ก่อนอื่นผมสวัสดีทุกคนน่ะคร้าบ ผมเรียนยุปีสอง มหาลัยตรงสยาม 5555 ขึ้นต้นด้วย จ ลงท้ายด้วย ก 555 ไม่บอกก็น่าจะรู้ ผมมีเรื่องเรื่องหนึ่ง ที่เก็บไว้นานมากแร้ว แต่ยังไม่เคยไประบายกับใคร เก็บมันมานานจุกยุในหัวใจ เลยมาระบายในพันทิปดีกว่า เพ้อได้55 ผมมีเพื่อนสนิทยุคนหนึ่งคร้าบ ขอไม่เอ้ยชื่อล่ะกัน ขึ้นต้นด้วย ข ลงท้ายด้วย ไม่มี 5555 พยางเดียวแร้วกัน ผมรู้จักกับมันตอนซ้อมแข่งกีฬาเฟรชชี่มหาลัยเมื่อตอนปีหนึ่ง ผมจำได้ว่าผมไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมซ้อมกีฬาเป็นเดือน มันมาซ้อมหนึ่งวันก่อนแข่ง 555 โคตรดี ผมทักมันครั้งแรกเพราะทักไปถามมันว่า วันนี้มาซ้อมกีฬาป่าว พรุ่งนี้มีแข่งแร้วน่ะเว้ย แร้วมันก็บอกมาว่า กูยุต่างจังหวัด มาเที่ยวกะครอบครัว ชีวิตแมร่งดีๆๆๆ แร้วผมก็ตอบไปว่าเอาที่สบายใจเลย เที่ยวให้สนุก กีฬาช่างมัน 5555 แอบด่าในใจ จะชิวไปไหนๆๆๆๆ และมันก็ส่งกลับมาว่า แร้วผมชื่อรัยอ่ะ ผมนิแทบอึ้ง คุยกันมาจนไลท์แทบค้าง ยังไม่รู้จักชื่อผม และมันก็ส่งรูปปลาทองมาให้ ผมเลยถามมันไปว่า ส่งมาทำไมว่ะ กูรู้ว่ากูชอบปลา ไม่ต้องส่งมาก็ได้ๆๆๆๆ มันเลยบอกว่า กูไม่ได้ส่งให้ แต่สมองปลาทองอ่ะเหมือนสมองกู 55555 ความจำสั้น แต่รักฉันยาวน่ะๆๆๆๆ ผมนิอึ้งไปเลย ยืนไว้อาลัยมุกราคา สามบาทห้าสิบตัง ห้าวินาที 5555 ผมก็เลยคุยกับมันไปเรื่อยๆ หลังจากแข่งเสร็จผมก็แอบจดเบอร์มันมาคร้าบ เอาไว้แค่นี้ก่อนเดี๋ยวมาเล่าต่อ เรื่องมันยาว ไว้อาลัยให้มุกหรือฝาหอย ห้าวิ นับ หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า แยก 555