอนเช้าเราก็รีไปมอเห็นเพื่อนนั่งกันอยู่แล้วแล้วโต๊ะมันแคบเราเลย ไปนั่งอีกโต๊ะนึงเรากินเสร็จเราก็ยกกระเป๋ามานังตรงที่เรานั่งกินเลยแล้วเราก็อ่านหนังสือแล้วสักพักก็มีเพื่อนมานั่งด้วยกินข้าวด้วยจนเสร็จแล้วมันใกล้เวลาสอบแล้วเราเลยถามแกจะไปกันยังใกล้จะสอบแล้ว มันก็เตรียมเก็บของ เราเลยถามอีกทีว่าจะไปพร้อมกันเลยป่าว ไม่งั้นเราจะได้ไปก่อนแล้วมีเพื่อนคนนึงพูดแทรกมาว่าแกไปก่อนเลย เราก็เลยไปก่อน พอสอบเสร็จเราอีกเกือบคนสุดท้าย ไม่มีใครรอเราสักคน เรานอยมากเราเลยโพสเฟสว่าอยู่คนเดียวให้เป็น บีก็มาตอบว่าใช่ เรานี่แบบเห้ยคือนี่นอยอยู่นะ กลับมาเราเลยเปิดใจคุยกับบีแล้วก็ซี เราพูดทุกอย่างไปตรงๆว่าเราเหมือนส่วนเกินมันบอกเราคิดไปเอง เราก็เอองั้นเราจะปรับตัวในสิ่งไม่ดีนะ วันสอบวันสุดท้ายเราเลยรีบไปมอพอเราเจอเอบีซีเราทักทุกคนกับเฉยใส่เราแต่พอดีเดินมาทุกคนกลับทักหมดเรานี่เงิบเลย พอสอบเสร็จเราก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัดเลยเราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หรือบางทีเราคงต้องอยู่คนเดียว???
เศษเกินของเพื่อน
เราไปแอบชอบเพื่อนในสาขาแล้วเพื่อนในกลุ่มเราที่ชื่อว่าA(นามสมมติ)ก็รู้มาตลอดว่าเราชอบเพื่อนคนนี้(ขอสมมติว่าชื่อEนะ)
เอคอยช่วยเราตลอดให้เราได้ใกล้ชิดอีตอนนั้นเราแฮปปี้มากแล้วดูเหมือนอีก็เริ่มสนิทกับเอมากขึ้นจนเราสงสัย
แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไร จนมาวันนึงที่เราพูดกับเอว่า เอเราว่าเราชอบอีจริงๆแล้วว่ะ 'เราจะพยายามทุกอย่างเพื่อให้เค้าชอบเราตอบ'
แต่สิ่งที่เอตอบเราคือ'เค้าว่าแกอย่าพยายามเลย'เราอึ้งกับคำตอบเอมาก แต่เราก็บอกไปว่าไม่เป็นไรเราจะลอง แล้วคืนนนั้นเราอึดอัดมาก
เลยโทรไปบอกชอบอีตรงๆเลย แต่อีก็คิดกับเราแค่เพื่อน เราก็โอเคนะ แต่เราเลยถามในสิ่งที่ค้างคาใจเรามานาน เราถามไปว่า
'อีแกชอบเอป่าวว่ะ'
'ใช่ เราชอบเอ ตอนนี้เรากำลังคุยกับเออยู่ เราขอโทษนะ'
คำตอบที่เราได้มาคือเราซึ้งเลยอ่ะ เราเข้าใจทุกอย่างหมดเลย คืนนั้นเราร้องไห้ทั้งคืน พอตื่นมาเราเจอเอเราพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
เพราะเรากลัวเพื่อนไม่สบายใจ หลังจากนั้นเรากับเอก็สนิทกันน้อยลงทำให้เราสนิทกับบีและซีมากขึ้น แล้วเอก็ไปสนิทกับดีแทน
แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้สอบเรานัดไปติวกัน แต่ด้วยความที่เราไม่สบายเลยทำให้เราไปช้า คือนัด11โมง แต่เรามา11โมงกว่า
เราเลยไม่กล้าโทรหาเพื่อน แต่พอมาถึงที่นัดสรุปคือเพื่อนยังไม่มาสักคน เราเลยไลน์ไปหา เพื่อนก็บอกยังไม่อาบน้ำ เราก็โอเคไม่เป็นไร เรารอได้
ผ่านไปชั่วโมงก็แล้วสองชั่วโมงก็แล้ว เราเลยบอกกับเมทเราที่มาด้วยว่าถ้าบ่าย2มันยังไม่มากันนี่กลับเลยนะ แล้วสรุปบ่าย2กับอีก15นาทีมันยังไม่มากัน
เราตัดสินใจกลับหอเลย เราไม่สนใจไรแล้วตอนนั้นคือเราก็ไม่สบายแล้วยังต้องมารออีก พอถึงหอเพื่อนก็โทรมาถามว่าโกรธหรือป่าว เราก็ไม่อ่ะ เราไม่สบาย
นั่งรอมานานแล้วเราอยากกลับเราปวดหัว เพื่อนก็ขอโทษ ในใจเราก็แบบเออนี่คือเราชอบคนตรงเวลานะ ไม่ชอบคนสายแต่ยังแบบ เฮ้ออชั่งเถอะ
แล้วมีอีกครั้งนึงคือเรามามหาลัยอต่เช้ามาถึงคนแรกของห้องเพราะคิดว่าเพื่อนคงใกล้มากันแล้ว แต่ป่าวเลยเรานั่งหลับไปเกือบครึ่งชม เพื่อนก็มาพร้อมกันเลย3คน(อีกคนเรียนคนละเซ็ค ) เราก็คิดในใจว่าอ๋ออยู่หอเดียวกันมั้งเลยมาพร้อมกัน แต่ป่าวเลยจ้า พวกนั้นนัดกันมากินข้าวที่โรงอาหารแต่ไม่ชวนเราทั้งๆที่มีไลน์กลุ่ม พอเราบอกทำไมไม่บอกเค้าบ้าง บีตอบเรามาว่า'ไม่มีอะไรจะแก้ตัว วันหลังจะบอกแล้วกัน'ในใจเราคือแบบเห้ยนี่เราใช่เพื่อนในกลุ่มป่ะว่ะ
แล้วก็มีอีกวันนั้นเราทำกระเป๋าตังหาย แล้วเป็นวันที่เข้าแลป แล้วกลุ่มเราทำแลปช้า(อาจารย์จัดกลุ่มให้เลยอยู่คนละกลุ่มกัน) บีกับซี แล้วเอกับดีก็ไปเปลี่ยนชุดรอในห้องน้ำ พอเราทำแลปเสร็จเราก็รีบมาเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ แต่เอกับดียังเปลี่ยนไม่เสร็จ เราก็โทรไปบอกแม่ว่ากระเป๋าตังหายตอนนั้นคือเครียดถึงขั้นร้องไห้ เอกีบดีก็มองเราเฉยๆแล้วก็คุยกันตอนนั้นเรารีบไปหาก็รีบเพราะทุกอย่างอยู่ในนั้นหมดตังกินข้าวก็ไม่มีกลับหอก็ไม่ได้ แต่ทั้งสองคนเดินชิวมากอ่ะ
จนมาถึงรถตู้ที่เราคิดว่าเราทำตกไว้ แต่เราก็ไม่เจอเพราะเพื่อนในสาขาเก็บไปให้แล้ว หลังจากนั้นเราเลยต้องตามหาเพื่อนแทน แต่สองคนนั้นก็บอกว่าจะไปห้องสมุดกัน เราแบบเออดีเนอะช่วยกันหามากอ่ะ เราเลยตัดสินใจไปหาเองคนเดียว แล้วก็เดินไปหาบีกับซีที่หอแต่ตอนเย็นเราก็ได้กระเป๋าคืนเรื่องนั้นก็จบไปเราก็นอยเฉยๆ จนมาล่าสุดเราไปนอนเป็นเพื่อนดีเพราะเมทดีกลับบ้าน ดีบอกเราว่าไม่ต้องตั้งนาฬิกาปลุกเดี๋ยวดีปลุกเราเอง วันนั้นเราตื่น10โมงแล้วเรานัดเพื่อนไว้10โมง โดนบ่นตามระเบียบแต่วันนั้นก็ผ่านไปจนล่าสุดนัด10โมงเราไป10โมงกว่าเพราะรอเมทแต่งตัวเราก็โดนบ่นนิดหน่อยเราก็ไม่เป็นไรแต่เพื่อนในกลุ่มก็คือติวกันไปแล้วแล้วเราไม่รู้เรื่อง พอจะเริ่มรู้เรื่องก็เล่นกันเราก็แบบเออไม่เป็นไรหรอก แล้วพวกนั้นก็นัดกันวันถัดไปเราเลยบอกเพื่อนไปเลยว่าเราไม่รับแากนะจะมากี่โมงเพราะเรากลัวเราจะเป็นคนสายเอง พอตอนเช้าเรามาถึงเพื่อนกินข้าวกันหมดแล้วเหลือเราคนเดียวยังไม่ได้กินเราก็รีบกินรีบติวแต่คือเพื่อนมาถึงก็อ่านไปก่อนแล้วไงเราก็ไม่ทัน วันนั้นสอบเสร็จบ่าย2กว่าๆเพื่อนก็นัดมาติวกันตอน6โมงเย็นแต่หอเราไกล. เราเลยไม่ไปติวประมาณ6โมงกว่าๆไลน์กลุ่มก็เด้งว่า นี่เพื่อนเมื่อไรจะมากันคะนัด6โมงมากันช้า เราไม่ชอบเลยคนผิดเวลา 'เรานี่สะอึกเลยแบบเน็บเราใช่ไหม แต่เราก็พยายามไม่สน พอตอนเช้าเราก็รีไปมอเห็นเพื่อนนั่งกันอยู่แล้วแล้วโต๊ะมันแคบเราเลย ไปนั่งอีกโต๊ะนึงเรากินเสร็จเราก็ยกกระเป๋ามานังตรงที่เรานั่งกินเลยแล้วเราก็อ่านหนังสือแล้วสักพักก็มีเพื่อนมานั่งด้วยกินข้าวด้วยจนเสร็จแล้วมันใกล้เวลาสอบแล้วเราเลยถามแกจะไปกันยังใกล้จะสอบแล้ว มันก็เตรียมเก็บของ เราเลยถามอีกทีว่าจะไปพร้อมกันเลยป่าว ไม่งั้นเราจะได้ไปก่อนแล้วมีเพื่อนคนนึงพูดแทรกมาว่าแกไปก่อนเลย เราก็เลยไปก่อน พอสอบเสร็จเราอีกเกือบคนสุดท้าย ไม่มีใครรอเราสักคน เรานอยมากเราเลยโพสเฟสว่าอยู่คนเดียวให้เป็น บีก็มาตอบว่าใช่ เรานี่แบบเห้ยคือนี่นอยอยู่นะ กลับมาเราเลยเปิดใจคุยกับบีแล้วก็ซี เราพูดทุกอย่างไปตรงๆว่าเราเหมือนส่วนเกินมันบอกเราคิดไปเอง เราก็เอองั้นเราจะปรับตัวในสิ่งไม่ดีนะ วันสอบวันสุดท้ายเราเลยรีบไปมอพอเราเจอเอบีซีเราทักทุกคนกับเฉยใส่เราแต่พอดีเดินมาทุกคนกลับทักหมดเรานี่เงิบเลย พอสอบเสร็จเราก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัดเลยเราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หรือบางทีเราคงต้องอยู่คนเดียว???