หลังจากที่อ่านเรื่องของชาวบ้านมามากพอสมควรเลยวันนี้เลยอยากมาแชร์เรื่องของตัวเองบ้าง+ตามหาคนด้วย อีกแย่างนี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วย อีกอย่างนึง เล่นกับโทรศัพท์ค่ะไม่มีคอม อาจมีพักเบรกบ้างอย่าว่ากันน้ะ
ก้มีเรื่องจะมาเล่านิดนึงเป็นป้อปปี้เลิฟสมัยตอนเราอยู่ ม.3 ถ้านับตอนนี้ก้อผ่านมา 5 ปีล้ะเค้าแน้ะนำตัวก่อนน้ะ เราชื่ออาร์มสมัย ม.3 เราก้เหมือนเด็กมัธยมทั่วๆไปสมัยนั้นสมัครmsnนี่แหละไว้คุยกับเพื่อน หาแฟน บลาๆ แล้วมีวันนึงอ่ะ มีผู้ชายคนนึงเค้าแอดเฟรนเรามา เราก็ถามน้ะว่าเอาเมลล์มาจากไหน อารมณ์ประมาณว่าเห้ยผู้ชายแอดมายากคุยด้วยจังเลยทำเนียนไปถามเค้าแบบนั้น เค้าก็บอกเอามาจากเวบอะไรซักอย่างนี่แหละ(ซึ่งตัวเองก้อจำไม่ได้ว่าแอบไปเอาเมลไปลงไว้ในเว็ปอะไรบ้าง) ผู้ชายคนนั้นชื่อ ต้น เค้าแก่กว่าเราปีนึงเราก้เรียกเค้าว่าพี่ต้น พี่ต้นเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่เรากล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าเรารักเค้า ถึงจะเป็นการคุยกันในโลกออนไลน์แต่ก็ทำให้เรามีความสุขมาก เค้าเข้ามาทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปจนถึงทุกวันนี้อ่ะ ถ้าคบกันนี่ก็ห้าปีแล้วอ่ะ คือถ้าใครมีโมเม้นแบบนี้จะเข้าใจเลยว่าการคุยในเอ็มเนี่ย มันต้องรอเลิกเรียน กลับบ้าน เปิดคอม รอเค้าออน ซึ่งจะเป็นอะไรที่ฟรุ้งฟริ้งมาก ซึ่งเราก็เป็นแบบนั้น แต่เรื่องมันคือหลังจากนี้ เราก็คุยกับพี่ต้นมาเรื่อยๆจนเข้าเดือนที่สามอ่ะ มีเปิดกล้องคุยกันแต่ไม่แลกเบอร์น้ะ เราก็แบบ ชอบจัง ผู้ชายคนนี้ หล่อ น่ารัก เราเลยตัดสินใจจ่ะ ถามพี่เค้าไปตรงๆเลย
เรา : พี่ต้น พี่ต้นคุยกับเค้าแบบไหนอ่ะ
พี่ต้น : ตอนนี้คุยแบบเพื่อนอ่ะ พี่ยังไม่อยากมีแฟน
ผ่างงงง!!!! หน้าแตกหน้าแหกกระจุยกระจายมาก อายมาก ในใจก็คิดว่าที่คุยกันมาสองสามเดือนนี่ไม่รุ้สึก อะไรเลยหรอ ที่ทักตูมาก่อนทุกวันนี่คือไร ให้ความหวังกันชัดๆ เราก็เลยแบบ เออวะ ก็ชอบอ่ะ รอหน่อยก็ได้ เราก็เลยคุยกับพี่เค้ามาจนครบหกเดือนมั้ง ก็แบบ คุยกันทุกวัน เห็นหน้ากันทุกวัน (เว็บแคม) เอ้อลืมบอกพี่เค้าอยู่เชียงใหม่ ส่วนเราอยู่นครศรีธรรมราช สุดหล้าฟ้าเขียวมาก ต่อๆๆ พอเข้าเดือนที่6 เราก็ถามอีก แต่รอบนี้ก็เตรียมใจล้ะคือถ้าพี่เค้ายังไม่ชอบอีก ตูจะเลิกคุย
เรา : พี่ต้น ขอเบอโทรศัพท์หน่อยดิ
พี่ต้น : เอาไปทำไรอ่ะ พี่ว่าคุยในนี้ก็ดีแล้วน้ะ
เรา : อยากคุยโทรศัพท์บ้างไม่อยากเห็นหน้าล้ะ
พี่ต้น : โหใจร้ายยย น้อยใจน้ะเนี่ย
เรา : ตามสบายเลยยยย
พี่ต้น : ง้อเลยๆ
เรา : ง้อในฐานะอะไร
พี่ต้น : แฟนไง
ผ่างงงงงงง!!! แค่นั้นแหละการบ้านงานค้างอะไรไม่ทำล้ะ ทุกอย่างหยุด หน้านี่แบบร้อนหูแดงเลยทำไรไม่ถูกเลย คือดีใจมากๆๆๆๆๆ แล้วก็ได้เบอร์โทรมาด้วยคุ้มค่าการรอคอย แต่ก็ไม่โทรไปน้ะเคยแค่ครั้งเดียว คุยกันสองประโยค เป็นภาษาเหนือกะใต้คือ
พี่ต้น : ฮัลโหล ใช่เบอร์น้องอาร์มป่าวคับ
เรา : ใช่ๆพี่ต้นมีอะไรป่าว
พี่ต้น : ป่าวแค่สงสัยว่าเอาเบอไปก็ไม่เห็นโทรมา
เรา : ก้ไม่รู้จะคุยอะไรอ่ะปกติก็คุยกันในเอ็มอยู่แล้ว
พี่ต้น : บอกรักพี่เลย5555
เรา : พี่พูดก่อน -///-
พี่ต้น : ปี้ต้นฮักน้องอาร์มเน่อ
เรา : -////- น้องอาร์มก็รักพี่ต้นน้ะ
เวลาแห่งความหวานชื่นก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว นิยายก็มา